Έργα του Γιάννη Σταύρου σε σελιδοδείκτες – βιβλιοπωλείο Πολιτεία

Νέοι σελιδοδείκτες από έργα του Γιάννη Σταύρου

–

Μόλις κυκλοφόρησαν 50 νέοι σελιδοδείκτες από έργα του ζωγράφου Γιάννη Σταύρου στο βιβλιοπωλείο Πολιτεία, Ασκληπιού 1, Αθήνα…

–

Κοινωνική & οικονομική κρίση – Καιρός για διάβασμα

–

Το βιβλιοπωλείο Πολιτεία στο διαδίκτυο

Καταργούμε και την ελληνική γλώσσα…

Γιάννης Σταύρου, Εκκλησσάκι στην Αττική, λάδι σε καμβά

Αναστάτωση και σύγχυση έχει προκληθεί με τη «Νέα Ελληνική Γραμματική» της Ε’ και ΣΤ’ δημοτικού αναφορικά με τα φωνήεντα, τα σύμφωνα και τους φθόγγους.

 Σύμφωνα με καταγγελία του συλλόγου δασκάλων Ανατολικής Αττικής ο μαθητής ή ο αναγνώστης που θα διαβάσει το βιβλίο θα μάθει ότι τα φωνήεντα της ελληνικής γλώσσας είναι τα εξής: α, ε, ι, ο και ου.

Οι αλλαγές επεκτείνονται και στα σύμφωνα, καθώς ούτε αυτά έμειναν ανέπαφα, με τα «ντ», «μπ» και «γκ» να συγκαταλέγονται σε αυτά τη στιγμή που απουσιάζουν τα «ξ» και «ψ».

«Με μεγάλη μας έκπληξη διαπιστώσαμε πως πρόσφατα (Νοέμβριος 2011) διανεμήθηκε προς διδασκαλία, στα δημοτικά σχολεία της χώρας μας ένα καινούργιο βιβλίο γραμματικής, για την Ε΄ και ΣΤ΄ τάξη, αντικαθιστώντας την μέχρι τώρα ισχύουσα γραμματική του Μανώλη Τριανταφυλλίδη, η οποία εδιδάσκετο πλέον των 30 χρόνων.

Σύμφωνα με την καινούργια γραμματική που συντάχθηκε από τους: κ. Ειρήνη Φιλιππάκη – Warburton, κ. Μιχάλη Γεωργιαφέντη, κ. Γεώργιο Κοτζόγλου και την κ. Μαργαρίτα Λουκά και εκδόθηκε από τον Οργανισμό Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, με την ευθύνη του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, ανακαλύπτουμε πως:

τα φωνήεντα της Ελληνικής Γλώσσας είναι 5 (πέντε)!!! Τα: α, ε, ι, ο, και το ου. Καθώς και ότι τα φωνήεντα η, υ, ω έχουν καταργηθεί!!!

Και τα σύμφωνα από 17, έμειναν μόνον τα 15!!! Τα ξ και ψ δεν υπάρχουν πλέον!!!», σημειώνεται σε άρθρο που αναρτήθηκε στη σελίδα του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης «Αλέξανδρος Δελμούζος».

Ο Σύλλογος από την πλευρά του κρατά αποστάσεις, σημειώνονται πως ο υπογράφων του άρθρου είναι υπεύθυνος για τα όσα γράφει και σε καμιά περίπτωση αυτό δεν σημαίνει ότι τα συγκεκριμένα άρθρα εκφράζουν τις θέσεις του Συλλόγου.

Διαβάστε αναλυτικά τι αναφέρει η Ειρήνη Φιλιππάκη – Warburton, που συμμετείχε στη σύνταξη της καινούριας γραμματικής, και πώς αιτιολογεί το «λανθασμένο συμπέρασμα» πως η ελληνική γλώσσα έχει επτά φωνήεντα.

«Είναι ξεκάθαρο εδώ,  λοιπόν,  ότι η λέξη γράµµατα σηµαίνει γενικά την παιδεία. Χαρακτηριστικό είναι και το τραγούδι.

‘Εγώ γράµµατα δεν έµαθα και στο σχολειό δεν πήγα αλλά ξέρω πως 2+2 κάνουν 4 και πως τα φωνήεντα είναι εφτά..’

Ο απλός αυτός στίχος τα λέει όλα. Το γεγονός ότι ο τραγουδιστής πιστεύει πως τα φωνήεντα της Ελληνικής είναι εφτά, δείχνει ότι λειτουργεί µέσα στον γραπτό λόγο όπου έχουµε όντως 7  γραφήµατα ι,  η,  υ, ε,  α,  ο, ω,  που προφέρονται ως φωνήεντα, ενώ στον προφορικό έχουµε µόνο τέσσερα (πέντε αν προσθέσουµε το δίψηφο ‘ου’ που συµβολίζει το φωνήεν /υ/). Ας το πούµε και λίγο διαφορετικά. Με την όραση, µέσα σε γραπτά κείµενα, διαφοροποιούµε και αναγνωρίζουµε 7  γραφήµατα και αυτό µας οδηγεί στο λανθασµένο συµπέρασµα ότι η ελληνική γλώσσα έχει 7 φωνήεντα.

Το συµπέρασµα αυτό απορέει από το γεγονός ότι κατά τους ελληνιστικούς χρόνους που αναπτύχθηκε η γραµµατική, η γλώσσα που αποτελούσε το αντικείµενο της γραµµατικής, ήταν η γραπτή γλώσσα. Αυτή η ιδέα οδήγησε στη υπόθεση ότι η γραπτή γλώσσα αποτελεί την αυθεντική ελληνική ενώ ο προφορικός λογος θεωρήθηκε,  και ακόµα θεωρείται, λανθασµένος,  ατελής και ‘εκφραση της γλώσσας των αµόρφωτων.  Η έµφαση που είχε δοθεί για πολλά χρόνια και ακόµα υπάρχει, σε κάποιο βαθµό, στον γραπτό λόγο είχε ως αποτέλεσµα να θεωρηθεί ο προφορικός λόγος ανάξιος µελέτης», σημειώνει σε κάποιο σημείο η Ειρήνη Φιλιππάκη – Warburton.

Με τη συζήτηση στο διαδίκτυο να έχει πάρει φωτιά, σε απάντηση του εκπαιδευτικού που έγραψε το συγκεκριμένο άρθρο υποστηρίζεται ότι τα η, υ και ω δεν καταργήθηκαν.

«Αν κάνετε τον κόπο να πάτε στην επίμαχη γραμματική, θα δείτε ότι στη σελ. 35 δεν λέει ότι η ελληνική γλώσσα έχει 23 γράμματα αλλά ότι έχει 23 φθόγγους.

Φθόγγους, όχι γράμματα! Γι’ αυτό άλλωστε και γράφονται μέσα σε αγκύλες, [α], [ι] κτλ. όπως πληροφορεί η υποσημείωση στη σελ. 34.

Και στη σελίδα 39 δηλώνεται ολοκάθαρα ότι τα ελληνικά έχουν 24 γράμματα, όπως ξέρουν βέβαια όλα τα παιδιά που θα χρησιμοποιήσουν το βιβλίο αφού, μην ξεχνάμε, διδάσκεται στην 5η δημοτικού, σε μαθητές που έχουν μάθει ανάγνωση και γραφή προ πολλού! Και στη σελ. 40 υπάρχει αντιστοίχιση φθόγγων και γραμμάτων του αλφαβήτου, ενώ στη σελ. 41 υπάρχει άσκηση όπου τα παιδιά καλούνται να βρουν πόσους φθόγγους έχουν διάφορες λέξεις, π.χ. παίζουμε: 8 γράμματα αλλά έξι φθόγγοι.

Μπορεί η εκ Ραφήνας συντάκτρια να πέφτει από τα σύννεφα, και να επικαλείται τη γραμματική Τριανταφυλλίδη, αλλά το ότι η γλώσσα μας έχει πέντε φωνήεντα δεν είναι καθόλου καινοφανές.

Το λέει, ακριβώς έτσι, η γραμματική Τριανταφυλλίδη την οποία επικαλείται (χωρίς προφανώς να την έχει ανοίξει), στη σελ. 13 (μιλάω για την ανατύπωση του 2002, ιδού το σχετικό απόσπασμα):

Φωνήεντα έχομε στη γλώσσα μας πέντε, τ’ ακόλουθα (ο λόγος είναι πάντοτε για φθόγγους και όχι για γράμματα): α, ε, ι, ο, ου.

Ό,τι λέει ο Τριανταφυλλίδης λέει και η νέα Γραμματική -με μια διαφορά που θα πούμε παρακάτω. Την επισήμανση ότι μιλάμε για φθόγγους και όχι για γράμματα η νέα Γραμματική την έχει στις σελ. 34 και 39.

Οπότε, δεν χρειάζεται πανικός. Η νέα Γραμματική δεν καταργεί κανένα γράμμα του αλφαβήτου, και άλλωστε πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό, όταν διδάσκεται σε παιδιά που ήδη επί πέντε χρόνια έχουν κοπιάσει για να μάθουν το αλφάβητο των 24 γραμμάτων; Θα το ξεμάθουν και θα μάθουν καινούργιο;

Και μόνο για δυο χρονιές, αφού στο γυμνάσιο διδάσκεται άλλη γραμματική; Απίθανα πράγματα -όχι, δεν συμβαίνει τίποτε τέτοιο», σημειώνεται σε απάντηση της καταγγελίας του συλλόγου δασκάλων Ανατολικής Αττικής.

πηγή: http://news247.gr

Κάποια αντίδραση..!

Να διαφυλάξουμε την Ελλάδα, τη Μακεδονία, την ίδια μας την υπόσταση, πολιτιστική & βιολογική…

Η Θεσσαλονίκη στα χρώματα της δύσης, από τον ζωγράφο Γιάννη Σταύρου…

Γιάννης Σταύρου, Δύση στη Θεσσαλονίκη, λάδι σε καμβά

Με πρωτοβουλία του προέδρου του Δ.Σ.Α. την Τρίτη 5/10/2010, ενημερωθηκαν τα σωματεία και οι συνδεσμοι, που προσχωρησαν με αυτόν και κατέθεσαν αίτηση ακύρωσης προσβαλλόμενων πράξεων του Μνημονίου. Σύμφωνα με την ομιλία του Προέδρου του ΔΣΑ κ.Παξινού, με την κινηση αυτή, ζητείται να απαλειφθούν από το μνημόνιο και τη «δανειακή σύμβαση», όλοι εκείνοι οι όροι, που θίγουν τα κυριαρχικά μας διακιώματα.

Τις θέσεις του Προέδρου, υπερθεμάτισαν τόσο ο προέδρος της ΕΣΗΕΑ, όσο και οι εκπρόσωπου των ΑΔΕΔΥ,ΤΕΕ αλλά και οι παρερυρισκόμενοι φορείς (μεταξύ των οποίων και η ΑΝΕΑΕΔ). Επίσης ο κ.Παξινός εξέφρασε την αισιοδοξία του για την θετική έκβαση της υποθέσεως, ενω υποστήριξε πως παρά την αναβολή που πηρε η εκδίκαση(υπαιτιότητα του Δημοσίου), η υπόθεση θα εκδικασθέι αμέσως μετά τις εκλογές κατα προτεραιότητα της Ολομελείας του ΣτΕ.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΔΣΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

Ν’ ΑΠΑΛΕΙΦΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΤΗ ΔΑΝΕΙΑΚΗ

ΣΥΜΒΑΣΗ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΟΙ ΟΡΟΙ ΠΟΥ ΘΙΓΟΥΝ ΤΑ

ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Ο τρόπος της αντιμετώπισης της πρωτόγνωρης ομολογουμένως οικονομικής κρίσης δια της επιβολής αμφιβόλου συνταγματικότητας μέτρων, της υπογραφής μίας λεοντείας δανειακής σύμβασης που οι παράμετροι της δεν έχουν αποκαλυφθεί πλήρως και της ουσιαστικής ανάθεσης της διακυβέρνησης -που ενίοτε μπορεί να λειτουργεί ως άλλοθι για τους εκλεγμένους κυβερνώντες μας- σε μία εξωγενή και εξωθεσμική «τριανδρία» («τρόικα» στην ρωσική), φέρνει για πρώτη φορά από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους σε αμφισβήτηση την εθνική μας κυριαρχία. Σε πείσμα όσων υπαγορεύουν την αδυναμία επιλογής αλλά και προβληματισμού λόγω της δεινής μας θέσης, οφείλουμε να αναδείξουμε το ζήτημα:

Δυστυχώς προτού αλέκτωρ φωνήσαι τρις, αποδείχθηκε ότι οι εκ του βήματος της Βουλής τοποθετήσεις του Πρωθυπουργού περί εκχωρήσεως κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, δεν ήσαν απλά ρητορικά, σχήματα. Η δανειακή σύμβαση, που υπέγραψε η χώρα μας -ιδρύοντας νομικό προηγούμενο και για μελλοντικούς δανεισμούς μας-, αναγνώρισε μεταξύ άλλων το δικαίωμα στους συγκεκριμένους δανειστές μας σε περίπτωση που δεν ικανοποιηθούν, να προβούν σε αναγκαστική εκτέλεση εις βάρος της δημόσιας περιουσίας, αδιακρίτως αν πρόκειται για στοιχεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς (όπως η Ακρόπολη), μέσα αναγκαία για την εθνική μας άμυνα (όπως τα οπλικά μας συστήματα), δημόσια κτήρια (όπως η Βουλή), κοινόχρηστοι χώροι (πλατείες, δρόμοι), σε αντίθεση δηλαδή με ό,τι συμβαίνει με τους λοιπούς δανειστές και τους ίδιους τους Έλληνες πολίτες. Με άλλα λόγια όσα ίσχυαν ως προς το ακατάσχετο της δημόσιας περιουσίας, ανατρέπονται και δη υπέρ των αλλοδαπών δανειστών, χωρίς κανέναν περιορισμό.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η χώρα μας βρίσκεται σε παρόμοια οικονομική συγκυρία. Και το 1898 μετά από την πτώχευση της χώρας μας (1893) και την επαίσχυντη ήττα από τους Τούρκους του 1897, τεθήκαμε υπό διεθνή έλεγχο των έξι τότε μεγάλων δυνάμεων, προκειμένου ν’ αποπληρωθεί το δάνειο που λάβαμε (170.000 χρυσά φράγκα) αφενός για την καταβολή πολεμικής αποζημίωσης 4.000.000 λιρών Τουρκίας στην Οθωμανική Αυτοκρατορία σύμφωνα με την 22-11/4-12 1897 συνθήκη ειρήνης που υπεγράφη στην Κωνσταντινούπολη και αφετέρου ν’ αντιμετωπισθεί σχετικώς το υψηλό έλλειμμα.

Η πολιτική συγκυρία, όμως την εποχή εκείνη ήταν τελείως διαφορετική. Τότε η αγωνία ήταν για τη διαφύλαξη την κρατικής μας οντότητας. Αν και ηττημένοι διατηρήσαμε σχεδόν στο ακέραιο τα σύνορα μας. Σήμερα, υποτίθεται παινευόμασταν για την «ισχυρή Ελλάδα» της πετυχημένης διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων, το μέλος της ΟΝΕ και του ΝΑΤΟ. Η δε ανάγκη δανεισμού προήλθε από την ανικανότητα των κυβερνώντων και την πρόσκαιρη μείωση της οικονομικής ρευστότητας, και όχι από μία συντριπτική ήττα στο πεδίο των μαχών.

Και τότε τεθήκαμε υπό Διεθνή Έλεγχο, προκειμένου να φανούμε συνεπείς στις δανειακές μας υποχρεώσεις. Η αποπληρωμή του δανείου προβλεπόταν ότι θα γίνει από συγκεκριμένες προσόδους κρατικών πλουτοπαραγωγικών πηγών (π.χ. μονοπώλιο άλατος, πετρελαίου, δικαιώματα επί του καπνού, τέλη χαρτοσήμου, παιγνιόχαρτα, σπίρτα κ.α.) με ιδιαίτερα επαχθείς όρους. Αλλά τότε ουδείς διανοήθηκε, έστω και ως ενδεχόμενο, να επιτρέψει τον εκπλειστηρίασμα περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου.

Περαιτέρω σε περίπτωση αμφισβητήσεως κατά την εκτέλεση της σύμβασης, τότε τα μέρη (Ελληνική Κυβέρνηση – Διεθνής Επιτροπή) θα προσέφευγαν σε διαιτησία που εξασφάλιζε εχέγγυα ίσης δικονομικής μεταχείρισης, ενώ αν υπήρχε ασυμφωνία θα  οριζόταν επιδιαιτητής που θα τον επέλεγαν είτε από κοινού είτε ο αμέτοχος στο δάνειο Πρόεδρος της Ελβετικής Ομοσπονδίας. Σήμερα, ορίζεται (άρθρο 14) ότι εφαρμόζοντας αγγλικό δίκαιο η όποια διαφορά υπάγεται στην αποκλειστική αρμοδιότητα του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ), όπου η συντριπτική πλειονότητα των δικαστών ορίζονται από τα κράτη – δανειστές μας. Με άλλα λόγια την όποια διαφορά θα την επιλύσουν οι ίδιοι οι δανειστές μας. Η δε σύμβαση, αν και με αναγκαστικό τρόπο, τότε ψηφίστηκε από τη Βουλή (Νόμος ΒΦΙΘ/1898), ενώ σήμερα αρκούμαστε στην υπογραφή της από τον Υπουργό Οικονομικών.

Είμαστε ενεργοί πολίτες και ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ το αυτονόητο: ένα δημοκρατικό πολίτευμα, στο οποίο τα όργανα των τριών συνταγματικά κατοχυρωμένων εξουσιών (νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική), στις βάσεις που έθεσε ο Αριστοτέλης και συμπλήρωσε ο Μοντεσκιέ θα λειτουργούν ισοσκελισμένα, εξισορροπιστικά και ισοδύναμα, ελέγχοντας η μία την άλλη. Μόνο έτσι, έχει από την ιστορία αποδειχθεί ότι θα εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα του Κράτους και τα δικαιώματα των Πολιτών του, μέσα στα όρια του Συντάγματος και των Διεθνών Κανόνων Δικαίου. Δεν νοείται η εξουσία σ’ ένα ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος ν’ ασκείται από εξωτερικούς παράγοντες, που στερούνται τη στοιχειώδη δημοκρατική νομιμοποίηση από τη λαϊκή κυριαρχία.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος ν’ ασκούνται από τους Έλληνες δια των νομίμων εκλεγμένων Κυβερνήσεων, οι οποίες αναλαμβάνουν την εξουσία με αυτή ως πρώτιστη υποχρέωση. Η συνεπής άσκηση της εξωτερικής πολιτικής, που θα προασπίζεται στο τραπέζι της διπλωματίας τα εθνικά μας θέματα, προϋποθέτει η εσωτερική πολιτική να καθορίζεται αυτόνομα από τις ελληνικές κυβερνήσεις. Για να παράγεται, όμως αξιόπιστη πολιτική είναι αναγκαίο να λειτουργούν ορθά οι δημοκρατικοί θεσμοί που συνεχώς απαξιώνονται και παραγκωνίζονται.

Δεν είμαστε ενάντιοι σε όποια προσπάθεια στήριξης της χώρας, ούτε στόχος μας είναι να υπονομεύσουμε τον ως φαίνεται αναγκαίο δανεισμό της χώρας. Σαφώς και δεν επιζητούμε τη συντήρηση του σημερινού κράτους τέρας – Λεβιάθαν (όπως το περιγράφει ο Χομπς), το οποίο αφανίζει τους πολίτες του, αλλά συγχρόνως καταστρέφει το ίδιο του τον εαυτό, όπου επικρατεί η αναποτελεσματικότητα και η διαφθορά που οδηγούν σε αναπότρεπτη ηθική, κοινωνική και πολιτισμική παρακμή. Αντιθέτως εκεί πρωτίστως θα αναμέναμε την ρυθμιστική πρωτοβουλία, ώστε να επιτευχθεί η περιστολή της σπατάλης και εξάλειψη της κακοδιοίκησης για ένα αύριο αντάξιο των γενεών που μας έδωσαν το δικαίωμα να είμαστε ανεξάρτητοι.

Ωστόσο αυτό το κράτος το οποίο και πάλι συμβάλλεται και εξ αυτού του λόγου λαμβάνονται τα όποια επαχθή μέτρα, είναι αυτό που δημιούργησε το χρέος που καλούμαστε να πληρώσουμε (δανειζόμενοι εκ νέου). Αυτονόητο, λοιπόν, είναι να πληροφορηθούμε από τι συντίθεται το εν λόγω χρέος, ποιες οι όποιες παλαιότερες συμβατικές υποχρεώσεις, ποια η εν γένει νομιμότητα των όρων που είχαν στο παρελθόν συμφωνηθεί. Εν τέλει πρέπει να μάθουμε ποιο το πραγματικό χρέος που σήμερα δια της Δανειακής Σύμβασης αναγνωρίζουμε.

Επειδή, έχουμε μάθει να λειτουργούμε ως ο νόμος ορίζει, αυτό ακριβώς ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ: Όσο λεγόμαστε κράτος, να λειτουργεί το πολίτευμα μας, όπως το Σύνταγμά μας επιβάλλει, και στο πλαίσιο αυτού, τόσο κατά τον τύπο όσο και την ουσία, να ενεργούν οι Κυβερνώντες.

Για αυτό είναι αναγκαία η απάλειψη από το Μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση. όλων εκείνων των όρων που θίνουν την ανεξαρτησία και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Το χρέος πρέπει να τεθεί στην πραγματική του βάση, ώστε να αναγνωρισθούν και ν’ αποπληρωθούν οι πραγματικές οφειλές των δανειστών μας.

Το δημοκρατικό μας Σύνταγμα, προϊόν του Δυτικού Πολιτισμού, όπως διαμορφώθηκε από τις αρχές του Διαφωτισμού, που ανέδειξε ως πυρήνα του την προστασία της αξίας του ανθρώπου, προβλέπει θεσμούς, ώστε να διασφαλίζεται το Κράτος Δικαίου και Πρόνοιας. Καμία οικονομική κρίση δεν δικαιολογεί εκπτώσεις από τις συγκεκριμένες αρχές και αξίες, οι οποίες μόνο αυτές μπορούν να αποτελέσουν τα θεμέλια για την σταθερή και  σίγουρη ανασυγκρότηση της χώρας, αλλά και τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής.

Πιστοί, λοιπόν, στη συνταγματική νομιμότητα, ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ όλους τους συνειδητοποιημένους ενεργούς πολίτες, για να διαφυλάξουμε τον πολιτισμό μας, τη δημοκρατία μας, την ίδια την ανεξαρτησία του κράτους μας. Γιατί μέσα στην κρίση, που βιώνουμε, εφόσον παραμείνουμε πιστοί στις πανανθρώπινες αξίες και στους δημοκρατικούς θεσμούς, τελικά υπάρχει η ΕΛΠΙΔΑ, για ένα καλύτερο ΜΕΛΛΟΝ για τα παιδιά μας, για μια καλύτερη ΖΩΗ, για μια καλύτερη και πιο δίκαιη ΚΟΙΝΩΝΙΑ.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Το αδιέξοδό μας…

Ένα καράβι Καίσαρ να μας πάρει – όπως έλεγε ο Νίκος Καββαδίας…

Γιάννης Σταύρου, Στο κύμα II, λάδι σε καμβά

Σε πλήρες και σκοτεινό αδιέξοδο μας οδήγησε η κομματοκρατία…

Δυστυχώς με την ανοχή μας…

Το μέλλον, τουλάχιστον το άμεσο, χειρότερο από το σήμερα…

Δημοσιεύουμε αποσπάσματα από το τελευταίο άρθρο του Χρήστου Γιανναρά στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ:

Δύο οι ευνοημένοι της ιστορίας

Tου Χρηστου Γιανναρα

……………….

Στην Ελλάδα την αυτοπροστασία του το σύνταγμα (την επαγρύπνηση και τον έλεγχο για τη συνεπή τήρηση των διατάξεών του) την ταυτίζει με τον «πατριωτισμό των Ελλήνων», δεν την εμπιστεύεται στον «πατριωτισμό των κομμάτων» (που είναι σχήμα οξύμωρο, αφού τα κόμματα εκφράζουν συμφέροντα ταξικά, συντεχνιακά, επαγγελματικές επιδιώξεις εξουσίας). Αν ένα κόμμα παραβιάζει ή αθετεί αρχές ή διατάξεις του συντάγματος, το σύνταγμα επιτάσσει να αντιδράσει ο πατριωτισμός του λαού για να προστατεύσει τη δημοκρατία.

Να αντιδράσει πώς ο λαός; Στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες προβλέπεται Συνταγματικό Δικαστήριο, στο οποίο μπορεί να προσφύγει ο κάθε πολίτης καταγγέλλοντας παραβιάσεις του συντάγματος από κάποιο κόμμα. Το Συνταγματικό Δικαστήριο προστατεύει το σύνταγμα από τις αυθαιρεσίες και την ιδιοτέλεια των κομμάτων είτε μετά από καταγγελία είτε και αυτεπαγγέλτως. Στην Ελλάδα αυτόν τον ρόλο του Συνταγματικού Δικαστηρίου τον αναλάμβαναν κάποτε, αυτόκλητοι, κάποιοι εύτολμοι ή ολίγον ψυχοπαθείς αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων. Γι’ αυτό και τα κόμματα φρόντισαν, ώστε «κατάλυση της δημοκρατίας» να θεωρείται (θεσμικά) η παραβίαση άρθρων του συντάγματος από οποιονδήποτε άλλον εκτός από τα κόμματα. Εχουν επιβάλει (θεσμικά) την ψευδαίσθηση ότι η δημοκρατία απειλείται μόνο από εξωκομματικούς παράγοντες, ποτέ από κόμμα ή κόμματα.

Το σύνταγμα στην κοινοβουλευτική δημοκρατία προβλέπει και «φύλακες» της νομιμότητας, ένοπλους κοινωνικούς λειτουργούς (αστυνομία, στρατό) επιφορτισμένους επαγγελματικά με το χρέος να επιβάλλουν την τήρηση του συντάγματος και των νόμων. Για να αποφεύγεται η παράχρηση αυτού του λειτουργήματος (οι ιδιοτελείς εξουσιαστικές παρεκτροπές των ενόπλων κοινωνικών λειτουργών), το σύνταγμα απαιτεί τον απόλυτο έλεγχο των «φυλάκων» της νομιμότητας από την εκάστοτε εκλεγμένη (κομματική) κυβέρνηση.

Ετσι το τελικό (και πρακτικό) ερώτημα στο οποίο οδηγεί ο προβληματιμός για την προστασία του συντάγματος και της δημοκρατίας, είναι: Οταν οι κομματικοί άρχοντες καταλύουν τη συνταγματική νομιμότητα ή ανέχονται αδρανώς την κατάλυσή της, ποιος θα δώσει την εντολή στους ένοπλους φύλακες να την προστατεύσουν; Οταν κάποιο κόμμα ή κάποια κόμματα ή οι συνδικαλιστικές «ειδικές δυνάμεις» των κομματικών συμφερόντων παραβιάζουν απροσχημάτιστα το σύνταγμα και τις στοιχειώδεις προϋποθέσεις λειτουργίας της δημοκρατίας, ενώ η κυβέρνηση αντιτάσσει λαϊκίστικη ανοχή και μεγαθυμία, ποιος θα δώσει εντολή στην αστυνομια και στον στρατό να πατάξουν τους βασανιστές του λαϊκού σώματος; Είναι αυτονόητο να αυτοχειριάζεται η κοινοβουλευτική δημοκρατία, η ελευθερία μιας κοινωνίας πολιτών, για χάρη της εξουσιολαγνείας των κομματικών συντεχνιών;

………….

Τα κόμματα αποφεύγουν τη σύσταση Συνταγματικού Δικαστηρίου, γιατί χωρίς αυτό «έχουν και το μαχαίρι και το πεπόνι». Για τον ίδιο λόγο έχουν ευνουχίσει την αστυνομία και ούτε διανοούνται να προστατέψουν το σύνταγμα κατεβάζοντας στρατό απέναντι στον θρασύτατο φασισμό. Είναι συντεχνίες συμφερόντων τα κόμματα, πεδία διαπλοκής των οικονομικά ισχυρών με τους ψυχοπαθολογικά εξουσιολάγνους.

Τα κόμματα φτιάχνουν το σύνταγμα, με κάθε «αναθεώρηση» μετασχηματίζουν τα συντεχνιακά τους συμφέροντα σε συνταγματικές επιταγές. Η Συντακτική Εθνοσυνέλευση μένει θολή ιστορική ανάμνηση, άσαρκη ιδέα, μακρινή, χαμένη σε βάθος χρόνου. Ρομαντικό παραμύθι η αδιαμεσολάβητη λαϊκή βούληση, το κράτος-του-δήμου, το σύνταγμα που θεσμοθετεί φραγμούς στην ιδιοτέλεια των κομμάτων, στα κοινωνικά εγκλήματα των κομμάτων.

Ολο και πιο ασφυκτικά αποκλείεται η δυνατότητα να εκφραστεί ενεργά η λαϊκή βούληση, η ανάγκη, η ελπίδα. Ακόμα και με τρία εκατομμύρια υπογραφές δεν έχει ο λαός το δικαίωμα να ζητήσει δημοψήφισμα. Τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον εκλέγουν τα κόμματα, γυμνωμένον από κάθε αρμοδιότητα, να διακοσμεί την κομματική αυθαιρεσία. Κάθε κομματική κυβέρνηση εκλέγει δικό της πρόεδρο της Βουλής, δικούς της προέδρους των Ανώτατων Δικαστηρίων και αρχηγούς των Ενόπλων Δυνάμεων. Επιβάλλει δεκάδες χιλιάδες κομματικούς εγκαθέτους στον κρατικό μηχανισμό και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Τα κόμματα χειραγωγούν την τοπικκή αυτοδιοίκηση (με τον «Καλλικράτη» εξαλείφονται και οι ελάχιστες εξαιρέσεις). Δημοτικά και νομαρχιακά συμβούλια, γενικές συνελεύσεις πανεπιστημιακών Τμημάτων, επιστημονικών εταιρειών, συνδικαλιστικών σωματείων και ομοσπονδιών, όλες απαρέγκλιτα οι μορφές συλλογικότητας, συγκροτούνται από κομματικούς εκπροσώπους, αποβλέπουν κατά προτεραιότητα στην προώθηση των κομματικών συμφερόντων.

Μόνο στον τύπο της μεσαιωνικής «απόλυτης μοναρχίας» θα βρούμε το ιστορικό ανάλογο του καθεστώτος της κομματοκρατίας που δυναστεύει την Ελλάδα σήμερα – τέτοιαν απογύμνωση του λαού από πολιτικά δικαιώματα. Μας επιτρέπουν ακόμα την ψήφο, επειδή μπορούν άνετα να την υποκλέπτουν, να παραμυθιάζουν τους αφελείς και να μαγειρεύουν τους εκλογικούς νόμους. Και τώρα επιβάλλουν στην απεγνωσμένη φτωχολογιά και τον εξευτελισμό, τον πανικό της πείνας, για να πληρώσουν τα θύματα τις τερατώδεις σπατάλες τριάντα χρόνων κομματοκρατίας.

Στα δέκα εκατομμύρια των Ελλήνων, δύο μόνο άνθρωποι έχουν σήμερα το απίστευτο προνόμιο να μπορούν, ο καθένας από μόνος του, να αντιστρέψουν την πορεία του τόπου: να καταλύσουν την κομματοκρατία, να οδηγήσουν τη χώρα σε Συντακτική Εθνοσυνέλευση. Ο πρωθυπουργός, συγκροτώντας κυβέρνηση προσωπικοτήτων. ΄Η ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παζαρεύοντας την παραίτησή του με τον ίδιο στόχο.

Καλλιτεχνικό ταξίδι στην Πάτρα…

Στην πόλη – λιμάνι της Πάτρας οργανώνεται συμπόσιο ποίησης…

Οι ενδιαφερόμενες/οι σπεύσατε…

Το γνωστό Βιβλιοπωλείο της Πάτρας ΠΟΛΥΕΔΡΟ μας έστειλε τη σχετική πρόσκληση:

Συμπόσιο Ποίησης στην Πάτρα

Γιάννης Σταύρου, Λιμάνι σε κόκκινο φόντο, λάδι σε καμβά

ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ

http://www.poetrysymposium.gr

Η Ποίηση Χθες και Αύριο

Πάτρα 1 − 4 Ιουλίου 2010

Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

ΠΕΜΠΤΗ

Απόγευμα, 17.30

Πρόεδρος: Αλέξης Λυκουργιώτης

Α΄ ΜΕΡΟΣ

ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΥΜΠΟΣΙΟ

• Κώστας Κρεμμύδας: Στατιστικά στοιχεία από τα τριαντάχρονα του Συμποσίου

· Παρουσίαση του αφιερωματικού τόμου Το Συμπόσιο Ποίησης (1981-2009). Ένα πανόραμα, εκδόσεις «Το δόντι», 2010

Ανάγνωση ανθολογούμενων αποσπασμάτων από τις εισηγήσεις των Συμποσίων Α΄-ΚΘ΄ – Απαγγελία ανθολογούμενων ποιημάτων

Απαγγέλλει: Ασπασία Λυκουργιώτη

• Φωνές του Συμποσίου. Παρουσίαση CD, «Το δόντι», 2010

Θα ακουστούν ηχογραφημένα αποσπάσματα ομιλητών και ποιητών που συμμετείχαν στα 29 χρόνια του Συμποσίου.

• Παρουσίαση του τόμου Μια σύγχρονη ματιά στην ποιητική μας παράδοση. Μια νέα μελέτη του δημοτικού τραγουδιού και δεκαπέντε σημαντικών ποιητών μας. Πρακτικά του Σεμιναρίου που συνδιοργανώθηκε από το Συμπόσιο Ποίησης και το Πανεπιστήμιο Πατρών, 9 Μαρτίου – 21 Δεκεμβρίου 2009, εκδόσεις «Το δόντι», 2010

• Προτάσεις για το μέλλον του Συμποσίου από Συνέδρους

Β΄ ΜΕΡΟΣ

Παρουσίαση της Ανθολογίας Ηλειακής Ποίησης (1950-2010), εκδόσεις «Ταξιδευτής», 2010

Κώστας Κρεμμύδας – Ξένη Σκαρτσή

Απαγγελία ποιημάτων ανθολογούμενων ποιητών

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Πρωί, 09.00

Πρόεδροι: Σταύρος Κουμπιάς – Αλέξης Ζήρας

Αλέξης Ζήρας: Νέοι Έλληνες ποιητές (γεννημένοι από το 1980 και μετά): Μια παρουσίαση

ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ: Η ποίηση χθες και αύριο

Σωτήρης Π. Βαρνάβας, Ξενοφών Βερύκιος, Βούλα Επιτροπάκη (ποιήτρια), Δημήτρης Κατσαγάνης, Κώστας Κρεμμύδας, Αλέξης Λυκουργιώτης, Ξένη Σκαρτσή, Γιώργος Τσιρώνης (ποιητής), Αλέξανδρος Φωσταίνης (ποιητής), Δημήτρης Χαρίτος

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΝΕΔΡΩΝ

Συζήτηση

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Απόγευμα, 17.30

Πρόεδρος: Ζωή Σαμαρά

ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ

Σάββας Μιχαήλ: Η ποίηση το μέλλον

Γιώργος Κεντρωτής: Η γλώσσα της ποίησης χτες και αύριo

Κώστας Στεργιόπουλος: ποιητής, κριτικός της λογοτεχνίας και καθηγητής Νέας Ελληνικής Φιλολογίας, Η ποίησή μας στο χτες και στο αύριο

Χρίστος Ρουμελιωτάκης, ποιητής: Sur des penseurs nouveaux faisons des vers antiques?

Αλέξης Ζήρας: Η ποίηση δεν απαντά στην οίηση της εποχής αλλά στα ερείπιά της

Συζήτηση – Παρεμβάσεις

ΣΑΒΒΑΤΟ

Πρωί, 09.00

Πρόεδρος: Κώστας Στεργιόπουλος

ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ

• Χρίστος Αλεξίου: Σικελιανός-Σεφέρης-Ρίτσος: Τρεις μεγάλοι ποιητές οραματίζονται τον μεταπολεμικό κόσμο
• Σόνια Ιλίνσκαγια-Αλεξανδροπούλου, Ομότιμη καθηγήτρια Παν/μίου Ιωαννίνων: Μερικές παρατηρήσεις σχετικά με τις «ανατροπές» στην ελληνική ποίηση της δεκαετίας του 1930
• Ζωή Σαμαρά, Ομότιμη καθηγήτρια Θεωρίας Λογοτεχνίας και Θεάτρου, ΑΠΘ: Η ετερότητα του μέλλοντος
• Έλλη Φιλοκύπρου, επίκ. καθηγήτρια Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ, ΕΚΠΑ: Ο ποιητής στην έρημο της Ιστορίας: από την ηρωική στάση στη διαρκή ένταση
• Κατερίνα Κωστίου, αν. καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας Παν/μίου Πατρών: Οι μεταμορφώσεις της Μούσας στο γύρισμα των αιώνων
• Ανδρέας Μπελεζίνης: «Ο ποιητικός κανόνας και … ο κάνονας». Μια εναλλακτική πρόταση του Βασίλη Λαμπρόπουλου

Συζήτηση − Παρεμβάσεις

ΣΑΒΒΑΤΟ

Απόγευμα, 17.30

Πρόεδρος: Χρίστος Αλεξίου

ΚΡΙΤΙΚΟΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΠΟΙΗΤΕΣ

• Σωτήρης Σαράκης: Δημήτρης Χαρίτος
• Αλέξης Ζήρας: Γιώργος Μπλάνας
• Γιάννης Δάλλας: Στέλιος Μαφρέδας
• Χρίστος Αλεξίου: Θεόδωρος Βαής
• Κώστας Κρεμμύδας: Χαρά Χρηστάρα
• Σωκράτης Λ. Σκαρτσής: Δημήτρης Κωστήρης
• Χρίστος Αλεξίου: Ελένη Καρασαββίδου
• Χρυσούλα Σπυρέλη: Βασίλης Νιτσιάκος
• Χάρης Μελιτάς: Γιώργος Νικολόπουλος
• Μανόλης Τζάβλας: Γιάννης Βούλτος
• Βάκης Λοϊζίδης: Θοδωρής Ρακόπουλος

ΚΥΡΙΑΚΗ

Πρωί, 9.00

Πρόεδρος: Σόνια Ιλίνσκαγια-Αλεξανδροπούλου

ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ

• Τιτίκα Δημητρούλια, κριτικός λογοτεχνίας: Η νεοελληνική ποίηση στα τέλη του 20ού και τις αρχές του 21ου αιώνα: εντάσεις και προοπτικές
• Γιώργος Βαρθαλίτης, διδάκτωρ φιλολογίας, δοκιμιογράφος: Η ποίηση στο μεταίχμιο δυο χιλιετηρίδων
• Γιώργος Γεωργούσης, ποιητής: H ποίηση στον 21ο αιώνα
• Θωμάς Τσαλαπάτης, αρθρογράφος εφημερίδας «Εποχή», θεατρολόγος: Η κρίση της ποίησης και η ποίηση της κρίσης
• Κωστής Τριανταφύλλου, ποιητής, εικαστικός καλλιτέχνης: Άγνωστος Χ στην Ποίηση

Συζήτηση − Παρεμβάσεις

Στα ενδιάμεσα των εισηγήσεων θα διαβάσουν ποίησή τους οι γεννημένοι από το 1980, χρονιά σχεδιασμού του Συμποσίου Ποίησης, και μετά ποιητές:

Ζήσης Δ. Αϊναλής, Κατερίνα Αυγέρη, Νίκος Eρηνάκης, Πηνελόπη Ζαρδούκα, Κατερίνα Ζησάκη, Απόστολος Θηβαίος, Αντιγόνη Κατσαδήμα, Ναταλία Κατσού, Χάρις Κοντού, Χρίστος Κρεμνιώτης, Ανέστης Μελιδώνης, Εύη Μπούκλη, Θωμάς Παπαστεργίου, Γιώργος Πέππας, Nόρα Ράλλη, Ειρήνη Σουργιαδάκη

ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Σταύρος Κουμπιάς, Πρύτανης Πανεπιστημίου Πατρών • Χρίστος Αλεξίου, τ. καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας Πανεπιστημίου Birmingham, διευθυντής περιοδικού «Θέματα Λογοτεχνίας» • Σωτήρης Π. Βαρνάβας, καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, ποιητής • Ξενοφών Βερύκιος, καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, ποιητής • Αλέξης Ζήρας, κριτικός λογοτεχνίας, πρόεδρος Εταιρείας Συγγραφέων • Κώστας Καπέλας, υπεύθυνος Bιβλιοπωλείου Πολύεδρο • Δημήτρης Κατσαγάνης, ποιητής, κριτικός • Γιώργος Κεντρωτής, καθηγητής Ιονίου Πανεπιστημίου, ποιητής, μεταφραστής • Κώστας Κρεμμύδας, ποιητής, διδάκτωρ, εκδότης περιοδικού «Μανδραγόρας» • Αλέξης Λυκουργιώτης, καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, πρώην Πρύτανης Πανεπιστημίου Πατρών, πρώην Πρόεδρος Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου, ποιητής • Σάββας Μιχαήλ, δοκιμιογράφος, κριτικός • Θανάσης Νάκας, καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών • Σωκράτης Λ. Σκαρτσής, ποιητής, Ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών • Ξένη Σκαρτσή, ποιήτρια, δρ φιλολογίας • Λύντια Στεφάνου, ποιήτρια, μεταφράστρια, δοκιμιογράφος • Δημήτρης Χαρίτος, κινηματογραφικός κριτικός, ποιητής

Επίτιμα Μέλη

• Μιχάλης Γ. Μερακλής, Ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, κριτικός

• Ανδρέας Μπελεζίνης, φιλόλογος, κριτικός

ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ

Θεώνη Πουλή (νηπιαγωγός) Υπεύθυνη Γραμματείας – Ιωάννα Μουστάκα (πτυχιούχος ΑΤΕΙ): Υποδοχή και Εγγραφή Συνέδρων, Γραμματεία Συνεδριάσεων • Ιωάννα Μπαρούτα (νηπιαγωγός) – Γεωργία Φωτεινού (φοιτήτρια Γεωλογίας): Βιβλία συνέδρων • Γιάννης Χατζηπανταζής: Υπεύθυνος δικτυακού τόπου Συμποσίου • Θωμάς Παπαστεργίου (μεταπτυχιακός φοιτητής): Φωτογραφικό αρχείο

ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Το Συμπόσιο είναι ανοιχτό σε όλους και η παρακολούθησή του είναι ελεύθερη. • Όλα τα μέλη του Συμποσίου είναι ισότιμα. • Οι σύνεδροι έχουν (κατά προτεραιότητα έναντι των ακροατών) το δικαίωμα ερώτησης, και παρέμβασης 5΄ στις εισηγήσεις (πρέπει όμως τη σχετική πρόθεσή τους να τη δηλώσουν στη Γραμματεία). Η δημοσίευσή τους αποφασίζεται από την Ο.Ε. • Η Γραμματεία βρίσκεται στη διάθεση των μελών του Συμποσίου καθ’ όλη τη διάρκεια των συνεδριάσεων. • Παρακαλούνται τα μέλη του Συμποσίου να δηλώνουν τα στοιχεία τους σ’ αυτήν κατά την άφιξή τους • Κατά τη διάρκεια του τετραημέρου θα λειτουργεί βιβλιοπωλείο • Τα μέλη του Συμποσίου μπορούν να εκθέτουν βιβλία, φωτοτυπίες έργων ή ανακοινώσεις τους στο χώρο του Συμποσίου (μετά από συνεννόηση με τη Γραμματεία). • Τα έξοδα συμμετοχής στο Συμπόσιο ανέρχονται στο ποσό των 30€. Στο ποσό αυτό περιλαμβάνεται και η παραλαβή του τόμου των Πρακτικών στο χώρο του Συμποσίου (η ταχυδρομική αποστολή των Πρακτικών επιβαρύνεται με επιπλέον κόστος 5€). • Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να προμηθεύονται τα Πρακτικά προηγούμενων Συμποσίων, την Ανθολογία Αχαϊκής Ποίησης (1950-2005), την Ανθολογία Επτανησιακής Ποίησης (1950-2006) και την Ανθολογία Διαγωνισμού Ποίησης ΚΕ΄ Συμποσίου από τον εκδ. οίκο «Περί Τεχνών», Κανακάρη 65, 262 21 Πάτρα, τηλ. 2610 625257, την Ανθολογία Κρητικής Ποίησης (1950-2007) και την Ανθολογία Κυπριακής Ποίησης (1950-2008) από τις εκδόσεις «Ταξιδευτής», Ιπποκράτους 56, 10680 Αθήνα, τηλ. 210 3628852.

Διεύθυνση Συμποσίου: Τ.Θ. 1142, Τ.Κ. 26110, Πάτρα, τηλ. 2610 991343, ηλ. δ/νση: info@poetrysymposium.gr

ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

1. Ξενοδοχεία: Rion Beach, Γ΄ κατηγ., στην παραλία του Ρίου, τηλ. 2610991.421-2 ● Porto Rio, Α΄ κατηγ. στην παραλία του Ρίου, τηλ. 2610992.102 ● Achaia Beach, Β΄ κατηγ., στην Παραλία Προαστείου, τηλ. 2610991.801 ● Castello, Β΄κατηγ., Ρίο, τηλ. 2610 992957 ● Γεώργιος, Γ΄ κατηγ., Ρίο, τηλ. 26100992627 ● Απόλλων, Β΄ κατηγ., Ρίο, τηλ. 2610990426 ● Αστήρ, Α΄ κατηγ., Πάτρα, τηλ. 2610 277.502, 2610 279.812 ● Δελφίνι, Γ΄ κατηγ., στην Τερψιθέα, τηλ. 2610 421.001-5 ● Τζάκι, Παραλία Προαστίου, τηλ. 2610453960 ● Achaia Beach, Β΄ κατηγ., στην Παραλία Προαστίου, τηλ. 2610991.801 ● Ροδινή, Ψαθόπυργος, τηλ. 2610931300

2. Εστιατόρια: Σ’ ολόκληρη την παραλία του Ρίου και της Πάτρας και στο εσωτερικό του Ρίου και στους κοντινούς στη θάλασσα δρόμους της Πάτρας λειτουργούν διάφορα εστιατόρια.

3. Χρήσιμα τηλέφωνα: Τουριστική Αστυνομία: 2610276.998, 451.833, Πρακτορείο ΚΤΕΛ: 2610623.887-8, Πρακτορείο ΟΣΕ: 2610639108-9, Ραδιοταξί: 18300, 2610 450.000

4. Το λεωφορείο αρ. 6 ξεκινά από τη γωνία Κορίνθου- Ερμού στην Πάτρα, συνεχίζει στο Πανεπιστήμιο και φτάνει στο Ρίο.

5. Πληροφορίες για το Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών και την πρόσβαση σ’ αυτό: http://www.confer.upatras.gr

Το Συμπόσιο τελεί υπό την αιγίδα του Πανεπιστημίου Πατρών

[Η ανακοίνωση αυτή είναι και πρόσκληση στο Συμπόσιο]