ΣΑΒΒΑΤΟ ΠΑΜΕ BAZAAR!

PIERCE OPEN HOUSE 2013 υπέρ του Ταμείου Υποτροφιών

Ελάτε το Σάββατο 13 Απριλίου στον κεντρικό διάδρομο του PIERCE να κάνετε τα πασχαλινά σας ψώνια!

Σας περιμένουμε από τις 11:00 μέχρι τις 20:00 για…

να αγοράσετε καινούργια βιβλία από τις εκδόσεις Καστανιώτη, Πατάκη, METAIXMIO, Παπαδόπουλος κ.α…, να χαρίσετε ένα μπλουζάκι Diesel…, να βρείτε το καινούργιο αγαπημένο σας Toi & Moi…, να κάνετε δώρα από την Giochi Preziosi στους μικρούς μας φίλους…,να βρείτε χειροποίητες λαμπάδες, τσάντες και είδη σπιτιού…, να γλυκαθείτε με σπιτικές μαρμελάδες και γλυκά! Ακόμη, ανακαλύψτε κρυμμένους θησαυρούς στα χρησιμοποιημένα ρούχα, κοσμήματα, βιβλία, έργα τέχνης και οικιακά είδη!

 Συμμετέχοντας στη λαχειοφόρο αγορά, κερδίζετε πλούσια δώρα, όπως κοσμήματα Folli Follie και Swarovski, αρώματα Dior, κρέμες προσώπου La Prairie, διαμονή σε ξενοδοχεία, ακτοπλοϊκά εισιτήρια από την Βlue Star Ferries και την Hellenic Seaways, προϊόντα περιποίησης KORRES, είδη σπιτιού ΙΟΝΙΑ κ.ά.

Διοργανώνεται από την Επιτροπή «Bazaar 2013», σε συνεργασία με τον Σύλλογο Αποφοίτων και το Γραφείο Αποφοίτων του Αμερικανικού Κολεγίου Ελλάδος, τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του PIERCE και τα παιδιά του PIERCE, για την υποστήριξη του Ταμείου Υποτροφιών.

Σας περιμένουμε όλους με καφέ και γλυκό, αναψυκτικά και σνακ!

Alumni Association of The American College of Greece 
PIERCE-DEREE

3 Kartali Str., 115 28 Athens
Τel: 210-7707507, Fax: 210-7702210
email: acgalumniassociation@gmail.com
site: www.acgalumni.gr

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ στις καρδιές, στις συνειδήσεις και στην κοινή λογική !

( Μας το έστειλε ο φίλος Τάκης )

Για όσες/ους είναι γεννημένοι μεταξύ 1945 -1965

Ελληνικό, Πρώτη Γυμνασίου, αρχές της 10ετίας 1960…

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε.

Ήμασταν μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμη και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.

Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες, κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότεανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση..

Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνον αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μας βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους».
Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτε. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνον ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλον και μάθαμε να το ξεπερνάμε.

Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από μας να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι..

Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους.. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτε, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα… μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας.
Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στον
σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι.. Τι φρίκη!

Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με
ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας
κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.

Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»… συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί…

ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΠΑΣΧΑ & ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ!!

ΝΑΜΑΣΤΕ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΕΣ, ΤΥΧΕΡΕΣ, ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ!

ΚΑΙ Ν’ ΑΝΤΑΜΩΝΟΥΜΕ!!