Λεηλατημένη χώρα…

Αναδημοσίευση από Γιάννης Σταύρου – Ζωγραφική

Γιάννης Σταύρου, Μετά τη βροχή, λάδι σε καμβά

Εικόνες της Ελλάδας που κάποτε γνωρίσαμε – τις θέλουμε πίσω…

Αλλοίμονο!

Φτάσαμε στο τέλος πια – και δυστυχώς θα συνεχίζεται σαν άπατο βαρέλι…

Λεηλασία του κοινωνικού και οικονομικού βίου, απόλυτη βαρβαρότητα, χυδαιότητα, εκπόρνευση…

Αυτή είναι η χώρα. Οι βάρβαροι έχουν έρθει εδώ και καιρό κι εμείς μέσα στη ραστώνη μας απλώς τους περιμένουμε, κατά τον ποιητή…

Θέλουμε την Ελλάδα πίσω…

«…δεν έχω δει ποτέ στη ζωή µου εξουσία χωρίς βία, γι αυτό δηλώνω αντεξουσιαστής, θέλω να κρατήσω αυτό το περήφανο µπαϊράκι τού απέξω, του περιθωριακού, του ανένταχτου»
Νίκος Κούνδουρος 

Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, 22-10-2010:

Αντιµέτωπος µε τρεις ληστές βρέθηκε χθες τα ξηµερώµατα, µέσα στο σπίτι του στο Μετς ο Νίκος Κούνδουρος.

Οι δράστες έδεσαν και χτύπησαν τον 84χρονο σκηνοθέτη και απειλώντας τη ζωή του ζητούσαν να τους αποκαλύψει τον συνδυασµό ενός µικρού χρηµατοκιβωτίου.

Ο Νίκος Κούνδουρος νοσηλεύεται στο Γενικό Κρατικό Νοσοκοµείο της Αθήνας. Ο «πατριάρχης του ελληνικού κινηµατογράφου» και γνωστός για το αιχµηρό χιούµορ του, σκηνοθέτης του «Δράκου», αιφνιδιάσθηκε από τους ληστές αλλοδαπούς κατά την Αστυνοµία που εισέβαλαν στη µονοκατοικία του στο ΜΕΤΣ κατά τις τρεις τα ξηµερώµατα της Πέµπτης. Με σπασµένα πλευρά, υγρό στους πνεύµονες και καρδιολογικά προβλήµατα, νοσηλεύτηκε τις πρώτες ώρες στην Εντατική του Γενικού Κρατικού «Γιώργος Γεννηµατάς» και τώρα βρίσκεται στην καρδιολογική µονάδα.

Συλλέκτης
Εικόνα διάλυσης παρουσιάζει το σπίτι του Νίκου Κούνδουρου. Οι δράστες αναστάτωσαν τα πάντα αναζητώντας µετρητά, ενώ στη συνέχεια έδεσαν και άρχισαν να χτυπούν το θύµα τους, προκειµένου να τον εξαναγκάσουν να τους υποδείξει πού βρίσκονται τα χρήµατα.

Λόγω του σοκ που είχε υποστεί ο Νίκος Κούνδουρος δεν µπορούσε να απαντήσει και οι ληστές νοµίζοντας ότι αντιστέκεται τον χτύπησαν ακόµη πιο βίαια. Η Αστυνοµία αναφέρει ότι έχουν αφαιρεθεί 3.000 ευρώ από το σπίτι, αλλά δεν είναι σε θέση να εκτιµήσει αν έχουν κλαπεί άλλα αντικείµενα, καθώς ο σκηνοθέτης είναι συλλέκτης εικόνων, έργων τέχνης και παραδοσιακών αντικειµένων κυρίως από τη γενέτειρά του Κρήτη και µόνον ο ίδιος µπορεί να διαπιστώσει την απουσία τους.

Ο ΝΙΚΟΣ Κούνδουρος γεννήθηκε στις 16 Δεκεµβρίου του 1926 στον Αγιο Νικόλαο Κρήτης. Γόνος µεγαλοαστικής οικογένειας πολιτικών µε µεγάλη παράδοση στην Κρήτη. Τελείωσε την Καλών Τεχνών σπουδάζοντας ζωγραφική και γλυπτική. Λόγω του ανεξάρτητου και επαναστατικού του χαρακτήρα, εξορίστηκε στη Μακρόνησο. Εκεί αποφασίζει να ασχοληθεί µε το θέατρο και τον κινηµατογράφο. Το 1953 γυρίζει την πρώτη του ταινία, τη «Μαγική Πόλη» και το 1956 τον «Δράκο», που είναι ταινία-σταθµός για τον ελληνικό κινηµατογράφο, σαφώς επηρεασµένος από τον νεορεαλισµό και τον εξπρεσιονισµό. Ο «Δράκος» χαρακτηρίστηκε ως η καλύτερη ελληνική ταινία στη δεκαετία του 1950-1960.

Το ασυµβίβαστο του χαρακτήρα του δηµιουργεί πολλά προβλήµατα και διακόπτεται συχνά η καλλιτεχνική του δηµιουργία. «Το µίσος που έχω για την εξουσία γεννήθηκε όταν η δικτατορία της 4ης Αυγούστου κυνηγούσε τον πατέρα µου», είχε πει πριν από δύο χρόνια στα «ΝΕΑ» ο Νίκος Κούνδουρος και επέµενε ότι «δεν έχω δει ποτέ στη ζωή µου εξουσία χωρίς βία, γι αυτό δηλώνω αντεξουσιαστής, θέλω να κρατήσω αυτό το περήφανο µπαϊράκι τού απέξω, του περιθωριακού, του ανένταχτου».

«Σε όλες τις ταινίες µου, η Ελλάδα είχε πρωταγωνιστικό ρόλο» , είχε δηλώσει. Προβλήµατα µε τη λογοκρισία αντιµετωπίζει η ταινία του «Παράνοµοι» (1958), που είναι η πρώτη ελληνική ταινία που αναφέρεται στον εµφύλιο πόλεµο. Στην επόµενη ταινία του «Το Ποτάµι» (1960) διαφωνεί µε τους αµερικανούς παραγωγούς ως προς το τελικό µοντάζ της ταινίας. Η ταινία προβάλλεται στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης µε δύο διαφορετικές κόπιες και βραβεύεται, αλλά δεν προβάλλεται ποτέ στο κοινό. Το ίδιο συνέβη και µε την ταινία του «Vortex», τα γυρίσµατα της οποίας συνέπεσαν µε την επιβολή της δικτατορίας και ολοκληρώθηκαν στο εξωτερικό. Δεν διανέµεται ποτέ στο εµπορικό κύκλωµα και προβάλλεται µόνο σε µερικές ταινιοθήκες.

Πιο πρόσφατα ο Νίκος Κούνδουρος εµπλούτισε τη δηµιουργική του πορεία µε την τριλογία «1922», «Μπορντέλο» και «Μπάιρον, µπαλάντα για έναν δαίµονα». Τριλογία που συνιστά µια χρονολογική αντίστροφη διαδροµή στην ιστορία του ελληνισµού: Μικρασιατική Καταστροφή, Κρητική Επανάσταση, Εθνεγερσία του 1821.

Οι ταινίες του οροθετούν την αφετηρία της καλλιτεχνικής ιστορίας του ελληνικού κινηµατογράφου. Η σκηνοθετική του καριέρα κορυφώνεται το 1963 µε το βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ του Βερολίνου για την ταινία «Μικρές Αφροδίτες». Ο Νίκος Κούνδουρος είναι ένας ξεχωριστός δηµιουργός στην ιστορία του ελληνικού κινηµατογράφου, µε µια δυναµική και ασυµβίβαστη κινηµατογραφική γλώσσα.

Τα μαύρα μας τα χάλια…

Από την Πέπη…

Δεν χρειάζονται σχόλια – η εικόνα τα λέει όλα!

Κάποιοι αντιστέκονται στην υποτέλεια!

Τοπίο της Θεσσαλονίκης στα φθινοπωρινά χρώματα του δειλινού…

Γιάννης Σταύρου, Αντικατοπτρισμοί, Θεσσαλονίκη, λάδι σε καμβά

Μπράβο στους Ούγγρους!

Να δούμε εμείς πότε και αν θα αντιδράσουμε…

Ακολουθεί άρθρο του Γιώργου Δελαστίκ:

Οι Ούγγροι αψηφούν Δ.Ν.Τ. – Ε.Ε.

Από τον Γιώργο Δελαστίκ

(ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Κυριακή, 1 Αυγούστου 2010)

Αδύνατον να χωνέψουν οι Ευρωπαίοι το ηχηρό πολιτικό χαστούκι που έφαγαν η Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. από τη νεοεκλεγείσα δεξιά κυβέρνηση της Ουγγαρίας, η οποία αρνήθηκε επιδεικτικά να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις τους, προκειμένου να τους χορηγήσουν ένα δάνειο δηλώνοντας ότι δεν έχει καμία πρόθεση να επιβάλει πρόσθετα μέτρα λιτότητας στον ουγγρικό λαό επειδή έτσι θέλουν οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί. «Πραγματικό χλευασμό επιφύλαξε η ουγγρική κυβέρνηση στο Δ.Ν.Τ. και στην Ε.Ε. που έστειλαν αντιπροσωπείες τους για να εκτιμήσουν το πρόγραμμα βοήθειας στην Ουγγαρία», έγραψε η γαλλική «Λιμπερασιόν».

Η επίσης γαλλική «Μοντ» δείχνει εξίσου σοκαρισμένη με τη στάση τόσο του Ούγγρου πρωθυπουργού Βίκτορ Όρμπαν όσο και των στελεχών της κυβέρνησής του απέναντι στη συμφωνία υποτέλειας της Ουγγαρίας προς το Δ.Ν.Τ. και την Ε.Ε. που είχε υπογράψει η προηγούμενη, σοσιαλιστική και εκεί, ουγγρική κυβέρνηση, η οποία συνετρίβη στις εκλογές το Μάιο, για να πάρει δάνειο 20 δισ. ευρώ.

«Η νέα ομάδα που βρίσκεται στην εξουσία στη Βουδαπέστη φαίνεται να θέλει να απαλλαγεί από τους όρους του δανείου. Αυτό είναι επικίνδυνο» γράφει η «Μοντ» και συνεχίζει: «Τα πάντα εξελίσσονται σαν να προτίθεται ο Βίκτορ Όρμπαν, ο νέος πρωθυπουργός, να αναιρέσει το λόγο που έχει δοθεί στην Ε.Ε. και στο Δ.Ν.Τ. Ο Όρμπαν επιδεικνύει ανοιχτά μια προκλητική και προσβλητική αναίδεια απέναντι στους πιστωτές του»!

Με ιερή αγανάκτηση η «Μοντ» πληροφορεί τους αναγνώστες της ότι ο νέος Ούγγρος πρωθυπουργός «προκαλεί την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ.». Απουσίαζε από τη Βουδαπέστη όταν μετέβη εκεί ειδική αντιπροσωπεία του Δ.Ν.Τ. γιατί προτίμησε να πάει στη Νότια Αφρική προκειμένου να παρακολουθήσει τον… τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου! «Η αντιπροσωπεία του Δ.Ν.Τ. δεν κατόρθωσε να πάρει από τους Ούγγρους στοιχεία και καθαρές απαντήσεις και έτσι επέστρεψε στην Ουάσιγκτον με άδεια χέρια» υπογραμμίζει θιγμένη η «Μοντ», προχωρώντας στη διαπίστωση ότι η κυβέρνηση της Ουγγαρίας «δεν σκοτίζεται καθόλου για τις απαιτήσεις της Ε.Ε. ή των διεθνών οργανισμών!».

Η άρνηση της δεξιάς ουγγρικής κυβέρνησης να συνεχίσει την πολιτική εθνικής υποτέλειας των σοσιαλιστών προκατόχων της, προκάλεσε φυσικά αντιδράσεις από τους θιγόμενους Ευρωπαίους, γέννησε όμως και αισθήματα μόλις συγκαλυπτόμενου θαυμασμού σε διεθνές επίπεδο.

«Προκαλώντας τους πιστωτές της, η Ουγγαρία αρνείται περαιτέρω σφίξιμο του ζωναριού», έγραψαν π.χ. στους τίτλους σχετικής ανάλυσής τους οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» και υπογράμμιζαν: «Η προκλητική στάση… αποτυπώνει την κόπωση και την αντίσταση που απειλεί να προκαλέσει σε όλη την Ευρώπη η συνεχιζόμενη ώθηση για δημοσιονομική ορθότητα».

Ο Ούγγρος υπουργός Οικονομικών Σκιέργκι Μάτολσι ήταν σαφέστατος, όταν εμφανίστηκε στην τηλεόραση αναφορικά με τη γραμμή της κυβέρνησης Όρμπεν απέναντι στο «μνημόνιο» που είχαν υπογράψει οι Ούγγροι σοσιαλιστές:

«Αυτό το κληρονομήσαμε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και θα θέλαμε να καταργήσουμε τις ατυχείς συνέπειες αυτών των βημάτων. Είπαμε στους εταίρους μας ότι δεν εξετάζουμε σε καμία περίπτωση τη λήψη πρόσθετων μέτρων λιτότητας», διακήρυξε χωρίς περιστροφές.

«Σπανίως μια ουγγρική κυβέρνηση ρίχτηκε στη δουλειά με τόση ορμή. Αυτό ήταν επειγόντως αναγκαίο γιατί έχει καθορίσει ως σκοπό της την υπέρβαση της απελπισίας και της έλλειψης αυτοπεποίθησης που άφησαν στον ουγγρικό πληθυσμό οκτώ χρόνια σοσιαλιστικής κυριαρχίας» ομολογεί και η γερμανική εφημερίδα «Φράνκφουρτ Αλγκεμάινε» και προσθέτει: «Η ομάδα του Όρμπεν θέλει εξαιτίας αυτού του λόγου να προωθήσει την “εθνική συνοχή”».

ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΛΙΤΟΤΗΤΑ, ΦΟΡΟΣ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ!

Το χειρότερο από όλα όμως για την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. δεν ήταν η άρνηση των απαιτήσεών τους εκ μέρους της ουγγρικής κυβέρνησης ούτε η εθνικά υπερήφανη στάση του πρωθυπουργού Βίκτορ Όρμπαν μέσω της επιδεικτικής περιφρόνησης των εκπροσώπων τους. Ήταν το ότι η Βουδαπέστη τόλμησε να θίξει τα… «Άγια των Αγίων» της Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ.: τις τράπεζες!

Για το 2010, η ουγγρική κυβέρνηση έχει να επιτελέσει ένα πανεύκολο έργο σε ό,τι αφορά στις υποχρεώσεις της έναντι των δανειστών της: να μειώσει το έλλειμμα του προϋπολογισμού από 4% του ΑΕΠ που ήταν το 2009 σε… 3,8% του ΑΕΠ το 2010. Τίποτα δηλαδή.

Παρόλα αυτά, οι δυνάστες της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. απαιτούν από την ουγγρική κυβέρνηση να περικόψει τις ήδη γλίσχρες συντάξεις, να μεταρρυθμίσει επί τα χείρω το εθνικό σύστημα υγείας περικόπτοντας μισθούς και θέσεις γιατρών και νοσοκόμων και μειώνοντας τα κρατικά κονδύλια για την υγεία, να κλείσει τεράστιες ζημιογόνες κρατικές επιχειρήσεις απολύοντας εκατοντάδες χιλιάδες Ούγγρων.

Απαιτούνται περικοπές τουλάχιστον ενός δισ. ευρώ για να μπορέσετε να μειώσετε το έλλειμμα φέτος σε 3,8% και του χρόνου σε 3% είπαν οι εμπειρογνώμονες της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. στους Ούγγρους.

Άρα, απαιτούνται πρόσθετα μέτρα λιτότητας, διαπίστωσαν εμβριθώς. Εκεί τους έκανε ρολάνς και τους τρέλανε η ουγγρική κυβέρνηση! Ένα δισ. πρόσθετα έσοδα σε δύο χρόνια θέλατε;» τους απάντησαν.

«Εμείς θα μαζέψουμε περισσότερα. Όχι όμως με νέα λιτότητα για τον κοσμάκη. Απλούστατα, θα φορολογήσουμε τις τράπεζες!».

ΤΑ ΠΑΡΑΣΙΤΑ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ

Αμ’ έπος αμ’ έργον! Η κυβέρνηση Όρμπαν ανακοίνωσε έκτακτη εισφορά για τρία χρόνια των τραπεζών, ύψους 0,45% όχι όμως επί των κερδών, αφού φυσικά όλες θα φρόντιζαν να εμφανίσουν ζημιές, αλλά επί των ακαθάριστων εσόδων! Έριξε και μια έκτακτη φορολογία 5,2% στο ύψος των συναφθέντων συμβολαίων των ασφαλιστικών εταιριών και μια έκτακτη φορολογία μέχρι 6% στις χρηματιστηριακές εταιρίες και σε όλες τις υπόλοιπες χρηματοπιστωτικές δραστηριότητες!

Κόντεψαν να πάνε από εγκεφαλικό όλοι μαζί – η Ε.Ε., το Δ.Ν.Τ., οι τραπεζίτες και όλα τα παράσιτα και τα «λαμόγια» του χρηματοπιστωτικού συστήματος! Μέχρι τις 10 Σεπτεμβρίου, πρέπει να πληρώσουν την πρώτη δόση, μέχρι τις 10 Δεκεμβρίου τη δεύτερη – με βάση τα έσοδα του 2009, τα οποία έχουν ήδη δηλώσει.

Περιχαρής ο υπουργός Οικονομικών της Ουγγαρίας έκανε δημοσίως τους λογαριασμούς του: οι τράπεζες θα «σκάσουν» 450 εκατομμύρια, οι ασφάλειες άλλα 135 και οι υπόλοιπες χρηματοπιστωτικές εταιρίες ακόμη 110 εκατομμύρια – να ‘τα τα 700 εκατομμύρια ευρώ αμέσως – αμέσως μόνο για φέτος!

«Γνωρίζουμε ότι αυτή είναι μια σημαντική έκτακτη επιβάρυνση, αλλά γνωρίζουμε επίσης ότι με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να πετύχουμε τον στόχο του ελλείμματος τους 3,8%» δήλωσε σαρκαστικά στην τηλεόραση ο Γκιέργκι Μάτολσι, ο Ούγγρος υπουργός Οικονομικών.

Με τα χρήματα αυτά όχι μόνο θα μειώσουμε το έλλειμμα στο 3,8% αλλά και θα δώσουμε κίνητρα για ανάπτυξη της οικονομίας, πρόσθεσε. Θα μειώσουμε στο μισό – δηλαδή στο 10% – τον συντελεστή φορολόγησης όλων των επιχειρήσεων που έχουν μικτά κέρδη μέχρι 1,8 εκατομμύρια ευρώ, ένα μέτρο που αφορά 250.000 επιχειρήσεις μικρές και μεσαίες, οι οποίες αποτελούν τα τρία τέταρτα του συνόλου των ουγγρικών επιχειρήσεων.

Επίσης, με τα λεφτά που θα πάρει η ουγγρική κυβέρνηση από τις τράπεζες, θα μπορέσει να μειώσει τον συντελεστή φορολογικού εισοδήματος φυσικών προσώπων στο ενιαίο ύψος του 16%, καλύπτοντας τις απώλειες φορολογικών εσόδων με ένα τμήμα των χρημάτων των τραπεζών!

«ΑΡΚΕΤΑ ΜΑΣ “ΓΔΑΡΑΤΕ” ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ, ΤΩΡΑ ΠΛΗΡΩΣΤΕ!»

Πανικός επικράτησε στους κύκλους της Ε.Ε. Η Κομισιόν έσπευσε να προσάψει στην ουγγρική κυβέρνηση ότι… δεν εκτίμησε σωστά τις επιπτώσεις αυτής της έκτακτης φορολογίας στις τράπεζες, η οποία «ενδέχεται να έχει αρνητικές συνέπειες στην οικονομική ανάπτυξη» και να «αποθαρρύνει τους ξένους επενδυτές».

Ανοησίες και προσχήματα. Ο πραγματικός λόγος που πανικόβαλε την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. ήταν μήπως αυτή η εθνικά επωφελής ουγγρική στάση βρει μιμητές και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και δημιουργήσει «σχολή» παρακινώντας και άλλες κυβερνήσεις κρατών – μελών των «27» να φορολογούν τις τράπεζες αντί να υποβάλλουν τους λαούς τους σε εξοντωτικά μέτρα λιτότητας.

«Η Ουγγαρία θα γίνει η πρώτη χώρα στην Ευρώπη με μια αντίστοιχη απόφαση τέτοιων διαστάσεων» έγραψε η γερμανική «Φράνκφουρτ Αλγκεμάινε» την παραμονή της ψήφισης του νόμου για την έκτακτη φορολόγηση των τραπεζών από το ουγγρικό κοινοβούλιο, η οποία έλαβε ήδη χώρα από την περασμένη εβδομάδα.

Υπάρχει όμως ένα ακόμη «μυστικό» όπου καθιστά πραγματικά εξαιρετική αυτή την απόφαση της ουγγρικής κυβέρνησης.

Το 80% του ουγγρικού τραπεζικού συστήματος ελέγχεται από… ξένες τράπεζες – πρωτίστως αυστριακές και γερμανικές, αλλά και άλλες ευρωπαϊκές!

Πρακτικά, λοιπόν, από τα 700 εκατομμύρια ευρώ ένα τεράστιο τμήμα θα το πληρώσουν όχι οι Ούγγροι τραπεζίτες και παράγοντες του χρηματοπιστωτικού συστήματος, αλλά οι… Ευρωπαίοι!

Όσον αφορά δε στην έλλειψη ρευστότητας που ενδέχεται να παρουσιάσουν κάποιες τράπεζες στην Ουγγαρία εξαιτίας της έκτακτης φορολογίας, αυτή θα καλυφθεί μέσω προσφυγής στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, οπότε πάλι οι Ευρωπαίοι θα πληρώσουν!

Ομολογουμένως διπλά αριστουργηματική η κίνηση της ουγγρικής κυβέρνησης…

ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΞΗΛΩΜΑ ΤΩΝ ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ

Η Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ., πέρα από τις φραστικές διαμαρτυρίες, προσπάθησαν να υπονομεύσουν και στην πράξη την πολιτική της δεξιάς ουγγρικής κυβέρνησης. Κύριο όργανό τους ο διοικητής της Τράπεζας της Ουγγαρίας.

Η κυβέρνηση απαιτούσε να μειώσει τα επιτόκια χορηγήσεων, ώστε να διοχετευθούν χρήματα στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις και στους χρεωμένους καταναλωτές και νοικοκυριά για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους και να κινηθεί η οικονομία. Αυτός όμως αρνείται πεισματικά, με πρόσχημα τον κίνδυνο… πληθωρισμού. Αρνείται επίσης να σηκωθεί να φύγει, παρόλο που η κυβέρνηση ακόμη και με δηλώσεις του ίδιου του πρωθυπουργού εκφράζει την παντελή έλλειψη εμπιστοσύνης της προς το πρόσωπό του και τον καλεί δημοσίως να παραιτηθεί.

Η κυβέρνηση Όρμπαν αποφάσισε λοιπόν να τον χτυπήσει εκεί που πονούν όλα τα «λαμόγια» του φυράματος αυτού: στην τσέπη! Του περιέκοψε τον μισθό κατά… 75% από 30.000 ευρώ το μήνα (ποσό αστρονομικό για την Ουγγαρία) του τον έκανε 7.500 ευρώ. Ξεσηκώθηκε αμέσως αυτή τη φορά η… Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία δεν αντέχει να βλέπει τραπεζίτες να υφίστανται τέτοια «μαρτύρια» και κατάγγειλε την ουγγρική κυβέρνηση για «καταχρηστικά μέτρα».

Μέσα σε ένα γενικό κλίμα κατάληψης ολόκληρου του κρατικού μηχανισμού από τη Δεξιά και μάλιστα εξ εφόδου με σαφώς αντιδημοκρατικές μεθόδους, η κυβέρνηση Όρμπαν ξηλώνει με αστραπιαία ταχύτητα και τους μηχανισμούς των «Κουίσλινγκ» που υπηρετούν την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ.

Ήδη «αποκεφαλίστηκαν» οι άνθρωποι που είχαν τοποθετηθεί επικεφαλής της Ουγγρικής Υπηρεσίας Ανάπτυξης που διαχειρίζεται τα κονδύλια της Ε.Ε., της Ουγγρικής Τράπεζας Ανάπτυξης, της Γενικής Διεύθυνσης Φόρων, της Αρχής Ελέγχου Χρηματοοικονομικών Θεσμών, του Εθνικού Γραφείου Στατιστικής κ.λπ., πέρα φυσικά από τον επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων, της αστυνομίας και κρίσιμων υπηρεσιών της δημόσιας διοίκησης…

Παράλληλα, μέχρι σήμερα πρέπει να παραδώσει το πόρισμά του ο Λάσλο Πάπτσακ στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος αναφορικά με τη ζημιά που προξένησε στο δημόσιο συμφέρον η διακυβέρνηση των σοσιαλιστικών κυβερνήσεων του Φέρεντς Γκιούρτσαν και του Γκόρντον Μπάιναϊ προκειμένου να αποφασίσει ο Όρμπαν αν θα τους παραπέμψει σε εξεταστική επιτροπή της Βουλής για να τον καταδικάσει…

Η παρακμή της γηραιάς ηπείρου…

Καιρός να φεύγουμε…

Γιάννης Σταύρου, Καράβι, λάδι σε χαρτί

Τί τρέχει με την Ευρώπη;

Είναι θέμα παρακμής ή συνέπεια παγκοσμιοποίησης ή και τα δύο;

Παραθέτουμε το άρθρο του Γιώργου Δελαστίκ στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ

Γεράκια λιτότητας…

Εξω φρενών είναι ο Αμερικανός νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν σε ένα βαρυσήμαντο άρθρο του που δημοσιεύθηκε στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» και αναδημοσιεύθηκε σε μεγάλες ευρωπαϊκές εφημερίδες. Εκρήγνυται εναντίον της υστερίας επιβολής μέτρων λιτότητας που έχει καταλάβει όλους τους ηγέτες. «Ξαφνικά, η δημιουργία θέσεων είναι εκτός μόδας. Η πρόκληση πόνου είναι εντός.

Η καταδίκη των ελλειμμάτων και η άρνηση παροχής βοήθειας προς μια οικονομία που παλεύει έχει γίνει η νέα μόδα παντού» γράφει στην αρχή του άρθρου του και χαρακτηρίζει «τεράστιο λάθος» αυτήν τη στροφή προς τη λιτότητα.

Με τόλμη θέτει ένα θέμα που στην Ευρώπη όλοι το διαισθάνονται, αλλά κανείς δεν το βάζει προς συζήτηση: τους κινδύνους για την ίδια τη δημοκρατία που προκαλεί αυτή η ανάλγητη οικονομική πολιτική.

«Στη Γερμανία λίγοι επιστήμονες βλέπουν αναλογίες με την πολιτική του Χάινριχ Μπρίνινγκ, του καγκελάριου από το 1930 έως το 1932, του οποίου η αφοσίωση στην οικονομική ορθοδοξία κατέληξε να σφραγίσει την καταδίκη της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης», γράφει ευθέως ο Κρούγκμαν – δηλαδή την πολιτική που έφερε τον Χίτλερ στην εξουσία!

«Παρά όμως αυτές τις προειδοποιήσεις, τα γεράκια των ελλειμμάτων κυριαρχούν στα περισσότερα μέρη – και πουθενά περισσότερο από όσο στη Γερμανία», συμπληρώνει ο Αμερικανός νομπελίστας, τονίζοντας ότι δεν έχουν καμία απολύτως οικονομική λογική, π.χ. τα μέτρα λιτότητας ύψους 80 δισεκατομμυρίων ευρώ που αποφάσισε η γερμανική κυβέρνηση.

Ακόμα και ένας από τους πιο αδίστακτους κερδοσκόπους, ο Αμερικανός Τζορτζ Σόρος, δεν συμφωνεί με την πολιτική του Βερολίνου. «Η πολιτική της Γερμανίας αποτελεί κίνδυνο για την Ευρώπη. Θα μπορούσε να καταστρέψει το ευρωπαϊκό σχέδιο», δήλωσε ευθέως.

Ο Πολ Κρούγκμαν, όμως, γνωρίζει καλά τη νοοτροπία των Γερμανών ηγετών. «Οι Γερμανοί πολιτικοί φαίνονται αποφασισμένοι να αποδείξουν τη δύναμή τους, επιβάλλοντας πόνο και βάσανα – και οι πολιτικοί όλου του κόσμου ακολουθούν την ηγεσία τους», γράφει και εξηγεί τι συνέπειες θα έχει αυτό: «Θα υπάρξει φυσικά τίμημα για αυτή τη στάση ισχύος των Γερμανών. Μόνο ένα τμήμα αυτού του αντιτίμου θα πέσει στη Γερμανία. Η γερμανική λιτότητα θα χειροτερεύσει την κρίση στην ευρωζώνη, καθιστώντας πολύ δυσκολότερη την ανάκαμψη της ισπανικής και άλλων οικονομιών που έχουν προβλήματα».

Το εξωφρενικό σε αυτή την υπόθεση είναι ότι ενώ οι Ευρωπαίοι ηγέτες στραγγαλίζουν το κοινωνικό κράτος, επιβάλλοντας εξοντωτική λιτότητα στους εργαζομένους και λεηλατώντας τους μισθούς και τις συντάξεις τους στο πλαίσιο μιας παραληρηματικής νεοφιλελεύθερης πολιτικής, στις ΗΠΑ συμβαίνει το αντίθετο.

Η κυβέρνηση Ομπάμα χορηγεί άφθονα φθηνά δάνεια σε επιχειρήσεις και καταναλωτές, μειώνει τη φορολόγηση των οικογενειών, παρέχει υποστήριξη στους ανέργους και επενδύει σε δημόσια έργα υποδομών, για να υπάρξει ανάπτυξη και να δουλεύει ο κόσμος!

Ακόμη πιο παράλογη αποδεικνύεται η ευρωπαϊκή στάση, αν συγκρίνει κανείς τα θεμελιώδη οικονομικά μεγέθη ΗΠΑ και ΕΕ.

Οι Αμερικανοί χρηματοδοτούν αναπτυξιακή πολιτική, παρόλο που οι ΗΠΑ θα σημειώσουν αύξηση του ΑΕΠ τους φέτος κατά 2,8% και η Ευρώπη που υπολογίζει να έχει ανάπτυξη μόνο 1% κατά το 2010 ακολουθεί περιοριστική πολιτική που εμποδίζει την ανάπτυξη! Τι να πει κανείς για τους Ευρωπαίους ηγέτες;

Η Ουάσιγκτον επιλέγει την αναπτυξιακή πολιτική, παρόλο που το 2011 υπολογίζεται ότι το έλλειμμα του αμερικανικού προϋπολογισμού θα ανέλθει στο 13% – όσο δηλαδή το περσινό της Ελλάδας! Προτιμάει, όμως, να δουλεύουν οι άνθρωποι, παρά να ευημερούν οι αριθμοί.

Η ΕΕ εκτιμά ότι το έλλειμμά της το 2011 θα είναι μόνο το μισό από το αμερικανικό (6,9%), αλλά παρ’ όλα αυτά ακολουθεί πολιτική που θα στείλει πολλά εκατομμύρια Ευρωπαίους στην ανεργία.

Είναι προφανές ότι κάτι πολύ σάπιο υπάρχει στη Γηραιά Ηπειρο…

Ευρώπη: περιμένωντας τους βαρβάρους…

Γιάννης Σταύρου, Ροτόντα, Θεσσαλονίκη, λάδι σε καμβά

Μία καλή ανάλυση για την παρούσα ελληνική & ευρωπαϊκή πραγματικότητα – κοινωνική, πολιτική, οικονομική…

Την ανακαλύψαμε στο άρθρο του Γ. Παπασιδέρη που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ…

Την παραθέτουμε:

Η Ευρώπη και πάλι στο 476 μ.Χ

Tου  Γ.Παπασιδέρη

Το 476 το Δυτικό Ρωμαϊκό Κράτος κατέρρευσε από τις βαρβαρικές εισβολές. Επί αιώνες στα σύνορα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας συνωστίζονταν ασιατικά βαρβαρικά φύλα,τα οποία απωθούσαν οι ρωμαϊκές λεγεώνες. Ήδη είχε αρχίσει η σταδιακή ειρηνική διείσδυση βαρβαρικών πληθυσμών,οι οποίοι εισέρχονταν στην Αυτοκρατορία ως λαθρομετανάστες ή μισθοφόροι. Τελικώς,οι πιο πολεμοχαρείς βάρβαροι κατέλυσαν και τυπικά την ρωμαϊκή κρατική οντότητα και η Δυτική Ευρώπη βίωσε χίλια χρόνια σκότους.

Το 2009 η Ευρωπαϊκή Ένωση βιώνει ακριβώς το ίδιο ενδεχόμενο: ήδη εκατομμύρια μεταναστών, νομίμων και παρανόμων, έχουν εγκατασταθεί σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο,και έχουν οικοδομήσει τζαμιά και μουσουλμανικές κοινότητες στις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Ταυτόχρονα,μία επεκτατική και πολεμοχαρής δύναμη,  η Τουρκία, φιλοδοξεί, με πίεση, υποσχέσεις και απειλές,να εισέλθει στην ευρωπαϊκή οικογένεια ως πλήρες μέλος.

Κάτι που σημαίνει, λόγω της εκρηκτικής τουρκικής δημογραφίας και της αντιστοίχως φθίνουσας ευρωπαϊκής, τον δημογραφικό εξισλαμισμό και εκτουρκισμό της Ευρώπης σε λίγες δεκαετίες. Επίσης,λόγω του πληθυσμιακού της μεγέθους, η Τουρκία θα υπερεκπροσωπείται στα κοινοτικά όργανα, και λόγω των ενόπλων δυνάμεών της θα ασκεί αυτή, στην ουσία,τ ην ευρωπαϊκή αμυντική πολιτική, άρα και την εξωτερική πολιτική.

Οι διαφορές με το 476 είναι οι εξής:

1. Σήμερα δεν πρόκειται περί άτακτων βαρβαρικών φύλων, αλλά περί ενός συγκροτημένου κράτους με επεκτατική πολιτική και ηγεμονικές βλέψεις. Η Τουρκία σκοπεύει να εισέλθει στην Ε.Ε. σε αρχικό στάδιο στον σκληρό πυρήνα και στην συνέχεια ως κυρίαρχος της Ευρωπαϊκής Ηπείρου.

2. Οι επίδοξοι κυρίαρχοι της Ευρώπης έχουν συγκεκριμένη εθνική ταυτότητα και θρήσκευμα, είναι Τούρκοι και μουσουλμάνοι. Επομένως δεν πρόκειται να εκχριστιανισθούν και να αναπαραγάγουν τον Ελληνοχριστιανικό πολιτισμό, όπως τελικώς έκαναν οι βάρβαροι του 476. Απεναντίας, θα εξισλαμίσουν και θα εκτουρκίσουν, με το αδήριτο μέσον της δημογραφίας, την ευρωπαϊκή ήπειρο και οι σημερινοί ευρωπαϊκοί πληθυσμοί θα καταστούν διωκόμενη πλειοψηφία. Με αποτέλεσμα να υποχρεωθούν ή να εξισλαμισθούν ή να μεταναστεύσουν.

3. Οι Τούρκοι διαθέτουν ένα πολύτιμο εργαλείο: την κυρίαρχη πολιτική ιδεολογία των σημερινών Ευρωπαίων. Δηλαδή την κουλτούρα της πολυπολιτισμικότητας, που οφείλεται στην αυτο-ενοχοποίηση των Ευρωπαίων για το ιμπεριαλιστικό, δουλοκτητικό, αποικιακό και πολεμοχαρές τους παρελθόν. Η πολυπολιτισμικότητα λειτουργεί για μεν τους σημερινούς ευδαιμονιστές και παρακμίες Ευρωπαίους ως άλλοθι συνειδησιακού εφησυχασμού, αλλά για τους Τούρκους ως εργαλείο και δίοδος συγκεκριμένων ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων. Διότι μέσω του θεωρήματος της πολυπολιτισμότητας ενοχοποιείται ως φασιστικό κατάλοιπο και ρατσιστικό σύμπτωμα κάθε φωνή αντίθεσης στην τουρκοποίηση και στον εξισλαμισμό της Ευρώπης. Η έλλειψη αυτοπεποίθησης και αισθήματος πολιτισμικής ανωτερότητας των σημερινών Ευρωπαίων και η θεωρία ότι “όλοι οι πολιτισμοί είναι ίσοι”, ότι κοινωνίες χωρίς διαφωτισμό είναι ίσες με κοινωνίες ασιατικού δεσποτισμού, οδηγούν στο τέλος του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Διότι τα ήθη και τα έθιμα των τουρκικών και εν γένει μουσουλμανικών κοινοτήτων στην Ευρώπη, όπως η καταπίεση της γυναίκας, η κλειτοριδεκτομή κλπ., θεωρούνται ανεκτά, ως “διαφορετικά αλλά ισότιμα” προς τον πολιτισμό των Φώτων.

4. Επίσης οι Τούρκοι διαθέτουν τον πολύτιμο μηχανισμό της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, που ισχύει στις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Συγκροτούν κόμματα, ή διεισδύουν σε κόμματα (πχ στους Γερμανούς Οικολόγους), η δε Άγκυρα κατευθύνει μαζικά την ψήφο των Τούρκων μεταναστών στην Γερμανία, “τιμωρώντας” τα κόμματα που αντιτίθενται στην ένταξή της και “επιβραβεύοντας” φιλότουρκους πολιτικούς.

Το πρώτο θύμα του εκτουρκισμού της Ευρώπης θα είναι ασφαλώς η Ελλάδα, που θα υποστεί όχι μόνον δραματική συρρίκνωση της εθνικής της κυριαρχίας (στην ουσία θα καταστεί ενδο-ευρωπαϊκό προτεκτοράτο της Τουρκίας) αλλά και θα δεχθεί τεράστιες πληθυσμιακές εισροές, που θα καταστήσουν τον ελληνικό πληθυσμό ισχνή μειοψηφία.

Επομένως, η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει το εξής δίλημμα:

ή να υποστεί την διαφαινόμενη εξέλιξη, που θα σημάνει κατ’ουσίαν το ιστορικό της τέλος,

ή να αποχωρήσει από την Ενωμένη Ευρώπη, ώστε να αποφύγει τον μέσω Ευρώπης θεσμικό εκτουρκισμό της, αλλά σ’ αυτήν την περίπτωση να χρειαστεί να αντιμετωπίσει μόνη τον τουρκικό επεκτατισμό.