Καλό καλοκαίρι κορίτσια!

Αναδημοσίευση από το blog:
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥ – ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

 Γιάννης Σταύρου, Σταφύλια σε μπολ, λάδι σε καμβά

Μάλλον τελικά ανακαλύψαμε που οφείλουμε την μοιραία ύπαρξη μας…

Όπως όλα δείχνουν το σωματίδιο Higgs ή σωματίδιο του Θεού πιθανότατα είναι υπαρκτό…

Βέβαια, συμφωνούμε με την άποψη του συγγραφέα που ήθελε αρχικώς να το ονομάσει σωματίδιο του διαβόλου…

Θαυμάστε τα δημιουργήματά του – ας μη μιλήσουμε για τα ανθρωποειδή…

Η επιστήμη όμως είναι πάντα όμορφη – a candle in the dark, όπως έλεγε κι ο Μαρκ Σαγκάλ…

Ακολουθεί η είδηση για την ανακάλυψη:

Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, 5-7-2012

Τι είναι το μποζόνιο του Χιγκς;

Στον Πίτερ Χιγκς δεν άρεσε το παρατσούκλι «σωματίδιο του Θεού» που προσδόθηκε στο υπό αναζήτηση μποζόνιο, ήδη από τη δεκαετία του 1990. Ωστόσο, επειδή η απόδειξη της ύπαρξής του θα ήταν ιδιαίτερα σημαντική, εξαιτίας του ρόλου που εκτιμάτο ότι έπαιζε στο Σύμπαν, το παρατσούκλι έμεινε. Γιατί όμως είναι τόσο σημαντικό;

Τι είναι το μποζόνιο του Χιγκς;

Είναι ένα σωματίδιο, σήμα κατατεθέν ενός πεδίου που απλώνεται σε ολόκληρο το Σύμπαν και προσδίδει στα σωματίδια τη μάζα που έχουν. Οφείλει το όνομά του στον 83χρονο σήμερα φυσικό από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου Πίτερ Χιγκς, που πρότεινε την ύπαρξή του πριν από 48 χρόνια. Επιστήμονες θεωρούν ότι αμέσως μόλις έγινε η Μεγάλη Εκρηξη, πολλά σωματίδια δεν είχαν μάζα αλλά την απέκτησαν χάρη σε αυτό το πεδίο που φέρει επίσης το όνομα του Χιγκς. Οποιο σωματίδιο αλληλεπιδρά με το πεδίο αποκτά μάζα. Η ύπαρξη του σωματιδίου Χιγκς που είναι αλληλένδετη με το ομώνυμο πεδίο, είναι καθοριστική για να κατανοήσουμε την προέλευση της μάζας.

Ποια είναι η σπουδαιότητα του πεδίου Χιγκς;

Κατ’ αρχάς πρόκειται για ένα αόρατο ενεργειακό πεδίο που απλώνεται σε ολόκληρο το Σύμπαν. «Αιχμαλωτίζει» τα στοιχειώδη σωματίδια όπου κι αν βρίσκονται και τα καθιστά βαρύτερα προσδίδοντάς τους μάζα. Ομως δεν περνούν όλα τα σωματίδια το ίδιο εύκολα μέσα από το πεδίο. Ορισμένα, όπως τα φωτόνια, διέρχονται «ανενόχλητα» και άλλα με δυσκολία όπως ένας ελέφαντας σε βάλτο. Η ουσία είναι ότι θεωρητικά κανένα σωματίδιο δεν είχε μάζα αλλά την απέκτησε όταν ενεργοποιήθηκε το πεδίο μετά τη Μεγάλη Εκρηξη.

Γιατί θεωρείται επομένως τόσο σημαντική η ανακάλυψη του σωματιδίου;

Επειδή αποδεικνύει και κυρίως συμπληρώνει την αξιοπιστία μιας θεωρίας της σύγχρονης Φυσικής που ονομάζεται Καθιερωμένο Μοντέλο και η οποία μας βοηθά να ερμηνεύσουμε πράγματα που γίνονται πάνω στη Γη αλλά και πολύ πιο μακριά, στο αχανές Σύμπαν. Το Καθιερωμένο Μοντέλο πρεσβεύει ότι το Σύμπαν αποτελείται από 12 δομικά συστατικά που λέγονται στοιχειώδη σωματίδια και «διοικείται» από τέσσερις κυρίαρχες δυνάμεις. Ομως αυτή η θεωρία, το καλύτερο δηλαδή ερμηνευτικό εργαλείο που έχουμε, δυστυχώς δεν αρκεί για να κατανοήσουμε τα πάντα στο Σύμπαν.

Ποιο είναι το κομμάτι του παζλ που έλειπε από το Καθιερωμένο Μοντέλο και συμπληρώθηκε με τη χθεσινή ανακάλυψη;

Είναι η προέλευση της μάζας. Η μάζα που αποτελεί εμάς τους ίδιους, τα ζώα, τα φυτά, ό,τι πιάνουμε και βλέπουμε στη Γη και στο Σύμπαν. Το σωματίδιο του Χιγκς και το αντίστοιχο ομώνυμο πεδίο που αναφέραμε πιο πάνω μάς εξηγούν πώς τα σωματίδια αποκτούν τη μάζα τους και στη συνέχεια ξεχύνονται στο Σύμπαν κατευθυνόμενα από διάφορες δυνάμεις για να δημιουργήσουν με τη συμπεριφορά τους τον κόσμο. Αν δεν υπήρχε η μάζα όλα τα σωματίδια, από το μικρότερο μέχρι το μεγαλύτερο, θα περιφέρονταν με ταχύτητα του φωτός χωρίς να υπάρχει τίποτα το υλικό, χειροπιαστό στο Σύμπαν.

Ποια πράγματα μπορούμε να καταλάβουμε χρησιμοποιώντας το Καθιερωμένο Μοντέλο;

Το Καθιερωμένο Μοντέλο περιγράφει τον φυσικό κόσμο χρησιμοποιώντας σωματίδια και τέσσερις αλληλεπιδράσεις. Αυτές είναι η βαρύτητα, ο ηλεκτρομαγνητισμός, η ασθενής και η ισχυρή πυρηνική αλληλεπίδραση. Αυτά χρειάζονται όλα κι όλα οι φυσικοί, προκειμένου να εξηγήσουν κάθε φυσικό φαινόμενο πάνω στη Γη, καθώς και τις διεργασίες που συμβαίνουν στον Ηλιο και σε κάθε αστέρα που βλέπουμε στον νυχτερινό ουρανό.

Με ποιον τρόπο κατάφεραν οι επιστήμονες να βρουν το επίμαχο σωματίδιο;

Με έμμεσο τρόπο. Δημιουργώντας συγκρούσεις με δέσμες πρωτονίων στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων του CERN, που εκτοξεύονταν η μία πάνω στην άλλη σχεδόν με ταχύτητα φωτός. Από τις συγκρούσεις αυτές προέκυπταν διάφορα σωματίδια που «παγιδεύονταν» στους ανιχνευτές του CERN και τα οποία υποδήλωσαν σε ορισμένες περιπτώσεις την ύπαρξη του σωματιδίου Χιγκς το οποίο ζει για απειροελάχιστο χρονικό διάστημα.

Και τώρα που ανακαλύφθηκε

το σωματίδιο με τι θα ασχολείται ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων στο CERN;

Χωρίς δουλειά δεν θα μείνει γιατί από εδώ και πέρα περνάμε σε άλλο επίπεδο στη Φυσική, πιο δύσκολο. Είναι πολλά τα πράγματα που δεν κατανοούμε στο Σύμπαν και η συνδρομή του CERN ελπίζεται να είναι καθοριστική. Μεταξύ άλλων, στο μέλλον, οι επιστήμονες θα επιχειρήσουν να κατανοήσουν τη λεγόμενη σκοτεινή ύλη που λέγεται ότι αποτελεί το 25% του Σύμπαντος αλλά δεν εκπέμπει καθόλου φως ή κάποιο άλλο είδος ακτινοβολίας, τις μαύρες τρύπες και τις περίφημες έξτρα διαστάσεις.

Εντέλει, ποιος είχε την ιδέα να ονομαστεί «σωματίδιο του Θεού;»

Οχι ο ίδιος ο Χιγκς πάντως που έχει δηλώσει ότι είναι άθεος. Το παρατσούκλι οφείλεται στον νομπελίστα φυσικό Λίον Λέντερμαν που εξέδωσε ένα σχετικό βιβλίο το 1993 και οι εκδότες τού είπαν να ονομάσει έτσι το σωματίδιο.

Τα πεφταστέρια του Αυγούστου

Ο αυγουστιάτικος νυχτερινός ουρανός. Νύχτα στην Ακρόπολη…

Γιάννης Σταύρου, Ακρόπολη 1970, λάδι σε καμβά

Παραμένει μαγικός κι απίστευτα όμορφος. Κάτι που δεν κατάφερε να καταστρέψει η αντιαισθητική εποχή μας. Εξάλλου η νύχτα σκεπάζει μαγικά όλες τις ασχήμιες…

Ας απολαύσουμε σήμερα το βράδυ τα πεφταστέρια κι ας κάνουμε μια ευχή – όπου κι αν βρισκόμαστε, στα νησιά, στην Αθήνα, στην Αττική…

(απο COSMO.GR):

Ένα μοναδικό θέαμα στον ελληνικό ουρανό, τη βροχή των διαττόντων αστέρων, που είναι γνωστοί ως Περσείδες, θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε το βράδυ της Τρίτης και της Τετάρτης (11 και 12/08).

Οι αστρονόμοι επισημαίνουν πως οι καλύτερες ώρες για να παρατηρήσει κανείς το φαινόμενο, που καλύπτει όλο τον ουρανό και είναι ορατό και με γυμνό μάτι, είναι λίγο πριν το ξημέρωμα, ενώ συστήνουν σε όποιον έχει την υπομονή και το απολαύσει, να μην κοιτάει τη σελήνη, καθώς περιορίζει τη νυχτερινή όραση.

Η βροχή διαττόντων αστεριών ονομάστηκε Περσείδες, επειδή η περιοχή του ουρανού, από την οποία φαίνεται να ξεκινά η εντυπωσιακή πορεία τους, είναι ο βόρειος αστερισμός του Περσέα.

Σύμφωνα με τους αστρονόμους, οι Περσείδες οφείλουν την ύπαρξή τους στον κομήτη 109P/Swift-Tuttle, που πραγματοποιεί μία πλήρη περιφορά γύρω από τον ήλιο, κάθε 130 χρόνια.,

Αυτό που παρατηρούμε είναι στην πραγματικότητα τα σωματίδια σκόνης και βράχων που άφησε στο πέρασμά του μέσα από το ηλιακό σύστημα ο κομήτης αυτός.

Και καθώς η γη περνά μέσα από το νέφος των σωματιδίων αυτών, υπό τις κατάλληλες καιρικές συνθήκες, λαμβάνει χώρα στο νυχτερινό ουρανό το σχετικό φαντασμαγορικό θέαμα.

Οι Περσείδες παρατηρούνται συνήθως μεταξύ 23 Ιουλίου και 20 Αυγούστου κάθε χρόνου, με μέσο ρυθμό περίπου 60 με 80 μετεώρων την ώρα, ενώ το εντυπωσιακό φαινόμενο μπορούν να απολαύσουν ευκολότερα όσοι βρίσκονται στο βόρειο ημισφαίριο.

Σημειώνεται ωστόσο ότι ο αριθμός των διαττόντων αστέρων μειώνεται διαχρονικά, καθώς ο κομήτης απομακρύνεται προς το εξωτερικό ηλιακό σύστημα μετά το πέρασμά του από το περιήλιο το 1992.

Καλοκαιρινές προτάσεις…

Από τη Λιάνα με αγάπη…

Something to look forward to this summer.

Mars

The Red Planet is about to be

spectacular!

This month and next, Earth is catching up with Mars in an encounter that
will culminate in the closest approach between the two planets in
recorded history. The next time Mars may come this close is
in 2287. Due to the way Jupiter’s gravity tugs on
Mars and perturbs its orbit, astronomers can only be
certain that Mars has not come this close to Earth
in the Last 5,000 years, but it may be as long as
60,000 years before it happens again.

The encounter will culminate on August 27th when
Mars comes to within 34,649,589 miles of Earth and
will be (next to the moon) the brightest object in
the night sky. It will attain a magnitude of -2.9
and will appear 25.11 arc seconds wide At a modest
75-power magnification

Mars will look as large as the full moon

to the naked eye.

Mars will be easy to spot. At the
beginning of August it will rise in the east at 10p.m.
and reach its azimuth at about 3 a.m.

By the end of August when the two planets are
closest, Mars will rise at nightfall and reach its
highest point in the sky at 12:30a.m. That’s pretty
convenient to see something that no human being has
seen in recorded history. So, mark your calendar at
the beginning of August to see Mars grow
progressively brighter and brighter throughout the
month.
Share this with your children and

grandchildren.

NO ONE ALIVE TODAY WILL EVER

SEE THIS AGAIN

Περί ηλιακών κηλίδων, συνέχεια…

Γιάννης Σταύρου, Θεσσαλονίκη των χρωμάτων, λάδι σε καμβά

Επειδή όμως αγαπάμε τη σελήνη όλως ιδιαιτέρως, ιδού μια Θεσσαλονίκη λουσμένη στο φως της…Έτσι, για να παραμένουμε ρομαντικές!

Από την φίλη μας την Ελένη, περισσότερες πληροφορίες για τις ηλιακές κηλίδες:

Αποστολές εξερεύνησης του Ήλιου από την NASA και την ESA

Δύο φιλόδοξες νέες διαστημικές αποστολές πρόκειται να αποσταλούν στον Ήλιο, σε μια προσπάθεια να φθάσουν πλησιέστερα στην επιφάνειά του από κάθε άλλη φορά. Θα πρέπει να ξεπεράσουν εμπόδια όπως υψηλές θερμοκρασίες που λιώνουν μέταλλα, έντονες και καταστροφικές ακτινοβολίες, καθώς και χαοτικά μαγνητικά πεδία – όλα πράγματα που μπορούν να διαλύσουν ή να αποσυντονίσουν οποιοδήποτε διαστημοσυσκευή.

Η μια αποστολή θα φέρει το όνομα Solar Orbiter, θα έχει μέγεθος αυτοκινήτου, θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τον ήλιο και θα επιτρέψει στους επιστήμονες για πρώτη φορά να μελετήσουν τους πόλους του. Ποτέ μέχρι τώρα δεν έχουμε δει τον ήλιο από πάνω ή από κάτω. Επικεφαλής της αποστολής θα είναι η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA), με την υποστήριξη της NASA. Αναμένεται να εκτοξευτεί το 2017 και η προεργασία έχει ήδη αρχίσει.

Η δεύτερη αποστολή, αρχικού προϋπολογισμού 750 εκατ. δολ., είναι καθαρά αμερικανική. Έχει ονομαστεί Solar Probe Ρlus από τη NASA και αναμένεται να εκτοξευτεί το 2015. Θα είναι εφοδιασμένη με μια ειδική παχιά προστατευτική ασπίδα και θα χρειαστεί γύρω στα επτά χρόνια για να φθάσει από τη Γη στον Ήλιο. Για πρώτη φορά θα επιχειρήσει να διαπεράσει τα άνω στρώματα του ηλιακού στέμματος, δηλαδή της εξωτερικής ατμόσφαιρας του ήλιου, όπου θα πρέπει να αντέξει θερμοκρασίες μέχρι 2.000 βαθμών Κελσίου, πλησιάζοντας περισσότερο από ποτέ στην επιφάνεια του άστρου μας, σε απόσταση μόλις 7 εκατ. χλμ..

Η πρώτη αποστολή, η ευρωπαϊκή, που θα διαθέτει επίσης μια ειδική προστατευτική ασπίδα πάχους περίπου 35 εκατοστών, αποτελούμενη από διαδοχικά στρώματα επενδυμένων πλαστικών και κεραμικών, ώστε να αντέξει θερμοκρασίες περίπου 600 βαθμών και καταιγισμό ακτινοβολίας, θα κινείται σε πιο μακρινή τροχιά. Θα χρειαστεί περίπου 3,5 χρόνια για να φθάσει σε απόσταση 32 εκατ. χλμ. από την επιφάνεια του ήλιου, δηλαδή περίπου στα δύο τρίτα της απόστασης μεταξύ Ήλιου-Ερμή, του κοντινότερου πλανήτη.

Το Solar Orbiter, που θα κατασκευαστεί από την ευρωπαϊκή κοινοπραξία Astria, σχεδιάζεται έτσι ώστε να μπορέσει να τραβήξει τις καλύτερες μέχρι σήμερα φωτογραφίες του ήλιου (υπό γωνία 30 μοιρών σε σχέση με το επίπεδο περιφοράς της Γης γύρω από αυτόν, ώστε να μπορέσει να συμπεριλάβει τους πόλους του ήλιου), μετρώντας παράλληλα τις εκπομπές σωματιδίων και τα μαγνητικά πεδία. Αφού φθάσει στον ήλιο, θα κάνει μια πλήρη περιφορά γύρω από αυτόν κάθε 150 χρόνια.

Μέχρι τώρα η κοντινότερη στον ήλιο διαστημική αποστολή ήταν των διαστημοσυσκευών «Ήλιος» που εκτοξεύθηκαν στη δεκαετία του ΄70 και έφθασαν σε απόσταση 45 εκατ. χλμ. από το άστρο μας, δηλαδή λίγο μετά τον Ερμή.

Οι επιστήμονες προσδοκούν ότι οι δύο αποστολές, οι οποίες, καλώς εχόντων των πραγμάτων, για ένα διάστημα θα δίνουν παρατηρήσεις ταυτόχρονα, η κάθε μια από το δικό της πεδίο λειτουργίας, θα τους βοηθήσουν να απαντήσουν αναπάντητα μέχρι σήμερα ερωτήματα, όπως γιατί η εξωτερική ατμόσφαιρα του ήλιου είναι πιο καυτή από την επιφάνειά του ή τι ακριβώς προκαλεί τους ηλιακούς ανέμους (ρεύματα ηλεκτρικά φορτισμένων σωματιδίων που εκπέμπονται από την ατμόσφαιρα του ήλιου) και τις ηλιακές κηλίδες (σκοτεινές περιοχές λόγω έντονης μαγνητικής δραστηριότητας στην επιφάνεια του ήλιου). Το ηλιακό στέμμα μπορεί να φθάσει το 1 εκατ. βαθμούς Κελσίου, ενώ η επιφάνεια του ήλιου δεν ξεπερνά τους 6.000 βαθμούς.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ηλιακές κηλίδες: οι νέοι παγετώνες θα μας γλυτώσουν!

Απο το blog:  http://zografiki-yannisstavrou.blogspot.com/ διαβάσαμε σχόλιο για την πρόσφατη είδηση περί ηλιακών κηλίδων.

Συμφωνούμε απόλυτα με το κοινωνικό πνεύμα και προσυπογραφουμε. Ακολουθεί το εκτενές κείμενο:

Γιάννης Σταύρου, Χειμωνιάτικο απόγευμα, λάδι σε καμβά

Ανάμεσα στα μύρια άσχημα που χαρακτηρίζουν την θλιβερή εποχή μας είναι και η κλιματική αλλαγή, η υπερθέρμανση του πλανήτη. Για τα κοινωνικά δεν μπορείς να κάνεις απολύτως τίποτα καθώς φαίνεται ότι ζούμε την απόλυτη παρακμή του πολιτισμού – κι ακόμη δεν έχουν φανεί τα χειρότερα…

Από το διάστημα όμως μια ελάχιστη νότα αισιοδοξίας…

Δυστυχώς δεν απφάσισαν οι εξωγήινοι να λύσουν τα προβλήματα μας. Απλά μια είδηση εμφανίστηκε σήμερα στα ΜΜΕ: οι ηλιακές κηλίδες εξαφανίστηκαν! Λέτε να σταματήσει η ζέστη; Ν’ αρχίσουμε να κρυώνουμε επίτέλους; Μόνη μας ελπίδα μια νέα περίοδος παγετώνων – να κλειστούν επιτέλους στα σπίτια τους οι ορδές των νεοβαρβάρων κι ας καούν και κάποιες χλωρές υπάρξεις…

Ακολουθεί η είδηση της ημέρας:

Οι επιστήμονες απορούν από αυτό που βλέπουν στην επιφάνεια του Ήλιου: τίποτε απολύτως! Η σχεδόν παντελής απουσία ηλιακών κηλίδων αποτελεί ένα αίνιγμα, ενώ πυροδοτεί διάφορες επιστημονικές ανησυχίες για το τι μπορεί να σημαίνει και ποιες επιπτώσεις (αρνητικές ή θετικές) μπορεί να έχει μελλοντικά, ιδίως σε σχέση με την κλιματική αλλαγή.

Η εμφάνιση και εξαφάνιση των κηλίδων ακολουθεί ένα πρότυπο ορισμένων ετών διαχρονικά, όμως αυτή τη φορά η απουσία των κηλίδων έχει ξεφύγει από αυτό το πρότυπο και έχει διαρκέσει περισσότερο από άλλες φορές –μάλιστα ο Ήλιος δεν δείχνει σημάδια ότι σύντομα οι κηλίδες του θα επανεμφανιστούν. Κανένας εν ζωή επιστήμονας δεν έχει δει ποτέ τον ήλιο να συμπεριφέρεται έτσι.

Οι περισσότεροι επιστήμονες εκτιμούσαν ότι μέχρι σήμερα οι κηλίδες θα είχαν ξανακάνει την περιοδική τους εμφάνιση, αλλά έχουν διαψευστεί; Η ηλιακή δραστηριότητα βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο που έχει ποτέ παρατηρηθεί εδώ και ένα αιώνα. Σε ανάλογα χαμηλό επίπεδο βρίσκεται ένα άλλο φαινόμενο, οι ηλιακοί άνεμοι, οι οποίοι αποτελούνται από τα ρεύματα φορτισμένων σωματιδίων που ο ήλιος στέλνει στο διάστημα και προς τη Γη. Μέσα σε όλα αυτά, έχει επίσης παρατηρηθεί ότι ο μαγνητικός άξονας του ήλιου έχει αποκτήσει ασυνήθιστη κλίση.

Ορισμένοι επιστήμονες άρχισαν πλέον να προωθούν την θεωρία ότι ο ήλιος έχει περισσότερη σχέση με την υπερθέρμανση του πλανήτη και την κλιματική αλλαγή από ό,τι νομίζαμε ως τώρα, σύμφωνα με την Independent. Ο ήλιος είναι η κατ’ εξοχήν δύναμη που επηρεάζει το κλίμα του πλανήτη μας, την κατάσταση της ατμόσφαιρας, τα ρεύματα των ωκεανών κ.α. Ορισμένοι πιστεύουν ότι το φαινόμενο του θερμοκηπίου μπορεί τελικά να μετριασθεί εξαιτίας της «ησυχίας» του ήλιου.

Ο κύκλος των ηλιακών κηλίδων (σκούρων, ψυχρότερων περιοχών στην επιφάνεια του άστρου μας) είναι περίπου 11ετής και παρατηρήθηκε για πρώτη φορά το 1843. Έχει παρατηρηθεί ότι ανάλογα με το αν οι κηλίδες μεγαλώνουν ή μικραίνουν, το κλίμα της Γης γίνεται θερμότερο ή ψυχρότερο αντίστοιχα. Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, κατά τα τελευταία 12.000 χρόνια, υπήρξαν 27 μεγάλα «ναδίρ» και 19 μεγάλα «ζενίθ» των ηλιακών κηλίδων, δηλαδή εποχές είτε ιδιαίτερα κρύες είτε ιδιαίτερα θερμές.

Στον 20ό αιώνα ο ήλιος ήταν ιδιαίτερα ενεργός στις δεκαετίες του ΄50 και του ΄80. Ο ήλιος έγινε αυξανόμενα ενεργός την ίδια περίπου εποχή που η Γη άρχισε να θερμαίνεται περισσότερο, όμως μέχρι τώρα γενικά οι επιστήμονες απέδιδαν μικρή μόνο επίδραση στον ήλιο (γύρω στο 10-20% σύμφωνα με τα υπολογιστικά κλιματικά μοντέλα) – μια άποψη που ίσως στο μέλλον όμως αλλάξει.

Αυτό που έχει παρατηρηθεί στον 21ό αιώνα, είναι ότι αφού ο ήλιος άρχισε να έχει πια μειωμένη δραστηριότητα, η αύξηση στη θερμοκρασία της Γης άρχισε επίσης να μειώνεται. Αν και στη διάρκεια του 11ετούς κύκλου των κηλίδων, η ενεργειακή παραγωγή του ήλιου μεταβάλλεται μόλις κατά 0,1% (μικρό ποσοστό για να θεωρηθεί σημαντικό για τη Γη), σε απόλυτα νούμερα αυτή η μεταβολή είναι τεράστια και αναλογεί σε 1,3 βατ ενέργειας ανά τετραγωνικό μίλι στην επιφάνεια του πλανήτη μας, ποσότητα που, σύμφωνα με νέες θεωρίες, μπορεί να επηρεάσει σημαντικά το κλίμα και το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

____________________________________

Από την επιστημονική και άκρως ενδιαφέρουσα ιστοσελίδα http://www.physics4u.gr/ παραθέτουμε τα παρακάτω:

Σύμφωνα με τον Woods ακόμη και ένας μικρότερος κύκλο ηλιακής θα μπορούσε να προκαλέσει κάποια ψύξη στη Γη. “Όχι βέβαια αρκετή για να αντισταθμίσει το φαινόμενο του θερμοκηπίου που έχει σαν αποτέλεσμα την υπερθέρμανση του πλανήτη”, διευκρινίζει, “αλλά αρκετή για να την καθυστερήσει ενδεχομένως για λίγα χρόνια.”

Η επίδραση του ηλιακού κύκλου πάνω στην παγκόσμια θερμοκρασία είναι περίπου το 1/10 του ενός βαθμού Κελσίου μόνο, ενώ το φαινόμενο του θερμοκηπίου κατά τα τελευταία 30 χρόνια ανέβασε τη θερμοκρασία περίπου ένα βαθμό.

“Ακόμη και έτσι, είναι απίθανο να έχουμε ένα σενάριο με τίτλο “Little Ice Age”. Μάλλον είναι απίθανο ότι προχωρούμε σε μια φάση όπου δεν θα έχουμε καμία δραστηριότητα ηλιακών κηλίδων για 50 χρόνια. Βέβαια δεν μπορούμε να εξαλείψουμε τελείως αυτή την πιθανότητα, αλλά θα έλεγα ότι οι πιθανότητες δεν είναι υψηλές”, συνεχίζει.

Δεν υπάρχει βέβαια κανένα μοντέλο που μπορεί να προβλέψει αν θα πάμε σε μια εποχή παγετώνων. Γι αυτό και δεν είμαστε σίγουροι για τίποτα.

_________________________________________

Επίσης, από την ιστοσελίδα της τηλεοπτικής εκπομπής «Ανιχνεύσεις» (ΕΤ3), δημοσιεύουμε κείμενο της Αναστασίας Μεταλληνού ( Διδάκτωρ Διαστημικής Φυσικής, Α.Π.Θ.)

Μετά το 1913, το 2008 έχει υπάρξει έτος με ιδιαιτέρως μικρό αριθμό κηλίδων. Οι μέχρι σήμερα παρατηρήσεις φανερώνουν ότι το 2009 παρουσιάζει ακόμα μικρότερο αριθμό κηλίδων υποδεικνύοντας ότι η περίοδος του ηλιακού ελαχίστου συνεχίζεται. Το ελάχιστο που τώρα διανύουμε αποτελεί βεβαίως ένα ασυνήθιστο φαινόμενο, χωρίς όμως να είναι και πρωτόγνωρο, εφόσον τα ηλιακά ελάχιστα των 1901 και 1913, υπήρξαν μεγαλύτερης διάρκειας.

Έρευνες της NASA έχουν δείξει ότι η λαμπρότητα του ηλίου έχει ελαττωθεί κατά 0,02% στο ορατό φως και κατά 6% στα υπεριώδη μήκη κύματος, από το ηλιακό ελάχιστο του 1996 μέχρι σήμερα.

Οι μεταβολές αυτές του ηλίου δεν είναι βεβαίως ικανές να εξισορροπήσουν τις επιδράσεις του φαινομένου του «θερμοκηπίου», παρόλα αυτά η ανώτερη ατμόσφαιρα της Γης θερμαίνεται λιγότερο από τον ήλιο. Ως αποτέλεσμα οι δορυφόροι σε χαμηλή τροχιά παρουσιάζουν λιγότερες τριβές επεκτείνοντας έτσι το χρόνο ζωής τους. Δυστυχώς όμως και τα «διαστημικά σκουπίδια» (υπολείμματα της ανθρώπινης δραστηριότητας στο εγγύς διαστημικό περιβάλλον) παραμένουν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα σε τροχιά γύρω από τη Γη, αποτελώντας απειλή για τους δορυφόρους και τα διαστημικά σκάφη.