Γιάννης Σταύρου: ένας σύγχρονος Έλληνας ζωγράφος

Γιάννης Στάυρου:  ζωγραφική

Σύντομη αναφορά για την καλλιτεχνική πορεία και το έργο του σύγχρονου έλληνα ζωγράφου Γιάννη Σταύρου

Ο Γιάννης Σταύρου είναι σύγχρονος έλληνας ζωγράφος.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε αρχικά στην Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, στο Εργαστήριο Γλυπτικής του Γιάννη Παππά, πριν στραφεί ολοκληρωτικά προς τη ζωγραφική.
Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και έχει οργανώσει πάνω από τριάντα ατομικές. Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Καλλιτεχνική πορεία

Η καταγωγή του από ναυτική οικογένεια της Χίου αλλά και τα παιδικά-εφηβικά του χρόνια στο κέντρο της κοσμοπολίτικης Θεσσαλονίκης των δεκαετιών του ’50 – ’60 επηρέασαν σημαντικά τη φυσιογνωμία του. Το αστικό, βιομηχανικό τοπίο, οι πολιτείες που βλέπουν τη θάλασσα, τα καράβια αποτελούν βασική του θεματολογία. Όμως δύσκολα μπορεί να χαρακτηρισθεί τοπιογράφος ή θαλασσογράφος με την κλασική έννοια. Η θάλασσα αποτελεί αφορμή για χρώμα, ενώ οι όγκοι των καραβιών του δηλώνουν περισσότερο ένα νόημα-μύθο παρά συγκεκριμένα καράβια. Το ίδιο ισχύει και για τις πολιτείες του.
Η καλλιτεχνική του πορεία χαρακτηρίζεται από μια όλο και μεγαλύτερη απόμακρυνση από την εικονικότητα. Αν η παλιότερη του δουλειά ήταν προσηλωμένη σε μια μορφή «σύγχρονου ακαδημαϊσμού», η τελευταία του τείνει προς την αφαίρεση χωρίς να χάνεται εντελώς η εικονικότητα. Το αυστηρό σχέδιο υποκαθίσταται από το χρώμα, και δυό αντίθετες φαινομενικά τάσεις συνυπάρχουν: ενώ η φόρμα γίνεται όλο και πιο αφαιρετική, η τεχνική κατευθύνεται στους πιο κλασικά παραδοσιακούς τρόπους της χρήσης του λαδιού (ελαιοχρώματος). Τα έργα του έχουν αλεπάλληλες χρωματικές επιστρώσεις και είναι γυαλιστερά — γεγονός που τονίζει την πλούσια υφή του ελαιοχρώματος. Σταδιακά η ζωγραφική του τείνει περισσότερο στην αναζήτηση του χρώματος και της φόρμας και λιγότερο στο ίδιο το θέμα.

Τεχνοκριτική

Για τον ζωγράφο Γιάννη Σταύρου, ο Μάνος Στεφανίδης, ιστορικός Τέχνης και καθηγητής στην Φιλοσοφική σχολή Αθηνών, γράφει:

«…Οι συνθέσεις του στηρίζονται σε δύο άκρα αντίθετα: τρυφερότητα και ρωμαλέος ρυθμός, αίσθηση της λεπτομέρειας και γνώση του όλου, συναισθηματική φυγή σε χαρισάμενες εικόνες που θα ‘λεγε κι ο Κοσμάς Πολίτης και έγνοια για τη φόρμα, για τη λιτή όσο και στιβαρή παρουσίαση της. Οι πίνακες του είτε μνημειώνουν χώρους που ήδη αγάπησε, είτε επινοούν καινούργιες θάλασσες για νέα ταξίδια. Αλλού το πλαστικό στοιχείο χτίζει με αφαιρετικές διαδικασίες, κι αλλού ένα μικροφώς, μια πινελιά-καταλύτης αποκαλύπτει ένα καλά κρυμμένο μυστικό. Είναι τότε που τα βαριά μπλε ηλεκτρίζονται από πορτοκαλείς ιριδισμούς και τα κόκκινα δεν αφήνουν ποτέ ασυντρόφευτα τα μαύρα ή τα βαθειά πράσινα. Έτσι είναι? το ηδύ πρέπει να προκύπτει απ’ το πικρό και τούμπαλιν…»

Επίσης με αφορμή την τελευταία έκθεση του ζωγραφου στην Αθήνα (Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2008), ο καθηγητής (ΕΜΠ) στην Ιστορία της Αρχιτεκτονικής Μάνος Μπίρης γράφει:

«…Ωστόσο, το θέμα (πρωτίστως), το σχήμα, τα χρώματα φαίνονται να μην προτείνουν μία ακριβή σπουδή του «αισθητικού» αλλά, όλα αυτά τα στοιχεία, ή και το καθένα ξεχωριστά, με παρασύρουν σε διακεκριμένες εικαστικές αναμνήσεις, δηλαδή στην ένταση της εικόνας μέσα στη χρονική της στιγμή και προφανώς, σε έναν προσωπικό στοχασμό, που ξεφεύγει από την συμβατική παρουσία του θέματος. Έτσι, στα «βαπόρια» του Σταύρου, περισσότερο δέχομαι μέσα μου το μίγμα της αλμύρας και του σκοταδιού, καθώς η περίεργη λάμψη της πορφυρής καρίνας προσπαθεί να αντιδράσει στην αίσθηση μοναξιάς που αναδύεται από το σκούρο έργο.

Με παρόμοιο τρόπο στα πελώρια «δένδρα» του ζωγράφου αντικρίζω λιγότερο  τη –γνωστή μου- Φύση και περισσότερο τη δύναμη ενός τοπίου απροσδιόριστου, καθώς ο γαλαζοπράσινος ουρανός του βάθους διαπερνά κλαδιά και φύλλα, με την ατσάλινη αναλαμπή του απόμακρου φωτός.  Του φωτός που με τόση επιδεξιότητα χειρίζεται ο καλλιτέχνης πάνω στις στατικές φιγούρες και  των ταπεινών «σπιτιών» – μιάς σιωπηλής «γειτονιάς» του υποσυνείδητου-  σε αιώνιο ανταγωνισμό με τον νυχτερινό ουρανό…»

Χαρκτηριστικά έργα του Γιάννη Σταύρου

Γιάννης Σταύρου, κόκκινα καράβια, λάδι σε καμβά

Γιάννης Σταύρου, Καράβια στο λιμάνι, λάδι σε καμβά

Αναλυτικά στοιχεία για τον ζωγραφο θα βρείτε στον επίσημο δικτυακό τόπο:

http://www.yannisstavrou.gr

Πηγές:

Eλληνική wikipedia

Γιάννης Σταύρου

English wikipedia

Ονειρικό ταξίδι…

Πλατεία Συντάγματος

Πριν από δύο ώρες η Ελένη μας έστειλε τις φωτογραφίες της χαμένης πολιτείας…

Ο λόγος περί της Ατλαντίδας και της εξαφανισμένης φυλής των Ατλάντων.

Λοιπόν, κάτι σημαδιακό συμβαίνει αυτές τις μέρες: πολλοί φίλοι και γνωστοί ονειρεύονται ότι κάποτε βρέθηκαν εκεί. Δίνουν μάλιστα περιγραφές πολύ συγκεκριμένες. Ότι τους κατέκλυζαν μυρωδιές από αγιοκλίματα και νερατζιές…και συχνά ερχόταν ένα αεράκι από τη θάλασσα…

Λέτε να φταίνε οι ηλιακές κηλίδες; Ή μήπως είναι κάποιος οιωνός, ένα προμήνυμα;

Όμως φίλες & φιλοι μου, μη δακρύζετε με τις φωτογραφίες. Τι σχέση άλλωστε έχουμε εμείς με την Ατλαντίδα και τους Άτλαντες; σίγουρα δε μας άξιζε μια τέτοια πόλη, αλλιώς θα την υπερασπίζαμε σαν τον μεγαλύτερο θησαυρό. Μα γιατί δακρύζετε; ένα όνειρο ήταν, ένα ταξίδι σε μια ονειρική πολιτεία, τίποτα άλλο…

Η οδός Αθηνάς πριν από την εισβολή, τη λεηλασία και τις νεοταξικές δυνάμεις κατοχής. Όταν έκαναν περίπατο οι Άτλαντες και η επίσης εξαφανισμένη φυλή των Αθηναίων…

Οδός Γεωργίου Α’

Πλατεία Ομονοίας

Οδός Αιόλου

Το ταξίδι τελειώνει με την πολιτεία της καλλιτεχνικής μνήμης. Όπως την απαθανάτισε, την ονειρεύτηκε, την ζωγράφισε ο Γιάννης Σταύρου…

Γιάννης Σταύρου, Ακρόπολις 1970, λάδι σε καμβά

Ομαδική έκθεση ζωγραφικής!

Και τα εικαστικά μας νέα.

Οκτώ σύγχρονοι έλληνες ζωγράφοι εκθέτουν τη νέα τους δουλειά από τις 16 Μαίου μέχρι τις 13 Ιουνίου.

Ομαδική έκθεση ζωγραφικής: 16 Μαίου – 13 Ιουνίου, 2009

Τίτλος: «Σύγχρονοι Έλληνες Ζωγράφοι»

Αίθουσα τέχνης ARKTOS, Ηροδότου 5, Κολωνάκι, Αθήνα

Ώρες Επισκέψεων: Δευτ Τετ Σαβ (11-15) / Τρ Πεμ Παρ (11-20.30)

Tηλ + 30 210 7299610

Εγκαίνια: Σάββατο, 16 Μαίου 2009, από 11 π.μ.

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Γιάννης Σταύρου, Θανάσης Τότσικας, Αλέκος Φασιανός, Μάκης Θεοφυλακτόπουλος, Βαγγέλης Γκιόκας, Βασίλης Βασιλακάκης, Απόστολος Γεωργίου, Κλαύδιος.

Καλοκαιρινές προτάσεις…

Από τη Λιάνα με αγάπη…

Something to look forward to this summer.

Mars

The Red Planet is about to be

spectacular!

This month and next, Earth is catching up with Mars in an encounter that
will culminate in the closest approach between the two planets in
recorded history. The next time Mars may come this close is
in 2287. Due to the way Jupiter’s gravity tugs on
Mars and perturbs its orbit, astronomers can only be
certain that Mars has not come this close to Earth
in the Last 5,000 years, but it may be as long as
60,000 years before it happens again.

The encounter will culminate on August 27th when
Mars comes to within 34,649,589 miles of Earth and
will be (next to the moon) the brightest object in
the night sky. It will attain a magnitude of -2.9
and will appear 25.11 arc seconds wide At a modest
75-power magnification

Mars will look as large as the full moon

to the naked eye.

Mars will be easy to spot. At the
beginning of August it will rise in the east at 10p.m.
and reach its azimuth at about 3 a.m.

By the end of August when the two planets are
closest, Mars will rise at nightfall and reach its
highest point in the sky at 12:30a.m. That’s pretty
convenient to see something that no human being has
seen in recorded history. So, mark your calendar at
the beginning of August to see Mars grow
progressively brighter and brighter throughout the
month.
Share this with your children and

grandchildren.

NO ONE ALIVE TODAY WILL EVER

SEE THIS AGAIN

Περί ηλιακών κηλίδων, συνέχεια…

Γιάννης Σταύρου, Θεσσαλονίκη των χρωμάτων, λάδι σε καμβά

Επειδή όμως αγαπάμε τη σελήνη όλως ιδιαιτέρως, ιδού μια Θεσσαλονίκη λουσμένη στο φως της…Έτσι, για να παραμένουμε ρομαντικές!

Από την φίλη μας την Ελένη, περισσότερες πληροφορίες για τις ηλιακές κηλίδες:

Αποστολές εξερεύνησης του Ήλιου από την NASA και την ESA

Δύο φιλόδοξες νέες διαστημικές αποστολές πρόκειται να αποσταλούν στον Ήλιο, σε μια προσπάθεια να φθάσουν πλησιέστερα στην επιφάνειά του από κάθε άλλη φορά. Θα πρέπει να ξεπεράσουν εμπόδια όπως υψηλές θερμοκρασίες που λιώνουν μέταλλα, έντονες και καταστροφικές ακτινοβολίες, καθώς και χαοτικά μαγνητικά πεδία – όλα πράγματα που μπορούν να διαλύσουν ή να αποσυντονίσουν οποιοδήποτε διαστημοσυσκευή.

Η μια αποστολή θα φέρει το όνομα Solar Orbiter, θα έχει μέγεθος αυτοκινήτου, θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τον ήλιο και θα επιτρέψει στους επιστήμονες για πρώτη φορά να μελετήσουν τους πόλους του. Ποτέ μέχρι τώρα δεν έχουμε δει τον ήλιο από πάνω ή από κάτω. Επικεφαλής της αποστολής θα είναι η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA), με την υποστήριξη της NASA. Αναμένεται να εκτοξευτεί το 2017 και η προεργασία έχει ήδη αρχίσει.

Η δεύτερη αποστολή, αρχικού προϋπολογισμού 750 εκατ. δολ., είναι καθαρά αμερικανική. Έχει ονομαστεί Solar Probe Ρlus από τη NASA και αναμένεται να εκτοξευτεί το 2015. Θα είναι εφοδιασμένη με μια ειδική παχιά προστατευτική ασπίδα και θα χρειαστεί γύρω στα επτά χρόνια για να φθάσει από τη Γη στον Ήλιο. Για πρώτη φορά θα επιχειρήσει να διαπεράσει τα άνω στρώματα του ηλιακού στέμματος, δηλαδή της εξωτερικής ατμόσφαιρας του ήλιου, όπου θα πρέπει να αντέξει θερμοκρασίες μέχρι 2.000 βαθμών Κελσίου, πλησιάζοντας περισσότερο από ποτέ στην επιφάνεια του άστρου μας, σε απόσταση μόλις 7 εκατ. χλμ..

Η πρώτη αποστολή, η ευρωπαϊκή, που θα διαθέτει επίσης μια ειδική προστατευτική ασπίδα πάχους περίπου 35 εκατοστών, αποτελούμενη από διαδοχικά στρώματα επενδυμένων πλαστικών και κεραμικών, ώστε να αντέξει θερμοκρασίες περίπου 600 βαθμών και καταιγισμό ακτινοβολίας, θα κινείται σε πιο μακρινή τροχιά. Θα χρειαστεί περίπου 3,5 χρόνια για να φθάσει σε απόσταση 32 εκατ. χλμ. από την επιφάνεια του ήλιου, δηλαδή περίπου στα δύο τρίτα της απόστασης μεταξύ Ήλιου-Ερμή, του κοντινότερου πλανήτη.

Το Solar Orbiter, που θα κατασκευαστεί από την ευρωπαϊκή κοινοπραξία Astria, σχεδιάζεται έτσι ώστε να μπορέσει να τραβήξει τις καλύτερες μέχρι σήμερα φωτογραφίες του ήλιου (υπό γωνία 30 μοιρών σε σχέση με το επίπεδο περιφοράς της Γης γύρω από αυτόν, ώστε να μπορέσει να συμπεριλάβει τους πόλους του ήλιου), μετρώντας παράλληλα τις εκπομπές σωματιδίων και τα μαγνητικά πεδία. Αφού φθάσει στον ήλιο, θα κάνει μια πλήρη περιφορά γύρω από αυτόν κάθε 150 χρόνια.

Μέχρι τώρα η κοντινότερη στον ήλιο διαστημική αποστολή ήταν των διαστημοσυσκευών «Ήλιος» που εκτοξεύθηκαν στη δεκαετία του ΄70 και έφθασαν σε απόσταση 45 εκατ. χλμ. από το άστρο μας, δηλαδή λίγο μετά τον Ερμή.

Οι επιστήμονες προσδοκούν ότι οι δύο αποστολές, οι οποίες, καλώς εχόντων των πραγμάτων, για ένα διάστημα θα δίνουν παρατηρήσεις ταυτόχρονα, η κάθε μια από το δικό της πεδίο λειτουργίας, θα τους βοηθήσουν να απαντήσουν αναπάντητα μέχρι σήμερα ερωτήματα, όπως γιατί η εξωτερική ατμόσφαιρα του ήλιου είναι πιο καυτή από την επιφάνειά του ή τι ακριβώς προκαλεί τους ηλιακούς ανέμους (ρεύματα ηλεκτρικά φορτισμένων σωματιδίων που εκπέμπονται από την ατμόσφαιρα του ήλιου) και τις ηλιακές κηλίδες (σκοτεινές περιοχές λόγω έντονης μαγνητικής δραστηριότητας στην επιφάνεια του ήλιου). Το ηλιακό στέμμα μπορεί να φθάσει το 1 εκατ. βαθμούς Κελσίου, ενώ η επιφάνεια του ήλιου δεν ξεπερνά τους 6.000 βαθμούς.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες ΑΠΕ-ΜΠΕ