Ένας φίλος απ’ τα παλιά!

Σημερινή φωτογραφία, τη λάβαμε με email. Νέα Κηφισιά, χιόνι. Ο Κώστας έξω από το σπίτι του..!

Την κρεμάμε πάραυτα στο blog μας. Το δικαιούσαι Κωστή μας:

1) Ως ισόβιος, παιδικός φίλος της Μαργαρίτας παρευρισκόσουν ανελλιπώς σε όλα τα πάρτι μας – απαράμιλλος χορευτής και καβαλιέρος – στα bazaar, στις εκδρομές, στη θάλασσα, στους περιπάτους μέχρι πρωίας κλπ.

2) Ήσουν κατά καιρούς θαυμαστής της Αθηνάς, της Αλεξάνδρας (άστατος γαρ) κλπ.

3) Αλλά και μαθητής (στην ίδια τάξη με μας) του αδελφού Αμερικανικού Κολλεγίου Αρρένων του Ψυχικού – παραδοσιακού χώρου των φλερτ μας…

4) Είσαι και επαγγελματίας δημοσιογράφος (γραμματέας της ΕΣΗΕΑ!) και συγχρόνως βετεράνος του ηλεκτρονικού τύπου (www.styx.gr)…

5) Νισάφι…

Δεν το ξέρεις ότι σε «δημοσιεύσαμε». Στο κάνουμε έκπληξη!

Φιλιά από Μαργαρίτα, Ιωάννα, Άρτεμη, Αλεξάνδρα κλπ, κλπ…

Χιόνι συνέχεια…Καλησπέρα κορίτσια!

Ανταπόκριση από Μαργαρίτα. Παιανία, πρόποδες Υμηττού. Ώρα 7.07 μμ.

Κορίτσια έχουμε αποκλειστεί…Χιονίζει ακατάπαυστα. Θυμίζει πασπάλισμα με συνεχές σπρέι. Έχουν καλυφθεί τα πάντα. Ορατότητα μηδέν. Μέχρι και ο υπολογιστής τάπαιξε. Μόλις τώρα κατάφερα και τον άνοιξα και βρήκα την κρεμυδόπιττα της Δήμητρας! Εύγε! Μας βγάζεις ασπροπρόσωπες. Άστους να λένε ότι είμαστε ανοικοκύρευτες…

Στις 11πμ.

Μετά τα πράγματα εξελίχθηκαν βίαια και όμορφα..!

6μμ. Χαιρετίσματα από τη χώρα του χιονιού..!

πρώτη επαφή!!!

Μαργαρίτα μου καλημέρα,

θα μου πείς τη καλημέρα , πές καλυτερα καλησπέρα νάσε μέσα, αλλά ξέρεις ζώ μιά κλασσική διαταραγμένη χρονικά Νεοελληνική μέρα που ξυπνάς το πρωί μετά τις 9.00πμ και κοιμάσε στις 1.00-2.00πμ!!! Όπως σου υποσχέθηκα κατέβηκα σήμερα στο γραφείο για να δω το blog μας και έχω να πώ ότι είναι εκπληκτικό και αυτό και εσύ περισσότερο εκπληκτική που το σκέφτηκες , το έφτιαξες, το κρέμασες και λειτουργεί!!!!! ΄

Τώρα και δυό λόγια για τη κρεμυδόπιττα!!! Μου βγήκε φανταστική. Ηδη την δοκίμασαν έξη καλοφαγάδες και ενθουσιάστηκαν!! Ειναι πολύ απλή στην κατασκευή και στην γράφω.

Κρεμυδόπιττα

Υλικά : 1 πακέτο φύλλο χωριάτικο , 1 κιλό κρεμύδια , 1 ποτήρι γλυκό τραχανά , ελαιόλαδο αγνό ,1 ποτήρι τριμένη μυζύθρα , λίγο ψιλοκομμένο μπαιϊκον , λίγο αλάτι (αν δεν έχετε πίεση όπως εγώ !) , λίγο πιπέρι και τέλος περίπου ένα ποτήρι νερό.

Εκτέλεση: Καθαρίζεις και ψιλοκόβεις τα κρεμύδια. Βαζεις σε μιά κατσαρόλα μικρή λίγο λάδι και τα μαραίνεις γυρίζοντάς τα με ξύλινη κουτάλα. Στη συνέχεια προσθέτεις το γλυκό τραχανά και αφού ανακατέψεις ρίχνεις ένα ποτήρι χλιαρό νερό και αφήνεις το μίγμα να βράσει σιγά σιγά για περίπου 15 λεπτά ανακατεύοντας κατά διαστήματα . Αν σου φανεί πολύ σφιχτό ρίχνεις λίγο νεράκι ακόμη. Το αποσύρεις από τη φωτιά ριχνεις λίγο πιπέρι , τη μυζήθρα το μπεϊκον ανακατεύεις καλά και αφήνεις λίγο να κρυώσει. Αλείφεις με λάδι ένα μέτριο ταψί και στρώνεις τα μισά φύλλα αλείφοντας πάντα με λάδι. Στη συνέχεια αδειάζεις και στρώνεις όλη τη γέςμιση και στρώνεις από πάνω τα υπόλοιπα φύλλα. Γυρνάς τις άκρες των φύλλων προς τα μέσα, χαράζεις κανονικά τα κομάτια προσέχοντας να μήν χαράξεις και τα κάτω φύλλα, ραντίζεις τη λαδωμένη επιφάνεια με λίγο νερό και φουρνίζεις σε προθερμασμένο φούρνο.Ψήνεις τη πίττα στους 180 βαθμούς για 50 λεπτά περίπου και καλή όρεξη!!!!

Αρκετά για πρώτη φορά! Είμαι μπρός στο παράθυρο που βλέπει στο κήπο και το χιόνι που είχε σταματήσει όταν άρχισα να γράφω στροβιλίζεται και πέφτει χωρίς σταματημό. Πρέπει να βγώ να τινάξω κάποια φυτά μου που δεν πρόλαβα να σκεπάσω χτές με πλαστικό. Φιλιά πολλά Δήμητρα!!!

Χωρίς Τίτλο!

Αυτή είναι η πρώτη μου προσπάθεια σε blog ! Αισθάνομαι πολύ γυμνή… Που είσαι Λιάνα και Βαλιάνα να πείτε τις ατάκες σας !!!

Σύναξη τάξης προχθές του Αγίου Βαλεντίνου τρομερή, λες να είμαστε ακόμη όλες ερωτευμένες με τα χρόνια του σχολείου ? Οχι οτι περάσαμε άσχημα, μάλλον το αντίθετο θα έλεγα… και πόσο ξένοιαστα σε σχέση με τα παιδιά μας σήμερα, πολύ τα σκέφτομαι…Όλη αυτή η αμπελοφιλοσοφία γίνεται μια και το χιόνι σήμερα δεν επιτρέπει έξοδο, μόνο τζάκι, Carmen στο pickup, όπως λέγαμε παληά, και χουζούρι.  Η μόνη διέξοδος τα τηλέφωνα: με τα παιδιά για την καθιερωμένη εβδομαδιαία επικοινωνία, καθότι μακρια… , με τη Μαργαρίτα για κουβεντούλα και πως περάσαμε στη συγκέντρωση – μια χαρά. Μετά με την Μιράντα για να πούμε πως μας έλειψε το χιούμορ της  και για να ταξιδεύεις και μόνο μιλώντας μαζί της. Μόλις έμαθα τα περι Τυνησίας και τα απίθανα kitsch ξενοδοχεία που έμειναν! Τι θάναι το επόμενο ταξίδι Μιραντάκι, μα μια Αλβανία θα είναι οτι πρέπει. Αχ πως σε ζηλεύουμε εμείς οι εργαζόμενες….Λοιπόν όλες οι «κοπέλλες» άπιαστες στην συγκέντρωση, θα μας ζήλευαν και πολύ νεώτερες νομίζω… κι ας ‘εχουμε και την πρώτη μας γιαγιά. Μπράβο βρε Στέφη όλα τα έκανες γρήγορα και οργανωμένα και τώρα απολαμβάνεις. Τώρα η επόμενη που έχει σειρά είναι η Αλεξάνδρα, αλλά δεν θα το φωνάζουμε κιόλας ! Μου φαίνεται οτι ζηλεύω, οι γιοί μου μάλλον τεμπελιάζουν! Λοιπόν εδώ κλείνω για να μην παρεκτραπώ και σας εύχομαι όλες (η τουλάχιστον αυτές που θα εγκαινιάσουν το blog μας) καλο βράδυ, στεγνό, ζεστό η και…θερμότερο! Φιλάκια – Πέπη

(Πωπω θα τρίζουν τα κόκαλα της Σταυράκη!)

14 Φεβρουαρίου 2008. Στης Έρσης

Από τις 4 το απόγευμα και μέχρι τις 9 το βράδυ…Μια συνάντηση με τα όλα της.

Γέλια, ζωηρές συζητήσεις, πηγαδακια επικαιρότητας και αναμνήσεων χωρίς τελειωμό. Μας αρέσουμε, αισθανόμαστε καλά μεταξύ μας – αυτό είναι το σημαντικότερο!

Η Έρση αναδείχτηκε εξαιρετική οικοδέσποινα. Φιλοξενία με τα όλα της. Αναμένουμε τις ψηφιακές φωτογραφίες από τα κινητά – να αποδειχθεί του λόγου το αληθές…

Μας έλειψε το χιούμορ της Μιράντας – έλειπε σε ταξίδι (τι περίεργο..!).

Μας έλειψε η Έρη μας – αλλά να ξέρει ότι είμαστε μαζί της. Όλα θα ξεπεραστούν και γρήγορα. Άλλωστε τόχει αποδείξει με το παραπάνω ότι είναι παλληκάρι – λάθος, αμαζόνα. Την αγαπάμε!

Κορίτσια μην τεμπελιάζετε. Στείλτε τις φωτογραφίες μας…

Στης Έρσης. Στην πρώτη σειρά, Αλεξάνδρα, Μαργαρίτα, Λίλιαν. Στη δεύτερη, Άρτεμις, Ιωάννα, Στεφανία, Λιάνα, Δήμητρα, Χρυσούλα, Έρση. Τρίτη σειρά, Πέπη, Μελίνα.

Αλίκη Μ, ευχαριστούμε για φωτογραφίες..! Περιμένουμε να μην είσαι τόσο πολυάσχολη και να μας γράψεις. Φιλιά!