ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ στις καρδιές, στις συνειδήσεις και στην κοινή λογική !

( Μας το έστειλε ο φίλος Τάκης )

Για όσες/ους είναι γεννημένοι μεταξύ 1945 -1965

Ελληνικό, Πρώτη Γυμνασίου, αρχές της 10ετίας 1960…

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε.

Ήμασταν μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμη και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.

Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες, κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότεανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση..

Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνον αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μας βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους».
Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτε. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνον ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλον και μάθαμε να το ξεπερνάμε.

Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από μας να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι..

Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους.. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτε, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα… μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας.
Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στον
σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι.. Τι φρίκη!

Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με
ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας
κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.

Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»… συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί…

ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΠΑΣΧΑ & ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ!!

ΝΑΜΑΣΤΕ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΕΣ, ΤΥΧΕΡΕΣ, ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ!

ΚΑΙ Ν’ ΑΝΤΑΜΩΝΟΥΜΕ!!

Ο Σύλλογος αποφοίτων του Pierce κόβει πίτα!

Την Πέμπτη, 27 Ιανουαρίου θα γίνει το κόψιμο της πρωτοχρονιάτικης πίτας του Συλλόγου των αποφοίτων του Pierce College…

Στη Μεγάλη Βρετανία, από 6.30 το απόγευμα

Εμείς λέμε να πάμε!

Καθώς η τάξη του 67 – και μάλιστα η Γ2 Λυκείου – είναι πάντα κινητική και ζωντανή!

Λοιπόν, θα ανταλλάξουμε ευχές για την καινούργια χρονιά, θα πιούμε ατελείωτους καφέδες και θα μιλήσουμε…

Ευκαιρία να δούμε συμμαθήτριες συνομίληκες, μεγαλύτερες, μικρότερες…

Χαρούμενη νοσταλγία για τα νεανικά μας χρόνια!

Με την ευχή για καλή χρονιά – δημιουργική, χαρούμενη…

Και τυχερή! Κάτι που όλοι χρειαζόμαστε!

—————————————-

Πληροφορίες Λένα Π & Μαργαρίτα Π

Ένας φίλος απ’ τα παλιά!

Σημερινή φωτογραφία, τη λάβαμε με email. Νέα Κηφισιά, χιόνι. Ο Κώστας έξω από το σπίτι του..!

Την κρεμάμε πάραυτα στο blog μας. Το δικαιούσαι Κωστή μας:

1) Ως ισόβιος, παιδικός φίλος της Μαργαρίτας παρευρισκόσουν ανελλιπώς σε όλα τα πάρτι μας – απαράμιλλος χορευτής και καβαλιέρος – στα bazaar, στις εκδρομές, στη θάλασσα, στους περιπάτους μέχρι πρωίας κλπ.

2) Ήσουν κατά καιρούς θαυμαστής της Αθηνάς, της Αλεξάνδρας (άστατος γαρ) κλπ.

3) Αλλά και μαθητής (στην ίδια τάξη με μας) του αδελφού Αμερικανικού Κολλεγίου Αρρένων του Ψυχικού – παραδοσιακού χώρου των φλερτ μας…

4) Είσαι και επαγγελματίας δημοσιογράφος (γραμματέας της ΕΣΗΕΑ!) και συγχρόνως βετεράνος του ηλεκτρονικού τύπου (www.styx.gr)…

5) Νισάφι…

Δεν το ξέρεις ότι σε «δημοσιεύσαμε». Στο κάνουμε έκπληξη!

Φιλιά από Μαργαρίτα, Ιωάννα, Άρτεμη, Αλεξάνδρα κλπ, κλπ…