Τρεις γενοκτονίες, μια Στρατηγική

Η πολυεθνική Θεσσαλονίκη στη ζωγραφική του Γιάννη Σταύρου…

Γιάννης Σταύρου, Ροτόντα, Θεσσαλονίκη, λάδι σε καμβά

Ανακοίνωση
Πραγματοποίηση Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου
«Τρεις γενοκτονίες, μια Στρατηγική»

Διεθνές επιστημονικό συνέδριο με θέμα «τρεις Γενοκτονίες, μια στρατηγική», συνδιοργανώνουν φορείς που εκπροσωπούν τους χριστιανικούς Λαούς της Ανατολής Έλληνες, Αρμενίους, Ασσυρίους που υπέστησαν το έγκλημα της Γενοκτονίας στις αρχές του 20ου αιώνα (Αρμενική Εθνική Επιτροπή Ελλάδας, Ένωση Σμυρναίων, Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδας, Πανελλήνια Ένωση Ασσυρίων, Πανελλήνιος Σύνδεσμος Ποντίων Εκπαιδευτικών).

Το συνέδριο θα πραγματοποιηθεί στις 17-19 Σεπτεμβρίου 2010 στην Αθήνα, στην αίθουσα της Παλαιάς Βουλής.

Στόχος του Συνεδρίου είναι όχι μόνο η ευρεία ενημέρωση της ελληνικής κοινωνίας για το έγκλημα που πραγματοποιήθηκε σε βάρος των χριστιανικών λαών της Ανατολής, αλλά και η δημιουργία των προϋποθέσεων που θα οδηγήσουν σε διεθνείς αναγνωρίσεις του εγκλήματος αυτού, το οποίο ο ΟΗΕ χαρακτήρισε ως «έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας». Αυτό δείχνει ότι ο αγώνας για την αναγνώριση από τη διεθνή κοινότητα αλλά και από την ίδια την Τουρκία και η αποκατάσταση του εγκλήματος αυτού δεν αφορά μόνο τους Έλληνες, Αρμένιους ή Ασσύριους, αλλά ολόκληρη την ανθρωπότητα. Μετά την αναγνώριση των 3 Γενοκτονιών από τη Διεθνή Ένωση Ακαδημαϊκών για τη μελέτη των Γενοκτονιών (Ι.A.G.S.) στο συνέδριό της στο Σαράγιεβο το Δεκέμβριο του 2007 και την πρόσφατη αναγνώρισή τους από το σουηδικό κοινοβούλιο, ο αγώνας αυτός αποκτά νέα δυναμική. Είναι αγώνας για την αποτροπή των επόμενων Γενοκτονιών, είναι αγώνας για τα θεμελιώδη δικαιώματα της ανθρωπότητας. Γι’ αυτό το λόγο πιστεύουμε ακράδαντα ότι θα έχει επιτυχή έκβαση.

Στο Συνέδριο θα παραβρεθούν ακαδημαϊκοί και προσωπικότητες από την Ελλάδα και το εξωτερικό (η ελληνοαμερικανίδα Thea Halo, ο Kαθηγητής Adam Jones από τον Καναδά, ο Καθηγητής Israel Charny από το Ισραήλ ένας από τους κορυφαίους ειδικούς στο ζήτημα των Γενοκτονιών, η Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αρμενίων Ευρώπης Hilda Choboian, ο Πρόεδρος της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Ποντιακού Ελληνισμού Ιβάν Σαββίδης, ο Καθηγητής Ιωάννης Μάζης, ο Ομότιμος Καθηγητής Νεοκλής Σαρρής, κ.ά. Την ομιλία κατά την πανηγυρική συνεδρίαση της Παρασκευής 17 Σεπτεμβρίου θα εκφωνήσει ο Βάσος Λυσσαρίδης.

Αθήνα 30-7-2010
Για την Οργανωτική Επιτροπή
Ο Πρόεδρος Η Γεν. Γραμματέας Η Υπευθ. Τύπου
ΔΡ ΠΑΥΛΙΔΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΡ ΧΑΡΙΤΙΔΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ ΔΡ ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ ΛΙΑΝΑ

Σημ.: Όσοι επιθυμούν να παρακολουθήσουν τις εργασίες του Συνεδρίου ως σύνεδροι, παρακαλούνται να το γνωστοποιήσουν το αργότερο μέχρι την Tετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2010 στο e-mail mystaki2010@yahoo.gr με κοινοποίηση στο e-mail diethnes.synedrio@gmail.com ή στο τηλ. 6977783207 δηλώνοντας ονοματεπώνυμο, e-mail, ιδιότητα ή επάγγελμα και τηλέφωνο. Ο κατάλογος των συνέδρων θα οριστικοποιηθεί μέχρι την Τετάρτη 8-9-2010.

Οι τελευταίες επιθυμίες του Μεγάλου Αλεξάνδρου…

Με αναφορά στο τοπίο της Μακεδονίας – Θεσσαλονίκη…

Γιάννης Σταύρου, Θεσσαλονίκη των χρωμάτων, λάδι σε καμβά

Μας το έστειλε με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο ο φίλος Θ.Δ…

Δεν ξέρουμε αν περιέχει κάποια δόση αλήθειας ή ανήκει στο χώρο της ιστορικής ανεκδοτολογίας…

Όμως παρ’ όλα αυτά είναι ωραίο – η αλήθεια του είναι σταθερή κι ας μην είναι ιστορική…

Οι τρεις τελευταίες επιθυμίες του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Ευρισκόμενος στα πρόθυρα του θανάτου, ο Μέγας Αλέξανδρος συγκάλεσε τους στρατηγούς του και τους κοινοποίησε τις τρεις τελευταίες επιθυμίες του;

1] Να μεταφερθεί το φέρετρό του στους ώμους από τους καλύτερους γιατρούς της εποχής.

2] Τους θησαυρούς που είχε αποκτήσει [ασήμι, χρυσάφι, πολύτιμους λίθους] να τους σκορπίσουν σε όλη τη διαδρομή μέχρι τον τάφο του.

3] Τα χέρια του να μείνουν να λικνίζονται στον αέρα, έξω από το φέρετρο, σε θέα όλων.

Ένας από τους στρατηγούς, έκπληκτος από τις ασυνήθιστες επιθυμίες, ρώτησε τον Αλέξανδρο ποιοι ήταν οι λόγοι.

Ο Αλέξανδρος του εξήγησε:

1] Θέλω οι πιο διαπρεπείς γιατροί να σηκώσουν το φέρετρό μου, για να μπορούν να δείξουν με αυτό τον τρόπο ότι ούτε εκείνοι δεν έχουν, μπροστά στο θάνατο, τη δύναμη να θεραπεύουν!

2] Θέλω το έδαφος να καλυφθεί από τους θησαυρούς μου, για να μπορούν όλοι να βλέπουν ότι τα αγαθά που αποκτούμε εδώ, εδώ παραμένουν!

3] Θέλω τα χέρια μου να αιωρούνται στον αέρα, για να μπορούν οι άνθρωποι να βλέπουν ότι :
ερχόμαστε με τα χέρια άδεια και με τα χέρια άδεια φεύγουμε, όταν τελειώσει για εμάς ο πιο πολύτιμος θησαυρός που είναι ο χρόνος!

Εκλογικό σχόλιο…

Γιάννης Σταύρου, Νυχτερινή Θεσσαλονίκη, λάδι σε καμβά

Άνευ σχολίων δημοσιεύουμε το σημερινό άρθρο του Χρήστου Γιανναρά στην ΚΑΘΜΕΡΙΝΗ:

Η δημοκρατία σε αδιέξοδο θεσμικό

Tου Χρηστου Γιανναρα

Μετά τη μεταπολίτευση του 1974 καλλιεργείται στην Ελλάδα μεθοδικά το δόλιο μύθευμα ότι «η Δημοκρατία δεν γνωρίζει αδιέξοδα». Το μύθευμα ενισχύει την υποβολιμαία ψευδαίσθηση ότι στη χώρα λειτουργεί Δημοκρατία. Και μάλιστα, τις τρεις τελευταίες δεκαετίες, υποδειγματικά!

Η ανίσχυρη, όλο και πιο ισχνή μειονότητα των με σκέψη και κρίση πολιτών, ξέρει ότι η Δημοκρατία είναι άθλημα και σε κάθε άθλημα υπάρχουν επιδόσεις, άρα και ενδεχόμενα αποτυχίας. Είναι σαφώς συνάρτηση η Δημοκρατία τής κατά κεφαλήν καλλιέργειας, αδύνατο να εφαρμοσθεί από κάφρους έστω και με υψηλούς δείκτες καταναλωτικής ευχέρειας. Αναπόφευκτο λοιπόν το αδιέξοδο της Δημοκρατίας όταν στον πολιτικό στίβο πλεονάσει η αλογία, ο πρωτογονισμός της ιδιοτέλειας. Δεν είναι Δημοκρατία να πιθηκίζουμε θεσμούς που αποτέλεσαν επιτεύγματα του Διαφωτισμού, συντηρώντας το κέλυφος, την επίφαση και διαστρέφοντας τους στόχους. Δεν είναι κατάκτηση του Διαφωτισμού ο λαϊκισμός της ισοπέδωσης όλων προς τα κάτω, η δικτατορία της μετριότητας και οι ρεβεράντζες στην αναίδεια της ασημαντότητας. Ναι, σεβασμός και κατοχύρωση των δικαιωμάτων κάθε πολίτη, αλλά η θεσμική εξασφάλιση του σεβασμού και της κατοχύρωσης δεν μπορεί να αυτονομείται από τη λογική της κοινωνικής συνοχής, τον ορθολογισμό των κανονιστικών αρχών που ελέγχουν (και τιμωρούν) την αντικοινωνική συμπεριφορά.

Από καταγωγής του ελλαδικού κρατιδίου και κατ’ εξοχήν μετά τη μεταπολίτευση του 1974, πηγή παρανομίας, φαυλότητας και διαφθοράς, αιτία κοινωνικής υπανάπτυξης, ευτελισμού και διαστροφής των θεσμών της Δημοκρατίας, είναι στην Ελλάδα το πολιτικό σύστημα. Δεν υπάρχει θεσμός ή τρόπος που να υποχρεώνει το αυτοθωρακισμένο στην αυθαιρεσία του σύστημα εξουσίας να τηρεί τους νόμους, να λογοδοτεί στη Δικαιοσύνη, να πειθαρχεί με στοιχειώδη συνέπεια στο «κοινωνικό συμβόλαιο», δηλαδή στο Σύνταγμα. Ολες αυτές οι υποχρεώσεις της εξουσίας ίσως έχουν θεσμικά προβλεφθεί, αλλά με θεσμούς κατ’ επίφασιν, a priori υπονομευμένους, προορισμένους να μη λειτουργήσουν.

Δεν υπάρχει τρόπος ή δυνατότητα στην Ελλάδα να ελεγχθεί ρεαλιστικά και να τιμωρηθεί έμπρακτα η κλοπή κοινωνικού χρήματος από τους διαχειριστές του κρατικού κορβανά. Να ελεγχθεί και τιμωρηθεί η ραδιοτηλεοπτική ασυδοσία: η πλύση εγκεφάλου των πολιτών από την ιδιοτέλεια κομμάτων και μεγαλεμπόρων, η σκόπιμη παραπλάνηση, η μεθοδική υποβάθμιση της νοημοσύνης, της αισθητικής, της ηθικής ευαισθησίας, του πατριωτισμού. Δεν υπάρχει δυνατότητα στην ελλαδική «Δημοκρατία» να οδηγήσουν οι πολίτες στη Δικαιοσύνη ένα κόμμα που προπαγανδίζει και οργανώνει την κατάλυση της έννομης τάξης, την προγραμματισμένη βία, τις απόπειρες δολοφονίας από πρόθεση ένστολων κοινωνικών λειτουργών. Να εγκαλέσουν οι πολίτες, κάποιοι πολίτες, ενώπιον δικαστηρίου (και όχι περιμένοντας τις οψέποτε φαλκιδευμένες από τους «επικοινωνιολόγους» εκλογές) μια κυβέρνηση ή ένα κόμμα που εγκληματεί ανήκεστα στη διαχείριση συνόρων και κοιτίδων του Ελληνισμού, που κατασυκοφαντεί την Ιστορία στη συνείδηση της νέας γενιάς των Ελλήνων, που ασκεί πολιτική καθ’ υπαγόρευσιν αλλότριων συμφερόντων – αποκλείεται να εγκαλέσει ο πολίτης πολιτικούς για «προδοσία» όπως το Σύνταγμα την προβλέπει.

Τριάντα χρόνια τώρα καλλιεργείται το δόλιο μύθευμα ότι, επιτέλους, έχει παγιωθεί στη χώρα η Δημοκρατία, ο λαός εκλέγει τους διαχειριστές της εξουσίας, δεν κινδυνεύει από τη φιλοπάτριδα αυθαιρεσία οποιουδήποτε συνταγματάρχη ή λοχία. Ομως, κάποιων πολιτών τα μάτια κάποτε ανοίγουν, ξεθολώνουν, οσφραίνονται οι πολίτες το δόλιο μύθευμα. Πρέπει να είναι κανείς μειωμένης νοημοσύνης ή ψυχανώμαλα φανατισμένος για να μην αντιλαμβάνεται ότι παγιωμένη τώρα είναι η αυθαιρεσία, επαγγελματικά ιδιοτελής και καθόλου φιλόπατρις. Οτι ζούμε στη μεταπολιτευτική Ελλάδα ένα κατεστημένο διαρκές πραξικόπημα, που ακυρώνει στην πραγματικότητα το Σύνταγμα «ερμηνεύοντάς» το με νόμους αναιρετικούς των στόχων και της λογικής του.

Εξόφθαλμη πραγματικότητα, αδιόρατη από τα ευνουχισμένα παράγωγα της υποβαθμισμένης παιδείας και του ραδιοτηλεοπτικού κρετινισμού: το πολίτευμα στην Ελλάδα είναι ολοκληρωτικού χαρακτήρα φεουδαρχία, τα δήθεν «κόμματα» είναι φέουδα που μεταβιβάζονται κληρονομικά, ο εκάστοτε φεουδάρχης είναι απόλυτος μονάρχης, οικογένειες «βαρόνων» ραδιουργούν στην «αυλή» του και ελέγχονται με παροχές. Κάθε αξίωμα πηγάζει από τον φεουδάρχη, την ανεξέλεγκτη βούλησή του – κάθε θώκος υπουργού, βουλευτή, δήμαρχου, νομάρχη, κρατικού τιμαριούχου. Πιόνια οι βουλευτές, points στο προσωποπαγές παιχνίδι του φεουδάρχη, και το παιχνίδι «στημένο» από έμπειρους μαγείρους εκλογικών νόμων, με τον λαό κομπάρσο.

Οπτική συγκεφαλαίωση του αδιεξόδου της «δημοκρατίας» οι έξι θλιβερές προσωποποιήσεις της ασημαντότητας στο προεκλογικό «ντιμπέιτ»: συντριπτικά υποδεέστεροι οι ερωτώμενοι από τους ερωτώντες, οι δημοσιογράφοι ήξεραν τι ρωτάνε, οι «αρχηγοί» ούτε που καταλάβαιναν πόσο αυτοδιασύρονται με τα άλλα αντ’ άλλων που απαντούσαν. Θλιβερά έκγονα της μεταπολίτευσης, όλοι φορείς του κενού, της απουσίας κάθε «νοήματος», στόχου ή άξονα της κοινωνικής συνύπαρξης και συνοχής, βλαστήματα της αναξιοκρατίας, της οικογενειοκρατίας, της ηγεμονίας των «επικοινωνιολόγων». Ολοι βοσκηματωδώς αδιάφοροι για την ποιότητα ζωής που εγγυάται η «ευγένεια» καταγωγής, δηλαδή η Ιστορία και ο πολιτισμός ως κατά κεφαλήν καλλιέργεια. Να μην σπιθίζει τίποτα, ούτε ένα λεκτικό επιτέλους εύρημα, ούτε ένα ευφάνταστο πρόταγμα.

Τον ένα, τον καινοφανή, τον ανέβασε στο πάλκο των «αρχηγών» η επιπόλαιη αγανάκτηση των ψηφοφόρων για τα μεγάλα κόμματα, στις ευρωεκλογές. Και ο θλιβερός εισέπραξε τη συγκυρία σαν λαϊκή συγκατάθεση να πρακτορεύει το κόμμα του τη διαστροφή της Ιστορίας και ο ίδιος να μας εμπαίζει αποφαινόμενος ότι «άλλο η πολιτική, άλλο οι περί Ιστορίας απόψεις»!

Δίπλα του ο δεξιοτέχνης του λαϊκισμού, ικανός να «αξιοποιεί» πολιτικά το κοινωνικό περιθώριο: τη διαστροφή της ελληνικής πρότασης πολιτισμού σε επαρχιώτικο εθνικισμό και του εκκλησιαστικού γεγονότος σε θρησκευτικό ιδεολόγημα. Ευτυχώς η αλίευση στελεχών από τηλεοπτικές ζώνες ντροπής και οι αδαήμονες δηλώσεις του περί «εκκλησιαστικής περιουσίας» αποκάλυψαν την πραγματική εικόνα του ανδρός.

Παραδίπλα η μουσειακή «θεούσα» του παλαιού πολιτικού ημερολογίου, κολλημένη στο αναμηρύκασμα του σταλινικού της οράματος, έρμαιο της συνδικαλισμένης ιδιοτέλειας. Εθαβε, ως παρουσία και μόνο, κάθε ελπίδα να αρθρωθεί στον τόπο μας αριστερός λόγος, τίμια και μαχητικά κοινωνιοκεντρικός.

Ανάλογης συντήρησης φιγούρα και ο γηραιόγλωσσος νεανίας, ηγέτης των «ανανεωτικών» αγκυλώσεων του συνασπισμένου, τάχα και αριστερού, καριερισμού. Καταλύτης σήμερα ο νεανίας, ευτυχώς, διάλυσης της καλοστημένης φενάκης και της τριαντάχρονης ιδεολογικής τρομοκρατίας που άσκησε και ασκεί η φενάκη.

Συμπληρωνόταν ο θίασος στο πάλκο από τους γνωστούς κορυφαίους του εμπαιγμού μας: Εναν πρωθυπουργό που μας ζητάει, δίχως ντροπή, την ευκαιρία, λέει, να πραγματοποιήσει τα όσα, επί πέντε χρόνια, βαρέθηκε, αμέλησε ή στάθηκε εξευτελιστικά ανίκανος να προσπαθήσει. Και από το πολιτικό του έκγονο, τον αντίπαλο που ο ίδιος ανάστησε εκ νεκρών και τον έφτασε να διεκδικεί τώρα την πρωθυπουργική μοναρχία – φτωχοπροδρομικό μουστακάκι κάτω από ανύπαρκτο βλέμμα, δίχως διόλου ντροπή, να εκθέτει σε κοινή θέα την ασημαντότητα των επαγγελιών του και της παρουσίας του. Ποτέ, μα ποτέ άλλοτε το αδιέξοδο της δημοκρατίας δεν ήταν στην Ελλάδα τόσο στεγανό.

Codex Alimentarius και μείωση του πληθυσμού…

Η Θεσσαλονίκη, ένα χειμωνιάτικο απόγευμα της δεκαετίας του ’60, όταν ακόμα ο πλανήτης αριθμούσε 3,5 δισ. Καταφέραμε σε λιγότερο από 50 χρόνια και διπλασιαστήκαμε..!  Και να σκεφτείς ότι στις αρχές του εικοστού αιώνα είμαστε μόλις 1,5 δισ…

Θεσσαλονίκη με την εικαστική μνήμη του ζωγράφου Γιάννη Σταύρου…

Γιάννης Σταύρου, Χειμωνιάτικο απόγευμα, λάδι σε καμβά

Από τον Θαλή η είδηση για το σχέδιο μείωσης του πλυθυσμού του πλανήτη μέσω της διατροφής…

Βέβαια αν είναι να μειωθεί ο πληθυσμός – η μεγαλύτερη κατάρα της εποχής – χαλάλι τους..! Κι ας θυσιαστούμε κι εμείς…

Codex Alimentarius:

Το απόλυτο μέσο απο.πληθυσμού !!!

Εκατομμύρια άνθρωποι αναμένεται να υποφέρουναπό εκφυλιστικές παθήσεις, λόγω κακής διατροφήςκαι περιορισμένης λήψης σημαντικών διατροφικώνστοιχείων, εάν επιτραπεί στους ισχυρούςπαγκόσμιους οργανισμούς να ομογενοποιήσουν τονκόσμο μέσω του νέου Διατροφικού Κώδικα …

Πολλοί λίγοι είναι προς το παρόν εκείνοι που έχουνακούσει για την ύπαρξη του Διατροφικού Κώδικα (Codex Alimentarius), ενώ και οι περισσότεροι από αυτούς δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν την εφιαλτική πραγματικότητα που κρύβεται πίσω από την πανίσχυρη αυτή εμπορική επιτροπή.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση στην επίσημη ιστοσελίδα του Κώδικα (http://www.codexalimentarius.net/web/index_en.jsp), αποστολή του είναι η εφαρμογή των κανονισμών του διεθνούς εμπορίου, προωθώντας παράλληλα τον συντονισμό όλων των κανονισμών που αφορούν στην παραγωγή τροφής και λαμβάνονται από διεθνείς κυβερνητικούς και μη κυβερνητικούς οργανισμούς.

Η λειτουργία του Διατροφικού Κώδικα στηρίζεται σε μία σύμπραξη ανάμεσα στον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας (Food and Agriculture Organization FAO) και τον Παγκόσμιο Οργανισμό (World Health Organization  WHO).

Η ιστορία του Κώδικα αρχίζει το 1893, όταν οι επικεφαλής της Αυστρο-Ουγγρικής Αυτοκρατορίας αποφάσισαν ότι ήταν απαραίτητο να δημιουργηθεί ένα σύνολο συγκεκριμένων οδηγιών, βάσει τωνοποίων τα δικαστήρια θα έκριναν τις υποθέσεις που σχετίζονταν με ζητήματα διατροφής και τροφίμων. Το όνομα που δόθηκε στις οδηγίες αυτές ήταν Alimentarius και εφαρμόστηκε με επιτυχία έως την πτώση της αυτοκρατορίας το 1918. Ωστόσο, εμπνευστής του διατροφικού κώδικα σιη σύγχρονη .οργουελική. εκδοχή ( σύμφωνα με την εκπρόσωπο του Natural Solutions Foundation, Sp. Rima E. Laibow M.D., από ομιλία της στον αμερικανικό Εθνικό Οργανισμό Διατροφής .Codex and Nutricide,  2005 )

Η εταιρεία του Fritz derMeer, η IG Farben, παρασκεύαζε από θανατηφόρα αέρια, μέχρι χάλυβα και πυρομαχικά (μετά τη λήξη του Β’ Παγκ. Πολέμου και την καταδίκη των 24 μελών της από το δικαστήριο της Νυρεμβέργης, η εταιρία IG Farben, μετά το τέλος του πολέμου,»σπάει» σε τρεις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρίες, τις γνωστές BASF, Hoechst και Bayer. Η ιδέα που εισηγήθηκε ο Fritz derMeer στους «φίλους του» μετά την αποφυλάκιση του αφορούσε στον έλεγχο του πληθυσμού μέσα από την τροφή η οποία έμελλε να υλοποιηθεί αρκετά χρόνια αργότερα.

Η επανεισαγωγή του Κώδικα Διατροφής αποφασίστηκε το 1962 σε μία συνεδρίαση του ΟΗΕ, Στο σημείο αυτό αξίζεινα σημειωθεί ότι η υπεύθυνη για τον Κώδικα Διατροφής επιτροπή είναι η επιτροπή εμπορίου , χωρίς υγειονομική αρμοδιότητα, παρόλο που χρηματοδοτείται κατά το 1/3 από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας !!! Από το 2002, οπότε και οι μεγάλες βιομηχανίες επέλεξαν να στηρίξουν τον Κώδικα (παρά τις εισηγήσεις για αναίρεση του από μισθωμένο εξωτερικό σύμβουλο αξιολόγησης), αυτός χρησιμοποιείται με την κάλυψη πολυεθνικών εταιριών που  δραστηριοποιούνται στους τομείς τόσο των φαρμάκων, όσο και των αγροτικών και χημικών προϊόντων, προωθώντας την αύξηση των κερδών τους και την υλοποίηση της ατζέντας τους για έλεγχο του παγκόσμιου πληθυσμού.

Στην τελευταία συνεδρίαση για την προώθηση του Διατροφικού Κώδικα, η οποία πραγματοποιήθηκε στην Ελβετία από τις 30 Ιουνίου έως τις 4 Ιουλίου 2008, αποφασίστηκε να τεθούν οι ΗΠΑ επικεφαλής χώρα της επιτροπής, με τη σταθερή υποστήριξη των συμμάχων τους (Αυστραλία, Αργεντινή, Βραζιλία, Καναδάς, Ινδονησία, Ιαπωνία, Μαλαισία, Μεξικό, Σιγκαπούρη και Ε.Ε.).

Συντονισμένη απειλή για την παγκόσμια υγεία

Ο Κώδικας δρα υπό την αιγίδα του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, έχοντας τη λογική των ναπολεόντειων νόμων. Αντί δηλαδή για τη συνήθη πρακτική, κατά την οποία αναγράφονται τα διατροφικά στοιχεία και οι ουσίες που απαγορεύονται, ο Κώδικας αναγράφει μόνο τα διατροφικά είδη που επιτρέπονται, καθιστώντας αυτομάτως παράνομη την κατοχή, παραγωγή και εμπορία οποιουδήποτε διατροφικού είδους και στοιχείου δεν περιλαμβάνεται σε αυτόν.

Όπως εξηγεί η δρ Ρίμα Λέυμποου,»από την 1η Ιανουαρίου 2010, οπότε η εφαρμογή του Κώδικα θα γίνει υποχρεωτική «για τα κράτημέλη του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, αν ένα κράτος.μέλος αρνηθεί να επικυρώσει ή να τηρήσει τους όρους του, χάνει αυτομάτως οποιαδήποτε προσφυγή γίνει εναντίον του από άλλο κράτος. μέλος, όσο εξωφρενική και αν είναι αυτή.

Πολλοί κρατικοί οργανισμοί και υπηρεσίες, όπως η Διεύθυνση Θεραπευτικών Αγαθών της Αυστραλίας, επιχειρούν να κατευνάσουν τις ανησυχίες του κοινού, καταφεύγοντας σε διαβεβαιώσεις ότι οι οδηγίες του Κώδικα για την κατάργηση των βιταμινών και των μετάλλων δεν θα εφαρμοστούν στη χώρα τους. Ωστόσο, κανείς δεν γνωρίζει ποιοι άλλοι συνοδευτικοί νόμοι θα θεσπιστούν εν όψει της εναρμόνισης των κρατών.μελών του Οργανισμού με τις οδηγίες του Κώδικα. Ορισμένες από τις ρυθμίσεις που προβλέπονται από τον Διατροφικό Κώδικα, οι οποίες προτείνεται να τεθούν σε ισχύ στο προσεχές μέλλον και, θα είναι αμετάκλητες, περιλαμβάνουν τα εξής:

Ο Κώδικας θα απαγορεύει τη χρήση Θρεπτικών Ουσιών (π.χ. βιταμινών και μετάλλων για την ασθένεια, χαρακτηρίζοντάς τις τοξίνες ή δηλητήρια. Κάθε είδος τροφής (ακόμα και τα οργανικά βιολογικά τρόφιμα) θα υποβάλλεται σε επεξεργασία με ακτινοβολία, προκειμένου να απομακρυνθούν όλα τα δήθεν θρεπτικά στοιχεία  εκτός και αν οι καταναλωτές μπορούν να παράγουν και να καταναλώνουν την τροφή τους σε τοπικό επίπεδο. Μία πρόγευση της εν λόγω οδηγίας είχαν οι καταναλωτές των ΗΠΑ τον Αύγουστο του 2008, με την υποχρεωτική υποβολή των μαρουλιών και του σπανακιού της χώρας σε μαζική επεξεργασία με ακτίνες, στο  όνομα της . Αν ο Αμερικανικός Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων έπραξε με γνώμονα την προστασία του κοινού, γιατί δεν ενημερώθηκε η αμερικανική Κοινή Γνώμη;  Τα επιτρεπόμενα θρεπτικά στοιχεία θα είναι περιορισμένα σε αυτά που αναγράφονται στη λίστα του Κώδικα, η οποία θα περιλαμβάνει ουσίες, όπως το Φθόριο_(3,8 mg ημερη.σίως), το οποίο θα συλλέγεται από βιομηχανικά πόβλητα.Όλα τα θρεπτικά στοιχεία (π.χ. δι βιταμίνες Α, Β, C,D, ο ψευδάργυρος και το μαγνήσιο) ανακηρύσσονται παράνομα σε θεραπευτικές δοσολογίες και θα μειωθούν σε ποσότητες αμελητέες, με μέγιστο όριο το 15% της σημερινής συνιστώμενης ημερήσιας δόσης. Ακόμα και με συνταγή γιατρού θα είναι αδύνατο για κάποιον να βρίσκει τα παραπάνω στοιχεία σε μεγαλύτερες θεραπευτικές δόσεις, σε όποιο μέρος του κόσμου και αν βρίσκεται. Είναι πιθανό να ανακηρυχθούν παράνομες οι συμβουλές που δίνονται για τη διατροφή και αφορούν σε βιταμίνες και μέταλλα (συμπεριλαμβανομένων των άρθρων που θα δημοσιεύονται σε περιοδικά ή στο Διαδίκτυο, καθώς και προφορικών συμβουλών σε οποιονδήποτε). Τέτοιου είδους πληροφόρηση ενδέχεται να θεωρηθεί συγκεκαλυμμένη παρεμπόδιση του εμπορίου και ίσως να οδηγήσει σε οικονομικές κυρώσεις για την εμπλεκόμενη χώρα.

Όλες οι αγελάδες που θα χρησιμοποιούνται για την παραγωγή γαλακτοκομικών προϊόντων σε όλο τον πλανήτη θα υποβάλλονται υποχρεωτικά σε αγωγή με τη γενετικά τροποποιημένη αυξητική ορμόνη των βοοειδών της γνωστής Μονσάντο. Όλα τα ζώα που θα χρησιμοποιούνται για τη διατροφή θα υποβάλλονται σε αγωγή με ισχυρά αντιβιοτικά και εξωγενείς αυξητικές ορμόνες. Θα επανεισαχθεί η χρήση στη διατροφή επικίνδυνων και καρκινογόνων εντομοκτόνων συμπεριλαμβανομένων και επτά από τα θεωρούμενα ως δώδεκα χειρότερα (όπως π.χ. το DDT, το εξαχλωροβενζόλιο, το αλντρίν και το , τοξαφαίνιο), η χρήση των οποίων απαγορεύτηκε στη σύνοδο της Στοκχόλμης το 1991 από 176 χώρες(συμπεριλαμβανομένων και των ΗΠΑ). Αυτό, μεταξύ άλλων, σημαίνει ότι στο εξής καμία χώρα δεν θα έχει το δικαίωμα να εμποδίσει την εισαγωγή και να προβεί σε απαγόρευση της κυκλοφορίας τροφίμων που περιέχουν τα παραπάνω  χαρακτηρισμένα ως εξαιρετικά επικίνδυνα, με μόνιμες επιπτώσεις χημικά, καθώς αυτό θα σήμαινε παραβίαση των διεθνών κανονισμών εμπορίου, οδηγώντας σε εξοντωτικές οικονομικές κυρώσεις.

Ο Κώδικας θα επιτρέπει τη συσσώρευση σε επικίνδυνα και τοξικά επίπεδα της αφλατοξίνης (0,5 ρρο) στο γάλα. Πρόκειται για τη δεύτερη ισχυρότερη καρκινογόνο ουσία (από τις μη σχετιζόμενες με ραδιενεργό ακτινοβολία), η οποία παράγεται σε ζωικές τροφές που έχουν αναπτύξει μύκητες (μούχλα) κατά την αποθήκευση τους. Η χρήση αυξητικών ορμονών και αντιβιοτικών θα καταστεί υποχρεωτική σε όλα τα είδη ζώων, πτηνών, πουλερικών και ψαριών που προορίζονται για την ανθρώπινη διατροφή. Θα επιβληθεί σε παγκόσμιο επίπεδο η εισαγωγή άγνωστων και δυνητικά θανάσιμων γενετικά τροποποιημένων ποικιλιών σε ζώα, ψάρια και πτηνά. Θα  επιτραπούν αυξημένα επίπεδα σε κατάλοιπα από γνωστά για τις τοξικές τους επιπτώσεις σε ανθρώπους και ζώα. εντομοκτόνα και φυτοφάρμακα.

Όπως πολύ εύστοχα παρατηρεί η δρ Ρίμα , βιταμίνες, μέταλλα, ακόμα και βότανα (όπως η εξαιρετικά ευεργετική για το ανοσοποιητικό σύστημα Εχινάτσια) πρόκειται να απαγορευτούν κατά αντίστοιχο τρόπο με τις ναρκωτικές ουσίες, αν οι πολίτες δεν αντισταθούν στην εφαρμογή των διατάξεων του νέου Διατροφικού Κώδικα.

Μαζική εξόντωση του πληθυσμού.

Το γεγονός ότι, στα περισσότερα κράτη (π.χ. στις ΗΠΑ, από το 1995), ισχύουν διατάξεις που καθορίζουν ότι οι διεθνείς κανονισμοί υπερισχύουν των εγχωρίων νόμων καθιστά ουσιαστικά αδύνατη την αναίρεση του Διατροφικού Κώδικα μετά την εφαρμογή της λειτουργίας του από τα κράτη.μέλη του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου το 2010. Ο Κώδικας ίσως θα μπορούσε να περιγραφεί ακριβέστερα ως ένας οικονομικά επωφελής μηχανισμός ελέγχου του πληθυσμού, μέσω του οποίου οι ΗΠΑ, καθοδηγούμενες κυρίως από τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρίες, αποβλέπουν στη μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού από τα σημερινά εκτιμώμενα 6,692 δισ.

Στα εκτιμώμενα 500 εκατ. . μείωση κατά περίπου 93%! Ουσιαστικά, πρόκειται για την εφαρμογή μιας μεθοδολογίας που βρίσκεται σε αντιστοιχία με άλλες πρακτικές που ήδη τίθενται σε εφαρμογή για τον ίδιο σκοπό, όπως π.χ. η εισαγωγή ουσιών και στοιχείων στα εμβόλια που καταστρέφουν το DΝΑ και αναστέλλουν τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος (ακόμα και στελέχη της γρίπης των  πτηνών ή του ιού του ΑΙΌ8), η γενικευμένη χρήση της ασπαρτάμης, η επιβολή των αεροψεκασμών, η χημειοθεραπεία για την αντιμετώπιση του καρκίνου κ.λπ.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Αμερικανικού Οργανισμού Τροφίμων και Προϊόντων Γεωργικής Παραγωγής (ΡΑΟ)και του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας (WΗΟ), από μόνη της η οδηγία για ελαχιστοποίηση της χρήσης βιταμινών και μετάλλων εκτιμάται ότι θα επιφέρει μέσα σε μια δεκαετία τον θάνατο τουλάχιστον 3 δισ. ανθρώπων. Από τους θανάτους αυτούς, το 1 δισ. θα προέλθει απευθείας από τη στέρηση τροφής, ενώ τα υπόλοιπα 2 δισ. θα επέλθουν ως συνέπεια της κακής ποιότητας διατροφής από εκφυλιστικές ασθένειες που θα μπορούσαν να είχαν προληφθεί, όπως είναι οι διάφορες μορφές καρκίνου, οι καρδιαγγειακές παθήσεις και ο διαβήτης. Η χορήγηση τροφής αποστραγγισμένης από κάθε είδους θρεπτικές  ουσίες, βομβαρδισμένης με ακτινοβολία και γεμάτης με τοξίνες, ορμόνες και φυτοφάρμακα.εντομοκτόνα, είναι πραγματικά ο ταχύτερος και πλέον επωφελής οικονομικά τρόπος για τη δημιουργία ενός κύματος κρουσμάτων από ασθένειες, για τις οποίες η πλέον ενδεδειγμένη δράση είναι η επίσης τοξική φαρμακευτική αγωγή. Η παγκόσμια φαρμακοβιομηχανία περίμενε την επικείμενη εναρμόνιση όλων των κρατών.μελών του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου με τον Κόντεξ Αλιμεντάριους για χρόνια…

Σίγουρα αξίζει να παρακολουθήσει κανείς την βιντεοσκοπημένη ομιλία αναφορικά με τον Κώδικα Διατροφής ή Codex Alimentarius στην ηλεκτρονική διεύθυνση :

http://video.google.com/videoplay?docid=5266884912495233634

Επιστολή για την Μακεδονία…

Γιάννης Σταύρου, Θεσσαλονίκη, λάδι σε καμβά

Η παρακάτω επιστολή του καθηγητή S. Miller, με θέμα την “Μακεδονία”, εστάλη στο γνωστό έντυπο “Arhaeology Magazine”.

Αξίζει να την διαβάσουμε – και γιατί όχι – να την προωθήσουμε σε φίλους που ζούν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό – ‘Ελληνες & ξένους…

January 22, 2009

Editor, Archaeology Magazine

36-36 33^rd Street

Long Island City, NY 11106

U.S.A.

Dear Sir,

I opened the January/February issue of Archaeology today and eagerly turned to “A Letter from Macedonia” only to discover that it was actually a letter from ancient Paionia – the land north of Mt. Barmous and Mt. Orbelos. Livy’s account of the creation of the Roman province of Macedonia (45.29.7 and 12) makes clear that the Paionians lived north of those mountains (which form today the geographically natural northern limits of Greece) and south of the Dardanians who were in today’s Kosovo. Strabo (7. frag 4) is even more succinct in saying that Paionia was north of Macedonia and the only connection from one to the other was (and is today) through the narrow gorge of the Axios (or Vardar) River. In other words, the land which is described by Matthew Brunwasser in his “Owning Alexander” was Paionia in antiquity.

While it is true that those people were subdued by Philip II, father of Alexander, in 359 B.C. (Diodorus Siculus 16.4.2), they were never Macedonians and never lived in Macedonia. Indeed, Demosthenes (Olynthian 1.23) tells us that they were “enslaved” by the Macedonian Philip and clearly, therefore, not Macedonians. Isokrates (5.23) makes the same point. Likewise, for example, the Egyptians who were subdued by Alexander may have been ruled by Macedonians, including the famous Cleopatra, but they were never Macedonians themselves, and Egypt was never called Macedonia (and so far as I can tell does not seek that name today).

Certainly, as Thucydides (2.99) tells us, the Macedonians had taken over “a narrow strip of Paionia extending along the Axios river from the interior to Pella and the sea”. One might therefore understand if the people in the modern republic centered at Skopje called themselves Paionians and claimed as theirs the land described by Thucydides.

But why, instead, would the modern people of ancient Paionia try to call themselves Macedonians and their land Macedonia? Mr. Brunwasser (p. 55) touches on the Greek claims “that it implies ambitions over Greek territory” and he notes that “the northern province of Greece is also called Macedonia.” Leaving aside the fact that the area of that northern province of modern Greece has been called Macedonia for more than 2,500 years (see, inter alios, Herodotus 5.17; 7.128, et alibi), more recent history shows that the Greek concerns are legitimate. For example, a map produced in Skopje in 1992 (Figure 1) shows clearly the claim that Macedonia extends from there to Mt. Olympus in the south; that is, combining the ancient regions of Paionia and Macedonia into a single entity. The same claim is explicit on a pseudo-bank note of the Republic of Macedonia which shows, as one of its monuments, the White Tower of Thessalonike, in Greece (Figure 2). There are many more examples of calendars, Christmas cards, bumper-stickers, etc., that all make the same claim.

Further, Mr. Brunwasser has reported with approval (International Herald Tribune 10/1/08) the work of the “Macedonian Institute for Strategic Research 16:9”, the name of which refers “to Acts 16:9, a verse in the New Testament in which a Macedonian man appears to the Apostle Paul begging him: ‘Come over into Macedonia, and help us.’” But where did Paul go in Macedonia? Neapolis (Kavala), Philippi, Amphipolis, Apollonia, Thessaloniki, and Veroia (Acts 16:11-17:10) all of which are in the historic Macedonia, none in Paionia. What claim is being made by an Institute based in Skopje that names itself for a trip through what was Macedonia in antiquity and what is the northern province of Greece today?

I wonder what we would conclude if a certain large island off the southeast coast of the United States started to call itself Florida, and emblazoned its currency with images of Disney World and distributed maps showing the Greater Florida.

Certainly there was no doubt of the underlying point of “Macedonia” in the mind of U.S. Secretary of State Edward Stettinius on December 26, 1944, when he wrote:

“The Department [of State] has noted with considerable apprehension increasing propaganda rumors and semi-official statements in favor of an autonomous Macedonia, emanating principally from Bulgaria, but also from Yugoslav Partisan and other sources, with the implication that Greek territory would be included in the projected state. This government considers talk of Macedonian ”nation”, Macedonian “Fatherland”, or Macedonian “national consciousness” to be unjustified demagoguery representing no ethnic nor political reality, and sees in its present revival a possible cloak for aggressive intentions against Greece.”

[Source: U.S. State Department, Foreign Relations vol viii, Washington, D.C., Circular Airgram (868.014/26Dec1944)]

Mr. Brunwasser (a resident of Bulgaria), however, goes on to state, with apparent distain, that Greece claims “Alexander III of Macedon (Alexander the Great) . . . as Greek.”

This attitude mystifies me. What is there to “claim”? Alexander’s great-great-great grandfather, Alexander I, was certified as Greek at Olympia and, in the words of the father of history “I happen to know that [the forefathers of Alexander] are Greek” (Herodotus 5.22). Alexander’s father, Philip, won several equestrian victories at Olympia and Delphi (Plutarch, Alexander 4.9; Moralia 105A), the two most Hellenic of all the sanctuaries in ancient Greece where non-Greeks were not allowed to compete. If Philip was Greek, wasn’t his son also Greek?

When Euripides – who died and was buried in Macedonia (Thucydides apud Pal. Anth. 7.45; Pausanias 1.2.2; Diodorus Siculus 13.103) – wrote his play Archelaos in honor of the great-uncle of Alexander, did he write it in Slavic? When he wrote the Bacchai while at the court of Archelaos did he not write it in Greek even as it has survived to us? Or should we imagine that Euripides was a “Macedonian” who wrote in Slavic (at a date when that language is not attested) which was translated into Greek?

What was the language of instruction when Aristotle taught Alexander? What language was carried by Alexander with him on his expedition to the East? Why do we have ancient inscriptions in Greek in settlements established by Alexander as far away as Afghanistan, and none in Slavic? Why did Greek become the lingua franca in Alexander’s empire if he was actually a “Macedonian”? Why was the New Testament written in Greek rather than Slavic?

On page 57 of the so-called “Letter from Macedonia” there is a photograph of the author standing “before a bronze statue of Alexander the Great in the city of Prilep.” The statue is patently modern, but the question is whether the real historic Alexander could have read the Slavic inscription beneath his feet. Given the known historic posterity of Slavic to Greek, the answer is obvious.

While Mr. Brunwasser’s reporting of the archaeological work in Paionia is welcome, his adoption and promotion of the modern political stance of its people about the use of the name Macedonia is not only unwelcome, it is a disservice to the readers of Archaeology who are, I imagine, interested in historic fact. But then, the decision to propagate this historical nonsense by Archaeology – a publication of the Archaeological Institute of America – is a disservice to its own reputation.

Let it be said once more: the region of ancient Paionia was a part of the Macedonian empire. So were Ephesos and Tyre and Palestine and Memphis and Babylon and Taxila and dozens more. They may thus have become “Macedonian” temporarily, but none was ever “Macedonia”.

Allow me to end this exegesis by making a suggestion to resolve the question of the modern use of the name “Macedonia.” Greece should annex Paionia – that is what Philip II did in 359 B.C. And that would appear to be acceptable to the modern residents of that area since they claim to be Greek by appropriating the name Macedonia and its most famous man. Then the modern people of this new Greek province could work on learning to speak and read and write Greek, hopefully even as well as Alexander did.

Sincerely,

Stephen G. Miller

Professor Emeritus, University of California,

Berkeley

PS: For a more complete examination of the ancient evidence regarding Paionia, see I. L. Merker, “The Ancient Kingdom of Paionia,” Balkan Studies 6 (1965) 35-54

cc: C. Brian Rose, President, Archaeological Institute of America

Hillary Rodham Clinton, Secretary of State of the United States of America

Dora Bakoyiannis, Minister of Foreign Affairs of Greece

Antonis Samaras, Minister of Culture of Greece

Olli Rehn, European Commissioner for Enlargement

Erik Meijer, Member, European Parliament