ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

Γιάννης Σταύρου, Εκκλησάκι στα Μεσόγεια, λάδι σε καμβά

Ε Ι Ν Α Ι  Ν Τ Ρ Ο Π Η

Διαβάζω στον Τύπο ότι σε λίγο θα εγκατασταθεί ένα «Διευθυντήριο» στη χώρα μας, που ουσιαστικά θα μας κυβερνά με δικτατορικό τρόπο. Τα μέλη του θα παίρνουν μόνα τους όλες τις καίριες αποφάσεις, οι οποίες θα έχουν το χαρακτήρα τελεσιγράφων, που θα πρέπει η χώρα μας να εφαρμόζει χωρίς δικαίωμα γνώμης.
Τα σκληρά οικονομικά μέτρα που πρόκειται να λάβουν, θα βυθίσουν τις κοινωνικές τάξεις -τη μια μετά την άλλη- σε απόγνωση, που τελικά θα γενικευθεί και θα μας οδηγήσει σε δραματικές κοινωνικές συνθήκες και καταστάσεις.
Το χειρότερο είναι ότι…

δεν πρόκειται τίποτα να διορθωθεί. Γιατί οι αιτίες του ΚΑΚΟΥ δεν βρίσκονται στους αριθμούς αλλά στους ανθρώπους. Που οι πάντες εν γνώσει τους οδήγησαν τη χώρα εκεί που την οδήγησαν, ο καθένας για τους δικούς του λόγους και όλοι μαζί.. Κι εμείς που τους ψηφίζουμε, παρακολουθούμε την κατάσταση πληγωμένοι γιατί μας ξεγέλασαν ΟΛΟΙ ΟΛΟΥΣ, καταχράστηκαν την εμπιστοσύνη ΟΛΟΙ ΟΛΩΝ και χάσαμε τον εαυτό μας και την πατρίδα μας.
Δεν αγαπάμε τον εαυτό μας, δεν αγαπάμε τη χώρα μας και γιʼ αυτό τίποτα δεν μας σώζει.
Έτσι εκεί που φτάσαμε, τουλάχιστον ας μην ευτελιζόμαστε μπροστά στους ξένους..
Είναι ντροπή ένας λαός με πληθυσμό 10 εκατομμυρίων να μην έχει 10 ικανούς ανθρώπους και να χρειάζεται τη βοήθεια των ξένων…

ΕΙΝΑΙ ΝΤΡΟΠΗ!

Αθήνα, 17.2.2010 – Μίκης Θεοδωράκης

Από το http://www.resaltomag.gr/

Ευρώπη: περιμένωντας τους βαρβάρους…

Γιάννης Σταύρου, Ροτόντα, Θεσσαλονίκη, λάδι σε καμβά

Μία καλή ανάλυση για την παρούσα ελληνική & ευρωπαϊκή πραγματικότητα – κοινωνική, πολιτική, οικονομική…

Την ανακαλύψαμε στο άρθρο του Γ. Παπασιδέρη που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ…

Την παραθέτουμε:

Η Ευρώπη και πάλι στο 476 μ.Χ

Tου  Γ.Παπασιδέρη

Το 476 το Δυτικό Ρωμαϊκό Κράτος κατέρρευσε από τις βαρβαρικές εισβολές. Επί αιώνες στα σύνορα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας συνωστίζονταν ασιατικά βαρβαρικά φύλα,τα οποία απωθούσαν οι ρωμαϊκές λεγεώνες. Ήδη είχε αρχίσει η σταδιακή ειρηνική διείσδυση βαρβαρικών πληθυσμών,οι οποίοι εισέρχονταν στην Αυτοκρατορία ως λαθρομετανάστες ή μισθοφόροι. Τελικώς,οι πιο πολεμοχαρείς βάρβαροι κατέλυσαν και τυπικά την ρωμαϊκή κρατική οντότητα και η Δυτική Ευρώπη βίωσε χίλια χρόνια σκότους.

Το 2009 η Ευρωπαϊκή Ένωση βιώνει ακριβώς το ίδιο ενδεχόμενο: ήδη εκατομμύρια μεταναστών, νομίμων και παρανόμων, έχουν εγκατασταθεί σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο,και έχουν οικοδομήσει τζαμιά και μουσουλμανικές κοινότητες στις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Ταυτόχρονα,μία επεκτατική και πολεμοχαρής δύναμη,  η Τουρκία, φιλοδοξεί, με πίεση, υποσχέσεις και απειλές,να εισέλθει στην ευρωπαϊκή οικογένεια ως πλήρες μέλος.

Κάτι που σημαίνει, λόγω της εκρηκτικής τουρκικής δημογραφίας και της αντιστοίχως φθίνουσας ευρωπαϊκής, τον δημογραφικό εξισλαμισμό και εκτουρκισμό της Ευρώπης σε λίγες δεκαετίες. Επίσης,λόγω του πληθυσμιακού της μεγέθους, η Τουρκία θα υπερεκπροσωπείται στα κοινοτικά όργανα, και λόγω των ενόπλων δυνάμεών της θα ασκεί αυτή, στην ουσία,τ ην ευρωπαϊκή αμυντική πολιτική, άρα και την εξωτερική πολιτική.

Οι διαφορές με το 476 είναι οι εξής:

1. Σήμερα δεν πρόκειται περί άτακτων βαρβαρικών φύλων, αλλά περί ενός συγκροτημένου κράτους με επεκτατική πολιτική και ηγεμονικές βλέψεις. Η Τουρκία σκοπεύει να εισέλθει στην Ε.Ε. σε αρχικό στάδιο στον σκληρό πυρήνα και στην συνέχεια ως κυρίαρχος της Ευρωπαϊκής Ηπείρου.

2. Οι επίδοξοι κυρίαρχοι της Ευρώπης έχουν συγκεκριμένη εθνική ταυτότητα και θρήσκευμα, είναι Τούρκοι και μουσουλμάνοι. Επομένως δεν πρόκειται να εκχριστιανισθούν και να αναπαραγάγουν τον Ελληνοχριστιανικό πολιτισμό, όπως τελικώς έκαναν οι βάρβαροι του 476. Απεναντίας, θα εξισλαμίσουν και θα εκτουρκίσουν, με το αδήριτο μέσον της δημογραφίας, την ευρωπαϊκή ήπειρο και οι σημερινοί ευρωπαϊκοί πληθυσμοί θα καταστούν διωκόμενη πλειοψηφία. Με αποτέλεσμα να υποχρεωθούν ή να εξισλαμισθούν ή να μεταναστεύσουν.

3. Οι Τούρκοι διαθέτουν ένα πολύτιμο εργαλείο: την κυρίαρχη πολιτική ιδεολογία των σημερινών Ευρωπαίων. Δηλαδή την κουλτούρα της πολυπολιτισμικότητας, που οφείλεται στην αυτο-ενοχοποίηση των Ευρωπαίων για το ιμπεριαλιστικό, δουλοκτητικό, αποικιακό και πολεμοχαρές τους παρελθόν. Η πολυπολιτισμικότητα λειτουργεί για μεν τους σημερινούς ευδαιμονιστές και παρακμίες Ευρωπαίους ως άλλοθι συνειδησιακού εφησυχασμού, αλλά για τους Τούρκους ως εργαλείο και δίοδος συγκεκριμένων ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων. Διότι μέσω του θεωρήματος της πολυπολιτισμότητας ενοχοποιείται ως φασιστικό κατάλοιπο και ρατσιστικό σύμπτωμα κάθε φωνή αντίθεσης στην τουρκοποίηση και στον εξισλαμισμό της Ευρώπης. Η έλλειψη αυτοπεποίθησης και αισθήματος πολιτισμικής ανωτερότητας των σημερινών Ευρωπαίων και η θεωρία ότι “όλοι οι πολιτισμοί είναι ίσοι”, ότι κοινωνίες χωρίς διαφωτισμό είναι ίσες με κοινωνίες ασιατικού δεσποτισμού, οδηγούν στο τέλος του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Διότι τα ήθη και τα έθιμα των τουρκικών και εν γένει μουσουλμανικών κοινοτήτων στην Ευρώπη, όπως η καταπίεση της γυναίκας, η κλειτοριδεκτομή κλπ., θεωρούνται ανεκτά, ως “διαφορετικά αλλά ισότιμα” προς τον πολιτισμό των Φώτων.

4. Επίσης οι Τούρκοι διαθέτουν τον πολύτιμο μηχανισμό της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, που ισχύει στις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Συγκροτούν κόμματα, ή διεισδύουν σε κόμματα (πχ στους Γερμανούς Οικολόγους), η δε Άγκυρα κατευθύνει μαζικά την ψήφο των Τούρκων μεταναστών στην Γερμανία, “τιμωρώντας” τα κόμματα που αντιτίθενται στην ένταξή της και “επιβραβεύοντας” φιλότουρκους πολιτικούς.

Το πρώτο θύμα του εκτουρκισμού της Ευρώπης θα είναι ασφαλώς η Ελλάδα, που θα υποστεί όχι μόνον δραματική συρρίκνωση της εθνικής της κυριαρχίας (στην ουσία θα καταστεί ενδο-ευρωπαϊκό προτεκτοράτο της Τουρκίας) αλλά και θα δεχθεί τεράστιες πληθυσμιακές εισροές, που θα καταστήσουν τον ελληνικό πληθυσμό ισχνή μειοψηφία.

Επομένως, η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει το εξής δίλημμα:

ή να υποστεί την διαφαινόμενη εξέλιξη, που θα σημάνει κατ’ουσίαν το ιστορικό της τέλος,

ή να αποχωρήσει από την Ενωμένη Ευρώπη, ώστε να αποφύγει τον μέσω Ευρώπης θεσμικό εκτουρκισμό της, αλλά σ’ αυτήν την περίπτωση να χρειαστεί να αντιμετωπίσει μόνη τον τουρκικό επεκτατισμό.

Είμαστε αναμφίβολα πιο σοφές..!

Γιάννης Σταύρου, Πορτρέτο νέας γυναίκας, λάδι σε καμβά

Είμαστε πιο σοφές σίγουρα…

Λιγότερο κομπλεξικές – σίγουρα…

Κι έχουμε περισσότερο χιούμορ – σίγουρα…

Κι ας λένε ότι αργούμε…

Διαβάστε και μια επιστημονική τεκμηρίωση στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Οι γυναίκες αργούν περισσότερο από τους άνδρες να καταλάβουν ένα αστείο

(και προσοχή διαβάστε και πίσω από τις λέξεις – όπως μόνο εμείς ξέρουμε…)

Η έρευνα έγινε από επιστήμονες του πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνιας, υπό τον καθηγητή Άλαν Ράις, διευθυντή του Κέντρου Διεπιστημονικών Ερευνών στις Επιστήμες του Εγκεφάλου. Η μελέτη βασίστηκε σε εγκεφαλικά πειράματα.

Με τη βοήθεια μαγνητικών τομογραφιών λειτουργικού συντονισμού (fMRI), μελετήθηκαν οι εγκέφαλοι δέκα ανδρών και δέκα γυναικών, στους οποίους οι ερευνητές έδειξαν διάφορα αστεία ή αδιάφορα καρτούν και, ανάλογα με το πόσο αστεία τους φάνηκαν, τους ζήτησαν πατήσουν ορισμένα κουμπιά.

Το πείραμα έδειξε ότι οι γυναίκες χρησιμοποιούν περισσότερα τμήματα του εγκεφάλου τους, ιδίως του προμετωπιαίου φλοιού που ελέγχει την ερμηνεία του λόγου και την σε βάθος ανάλυση, από ό,τι οι άνδρες, για να «επεξεργαστούν» ένα αστείο.

Παράλληλα, οι γυναίκες έχουν εκ των προτέρων λιγότερη αναμονή ότι θα το βρουν αστείο.

Επίσης, όπως διαπιστώθηκε, αντιδρούν στο αστείο με μια ελαφριά χρονική υστέρηση σε σχέση με τους άνδρες, αλλά το απολαμβάνουν περισσότερο.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι γυναίκες φαίνεται να προτιμούν το πιο εξεζητημένο και «σοφιστικέ» χιούμορ και χρησιμοποιούν πιο πολύπλοκες εγκεφαλικές λειτουργίες για να αναλύσουν ένα αστείο.

Από την άλλη, στους άνδρες ένα αστείο ενεργοποιεί περισσότερο, όχι τον προμετωπιαίο φλοιό, αλλά τον επικλινή πυρήνα, δηλαδή το τμήμα εκείνο του εγκεφάλου που εμπλέκεται στην ανταμοιβή και την ευχαρίστηση.

Έτσι, οι άνδρες περιμένουν εκ των προτέρων να γελάσουν με το αστείο, αλλά όταν το δουν ή το ακούσουν, μετά πέφτουν πιο απότομα σε… κατάθλιψη.

Η ομάδα του καθηγητή Ράις διεξάγει ήδη νέα πειράματα με παιδιά για να διαπιστώσει αν οι διαφορές μεταξύ των δύο φύλων στο χιούμορ είναι γενετικές ή επηρεάζονται κυρίως από το περιβάλλον μέσω των διαφορετικών εμπειριών ανατροφής.

Έχουν εντοπισθεί αρκετές διαφορές στην χρήση του χιούμορ ανάμεσα στα δύο φύλα.

Σύμφωνα με τον καθηγητή ψυχολογίας Ροντ Μάρτιν του καναδικού πανεπιστημίου του Δυτικού Οντάριο, οι άνδρες είναι πολύ πιθανότερο να χρησιμοποιήσουν «επιθετικό» και «εχθρικό» χιούμορ για να κάνουν κριτική ο ένας στον άλλο και να επιβάλλουν την κυριαρχική θέση τους.

Αντίθετα, οι γυναίκες τείνουν να λένε αστεία μεταξύ τους για να διατηρήσουν τις σχέσεις τους και να νιώσουν πιο άνετα.

Επιπλέον, οι γυναίκες είναι πιο ειλικρινείς.

Αν δεν «πιάνουν» ένα ανέκδοτο ή κάποιο άλλο αστείο, θα το πουν.

Στην αντίπερα όχθη, οι άνδρες, ακόμα και αν δεν καταλαβαίνουν το αστείο, θα γελάσουν, για να μη φανούν… βλάκες.

Ακόμα, αν μια γυναίκα πει ένα αστείο, οι άνδρες γύρω της είναι πιθανό να μη γελάσουν καθόλου, ενώ αν ένας άνδρας πει το ίδιο αστείο σε λίγο, οι άλλοι άνδρες είναι πολύ πιθανό να ξεκαρδιστούν στα γέλια!
Τέλος, σύμφωνα και με τις απόψεις κωμικών, οι γυναίκες είναι γενικά πιο «απαιτητικές» στο χιούμορ τους και θέλουν ποιότητα στο αστείο για να γελάσουν, ενώ οι άνδρες είναι πιο εύκολο να γελάσουν με το παραμικρό – ακόμα και με κακόγουστα πράγματα.